عفو بینالملل در بررسی وضعیت حقوقبشر ایران در سال ۲۰۱۸ به مجازاتهای بیرحمانه، غیرانسانی توسط رژیم آخوندی اعتراض کرد.
در این گزارش با اشاره به اینکه این مجازاتها در برخی موارد در ملأ عام صورت میگیرند، آمده است: تعداد کثیری حتی بهخاطر شرکت در تظاهرات مسالمتآمیز، به مجازات شلاق محکوم شدهاند.
عفو بینالملل همچنین احکام وحشیانه قطع عضو توسط رژیم را محکوم کرد.
در این گزارش آمده است مقامهای قضایی رژیم در سال ۲۰۱۸ نیز به صدور حکم قصاص چشم و استفاده از مجازات کور کردن ادامه دادند.
لازم به یادآوری است که در گزارش قبلی سازمان عفو بینالملل آمده بود:
مقامهای رژیم ایران همچنان در حال ارتکاب جنایت علیه بشریت هستند
سازمان عفو بینالملل روز سهشنبه ۱۲آذر با انتشار گزارشی درباره قتلعام سال ۶۷اعلام کرد مقامهای رژیم ایران با پنهان نگهداشتن سرنوشت و محل دفن هزاران زندانی سیاسی که ۳۰سال قبل بهصورت قهری ناپدید شده و در زندانها اعدام شدند، همچنان در حال ارتکاب جنایت علیه بشریت هستند.
این سازمان در گزارشی با عنوان «اسرار به خون آغشته: چرا کشتار۶۷ جنایت ادامهدار علیه بشریت است؟» که در ۲۰۰صفحه منتشر شده است، از سازمان ملل خواسته است تحقیقاتی مستقل درباره این اعدامهای فراقضایی، بهعنوان جرایمی که به مدت سه دهه بدون مجازات ماندهاند، انجام دهد. اعدام فراقضایی بهقتلعامدانه افراد به دستور مقامات دولتی و بدون طی شدن مراحل قضایی گفته میشود. در بخشی از گزارش خلاصه عفو بینالملل درباره «اسرار به خون آغشته» آمده است:
مقامات رژیم ایران همچنان به جنایت علیه بشریت ادامه میدهند
فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات بخش خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بینالملل، گفت: «این گزارش سیاستهای انکار و تحریفی که مسئولان حکومتی در ایران برای سه دهه در رابطه با کشتار ۶۷در عرصه داخلی و بینالمللی پیش بردهاند را زیر ذرهبین قرار میدهد و نشان میدهد که آنها چگونه سعی داشتهاند این حقیقت را که در ظرف چند هفته در تابستان ۱۳۶۷ هزاران مخالف و دگراندیش سیاسی را قهرا ناپدید کرده و بهطور سازمانیافته کشتند، از اذهان عمومی پنهان کنند».
او افزود: «اینکه مقامات و مسئولان حکومتی ایران تا به امروز از بهرسمیت شناختن این کشتار گسترده امتناع میکنند و از اطلاعرسانی به بستگان قربانیان درباره زمان، نحوه و علت اعدام عزیزانشان و شناسایی و استرداد اجساد آنان سر باز میزنند، به این معنا است که جرم "ناپدید کردن قهری" قربانیان همچنان ادامه دارد. رنج و عذابی که مقامات با این اقدامات به خانوادههای کشته شدگان تحمیل کردهاند در حکم نوعی شکنجه یا اقسام دیگر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی است. تا زمانی که مقامات ایران از خود شفافیت نشان ندهند و به شکل علنی سرنوشت و محل دفن قربانیان را افشا نکنند، همچنان به ارتکاب " جنایت علیه بشریت" ادامه میدهند»
منصبهای کلیدی در دست مرتکبین قتلعام
عفوبینالملل سپس در قسمت از معرفی خلاصه خود از گزارش «اسرار به خون آغشته» آورده است: «در سی سال گذشته، خانوادههای قربانیان از حق خود برای خاکسپاری عزیزانشان و برگزاری مراسم سوگواری برای آنان محروم ماندهاند.
گروهی از این خانوادهها که جسورانه درصدد حقیقتیابی و عدالتخواهی برآمدهاند با آزارهای بیوقفه، ارعاب، بازداشت خودسرانه، حبس و همچنین شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه مواجه شدهاند. تخریب و بیحرمتی به گورهای دستهجمعی قربانیان نیز درد و رنج بیشتری برای خانوادهها و بازماندگان به بار آورده است. در همین حال، افرادی که مسئول ارتکاب این جنایات علیه بشریت بودهاند از محکمهٔ عدالت گریخته و در برخی موارد، همچنان منصبهای مهم و کلیدی را در کشور در اختیار دارند».
گزارش عفو بینالملل با یادآوری اظهارات مقامات رژیم در تأیید قتلعام سال۶۷که بهدنبال افشای نوار منتظری صورت گرفت اضافه میکند: «این جنایت از سوی مقامات بلندپایه کشور مورد تحسین واقع شده و عاملان و آمران آن بهعنوان قهرمان ملی مورد تجلیل مقامات رژیم ایران قرار گرفتهاند».
منابع و مدارک گزارش «اسرار به خون آغشته»
عفوبینالملل توضیح داده است که برای تنظیم گزارش «اسرار به خون آغشته»، شهادتنامهٔ بیش از صد نفر از اعضای خانوادههای قربانیان و شاهدان قتلعام سال ۶۷ را گردآوری کرده و صدها سند ثبت شده در بایگانیهای تاریخی این سازمان، گزارشها، خاطرات و سایر یادداشتهای شاهدان و گروههای حقوقبشری ایرانی، بیانیههای سازمان ملل و اظهارات مقامات ایرانی را مورد بررسی قرار داده است. این سازمان همچنین فهرستهای موجود از اسامی هزاران قربانی را با هم مطابقت داده و گواهی فوت قربانیان را مورد بررسی قرار داده است. عفو بینالملل تأکید میکند مقامات ایران در بسیاری از موارد به شکل فریبکارانه علت مرگ اعدام شدگان را مشخص نکرده و یا آن را به «دلائل طبیعی» نسبت دادهاند.
شناسایی دست کم ۳۲ شهر بهعنوان محل وقوع جنایت سال ۶۷
عفو بینالملل در مورد ابعاد و پراکندگی جغرافیایی قتلعام سال ۶۷در ایران گزارش مینویسد دست کم ۳۲شهر در نقاط مختلف کشور را بهعنوان محل وقوع این جنایتهای فجیع شناسایی کرده است.