«یک توطئهٔ عمیق، وسیع و بسیار خطرناک!»؛ این توصیف خامنه‌ای، از قیام آتشین آبان۹۸ است. قیامی که ارکان تمام دیکتاتوری ولایت فقیه را لرزاند و وحشت از تکرار آن کابوس روز و شب آخوندهاست.
بی‌جهت نبود که خامنه‌ای، وحشت‌زده و درمانده، مجبور شد با اشراف کامل به‌پیامدهای بسیار خطرناک، اما دستور به‌رگبار بستن و کشتار مردم را بدهد. امروز شاهد هستیم که پس از ۲سال از آن حماسهٔ تاریخی و قیام آتشین، خون ۱۵۰۰شهیدی که به‌فرمان خامنه‌ای بر زمین ریخت، در خشم روزافزون مردم ایران، در عملیات پیوسته و رو به‌افزایش کانون‌های شورشی، در فریادهای «نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم» مادران شهیدان قیام آبان، در سوگند پدران شهدای قیام، سرخ و جوشان است.
قیام آبان ۹۸، یک رخداد یکباره نبود. بلکه ریشه در ۴دهه جنایت و دیکتاتوری از یک‌سو؛ و مبارزه و پایداری از سوی دیگر داشت. و امروز این امتداد سرخ و درخشان را در فریادهای مادران شهیدان قیام آبان۹۸، دیوارنویسی جوانان شورشی و شعارهای اشرف‌نشانان در سراسر جهان می‌بینیم که «از ۶۷ تا آبان، دادخواه خون یاران» هستند و نشان می‌دهند همان‌گونه که سربداران ۶۷ در رزم و نبرد یارانشان زنده و حاضر هستند، شهیدان آبان۹۸ نیز در جنگاوری جوانان و کانون‌های شورشی، زنده‌اند.
