فضای جشن و پیروزی‌نمایی رژیم در مورد زهرخوران هسته‌یی، 24ساعت هم دوام نیاورد و اکنون آنچه حتی بر فضای تبلیغاتی رژیم حاکم است، بیشتر ابراز نگرانی و وحشت از پیامدهای توافق وین و به‌خصوص آینده‌ی کار است. در برنامه‌ها و گفتگوهای انجام شده با ایادی رژیم که از تلویزیون رژیم پخش می‌شود نمونه‌هایی از این وضعیت متناقض دیده می‌شود که گرچه تلاش می‌شود توافق وین یک فتح و پیروزی جلوه داده شود، اما حتی در این برنامه‌ها هم گوشه‌هایی از واقعیت سهمگین و عواقب زهرخوران بیرون می‌زند.
در یک گفتگوی تلویزیونی که شبکه‌ی خبر رژیم با دو تن از مهره‌های حکومتی ترتیب داده بود، یکی از مقامات وزارت‌خارجه به نام زهرانی، دستاورد اصلی توافق را نه مفاد آن، بلکه از میان رفتن دشمنی آمریکا با رژیم دانست. وی گفت:
«قبل از این مذاکرات، پارادایمی در آمریکا حاکم بود. مبنی بر این‌که ایران، خطر امنیت بین‌الملل و دشمن اصلی دنیاست. شما وقتی می‌خواستید جناح‌بندی‌های داخل آمریکا را نسبت به ایران بسنجید، باید نگاه می‌کردیدکه کدام یک، ایران را کمتر خطر می‌بیند. بنابراین دشمن دیدن ایران مبنا بود. دستاورد بسیار مهم این مذاکرات این است که این پارادایم شکست خورده و اوباما و وزیر خارجه آمریکا اعلام کرده‌اند برای اولین بار خواهد بود که در انتخابات آینده، دیگر مثل سابق رقبا برای این‌که بتوانند در انتخابات پیروز بشوند از دشمنی با ایران، مقابله با ایران و احتمال جنگ با ایران، صحبت نمی‌کنند» (شبکه خبر تلویزیون رژیم- ۲۴/۴/۹۴).
اما طرف دیگر گفتگو، یک کارشناس سیاسی به نام ابراهیم متقی بر این خوش‌خیالی که برای دل خوشکنک دلواپسان نظام ابراز می‌شود، خط بطلان کشید و گفت:
«نباید این احساس را داشته باشیم که تهدید پایان پیدا کرده. تهدیدات ماهیت ترکیبی دارد و تهدید در سطح کلان، یک امر کاملاً دائمی است. شکل، سطح و شدت آن ممکن است تغییر پیدا کند؛ ولی اصلاً نباید دچار این ذهنیت بشویم که فضای تهدید از بین رفته است… ماده‌ی 25 منشور ملل‌متحد می‌گوید که تمام کشورهای عضو سازمان ملل باید قطعنامه‌های شورای امنیت را مورد پذیرش قرار بدهند. اتفاقاً اگر ما خواسته باشیم بر اساس ماده‌ی 25 عمل بکنیم، مشکلات ما در آینده برای برطرف کردن آن 6قطعنامه قبلی بیشتر می‌شود.
آقای ظریف صراحتاً فرمودند که ما در ذیل فصل هفتم یک قطعنامه دیگر خواهیم داشت. فصل هفتم فصل مجازات کشور متخلف است. این ماده‌ی 25 می‌گوید همه قطعنامه‌هایی که شورای امنیت تصویب می‌کند شما باید بپذیرید…».
این بحثها تازه مربوط به یک روز پس از اعلان توافقنامه وین است. اکنون نگرانیها و دلواپسی‌ها خیلی بیش از اینهاست و خود خلیفه ارتجاع اولین دلواپس و هراسان این ماجراست که نه فقط در دیدار با هیأت دولت پس از اعلان توافق، کلمه‌یی در تأیید آن نگفت، بلکه در جواب نامه تبریک روحانی هم اساساً از متن توافق و از واکنش‌های اجتماعی ابراز نگرانی کرد و از «ملت عزیز» خواست که «وحدت و متانت خود را حفظ کنند». این تازه به قول معروف از نتایج سحر است، باش تا صبح دولتش بدمد.
در یک گفتگوی تلویزیونی که شبکه‌ی خبر رژیم با دو تن از مهره‌های حکومتی ترتیب داده بود، یکی از مقامات وزارت‌خارجه به نام زهرانی، دستاورد اصلی توافق را نه مفاد آن، بلکه از میان رفتن دشمنی آمریکا با رژیم دانست. وی گفت:
«قبل از این مذاکرات، پارادایمی در آمریکا حاکم بود. مبنی بر این‌که ایران، خطر امنیت بین‌الملل و دشمن اصلی دنیاست. شما وقتی می‌خواستید جناح‌بندی‌های داخل آمریکا را نسبت به ایران بسنجید، باید نگاه می‌کردیدکه کدام یک، ایران را کمتر خطر می‌بیند. بنابراین دشمن دیدن ایران مبنا بود. دستاورد بسیار مهم این مذاکرات این است که این پارادایم شکست خورده و اوباما و وزیر خارجه آمریکا اعلام کرده‌اند برای اولین بار خواهد بود که در انتخابات آینده، دیگر مثل سابق رقبا برای این‌که بتوانند در انتخابات پیروز بشوند از دشمنی با ایران، مقابله با ایران و احتمال جنگ با ایران، صحبت نمی‌کنند» (شبکه خبر تلویزیون رژیم- ۲۴/۴/۹۴).
اما طرف دیگر گفتگو، یک کارشناس سیاسی به نام ابراهیم متقی بر این خوش‌خیالی که برای دل خوشکنک دلواپسان نظام ابراز می‌شود، خط بطلان کشید و گفت:
«نباید این احساس را داشته باشیم که تهدید پایان پیدا کرده. تهدیدات ماهیت ترکیبی دارد و تهدید در سطح کلان، یک امر کاملاً دائمی است. شکل، سطح و شدت آن ممکن است تغییر پیدا کند؛ ولی اصلاً نباید دچار این ذهنیت بشویم که فضای تهدید از بین رفته است… ماده‌ی 25 منشور ملل‌متحد می‌گوید که تمام کشورهای عضو سازمان ملل باید قطعنامه‌های شورای امنیت را مورد پذیرش قرار بدهند. اتفاقاً اگر ما خواسته باشیم بر اساس ماده‌ی 25 عمل بکنیم، مشکلات ما در آینده برای برطرف کردن آن 6قطعنامه قبلی بیشتر می‌شود.
آقای ظریف صراحتاً فرمودند که ما در ذیل فصل هفتم یک قطعنامه دیگر خواهیم داشت. فصل هفتم فصل مجازات کشور متخلف است. این ماده‌ی 25 می‌گوید همه قطعنامه‌هایی که شورای امنیت تصویب می‌کند شما باید بپذیرید…».
این بحثها تازه مربوط به یک روز پس از اعلان توافقنامه وین است. اکنون نگرانیها و دلواپسی‌ها خیلی بیش از اینهاست و خود خلیفه ارتجاع اولین دلواپس و هراسان این ماجراست که نه فقط در دیدار با هیأت دولت پس از اعلان توافق، کلمه‌یی در تأیید آن نگفت، بلکه در جواب نامه تبریک روحانی هم اساساً از متن توافق و از واکنش‌های اجتماعی ابراز نگرانی کرد و از «ملت عزیز» خواست که «وحدت و متانت خود را حفظ کنند». این تازه به قول معروف از نتایج سحر است، باش تا صبح دولتش بدمد.
