بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی قزلحصار
در حمایت از زندانیان اعتصابیِ بند ۲ زندان قزلحصار
مهرماه امسال تاکنون با حدود ۲۰۰ اعدام، خونین‌ترین ماه برای محکومان به اعدام بوده است. بی‌جهت نیست که زندانیان واحد ۲ قزلحصار در برابر این موج اعدامها دست به اعتراض و اعتصاب غذا زده‌اند؛ چرا که روزانه گروه‌گروه دوستان‌شان را به مسلخ برده و به چوبه‌دار می‌سپارند، و در چنین فضایی هر روز نوبت خود را بی‌هیچ سخنی انتظار می‌کشیدند؛ اکنون، بدین انتظار مرگ اعتراض کردند و جهانی را به همراهی خود فرا می‌خوانند.
حکومت از قضا بیشترین اعدامها را درست در روز جهانی «نه به اعدام» مرتکب شد؛ این امر نشان می‌دهد که کمترین ارزشی هم برای میثاق‌های بین‌المللی قائل نبوده و هیچ نگرانی نسبت به واکنش‌های مجامع جهانی ندارد. این مهم برای ما زندانیان اهمیت ویژه‌یی دارد، چرا که می‌دانیم جز چشم‌انتظاری، امید و یاری از سایر زندانیان و هموطنان‌مان اتکا دیگری نداریم.
این اعدامها و سرکوب‌ها پس از شکست‌های پی‌درپی حکومت و از دست‌دادن «عمق استراتژیک» در منطقه که پیش‌تر می‌گفتند در صورت از دست‌دادن آن باید در شهرها و خیابانهای ایران بجنگیم، اکنون این صف‌آرایی به داخل زندانها کشانده و به قتل‌عام زندانیان پرداخته و این‌گونه با سرکوب و اعدام در زندانها خط بسته تا به خیابان‌ها کشیده نشود، لذا وقتی راه‌کار و پاسخی برای اعتراضات به‌حق مردم ندارند، تنها راه را در قربانی‌کردن زندانیان بی‌گناه می‌بینند تا آنها را مایه‌ٔ وحشت و عبرت عامه کنند و به این وسیله مانع هر اعتراض و شورشی در خیابان‌ها شوند.
مردم ایران نیز خوب می‌دانند که این اعدامها تنها محکومان و زندانیان را هدف نگرفته بلکه کل جامعه ایران را نشانه رفته است؛ به‌گونه‌یی که هموطنان در اقشار مختلف - معلم و کارگر، پرستار و بازنشسته - در اعتراضات صنفی خود نیز با شعارها و پلاکاردهای «نه به اعدام» آشکارا اعلام می‌کنند: «ما را با اعدام زندانیان در برابر چشمان‌مان نترسانید».
این آمار وحشیانه‌ٔ اعدام به‌روشنی نشان می‌دهد که اعدامها بیان‌گر ناتوانی حکومت در پاسخ به مطالبات مردم است و همزمان اهرمی برای جلوگیری از گسترش اعتراضات صنفی و دیگر اعتراضات و تبدیل‌شدن آنها به قیامهای سراسری. بنابراین مخالفت با اعدام باید در صدر خواسته‌های مردم قرار گیرد.
ما جمعی از زندانیان سیاسیِ زندان قزلحصار، ضمن حمایت و ستایش شجاعت زندانیان اعتصابی قزلحصار و خانواده‌های ایشان، چشم امید به مردم و خانواده‌ها دوخته‌ایم که با هر وسیله ممکن پژواک تظلم‌خواهی آنها باشند.
