در ژانویه سال ۲۰۰۵ توافق نامه‌های امضا شده بین دولت سودان و شورشیان جنوب به رهبری «جان گارانگ» در نایروبی به جنگهای این کشور پایان داد و به این ترتیب زمان تقسیم قدرت و ثروت در دوره شش ساله مقدمه چینی استقلال جنوب از شمال فرا رسید. جنگهای داخلی سودان به کشته شدن بیش از دو میلیون نفر و آوارگی چهار میلیون نفر انجامید. علاوه براین تولید محصولات اصلی مورد نیاز کشور نیز در آستانه نابودی قرار گرفت. شورشهای آغاز شده از سوی ارتش آزادیبخش خلق سودان مورد حمایت گسترده کشورهای مختلف از جمله آمریکا قرار گرفت. از فردای روز استقلال سودان در سال ۱۹۵۶ این کشور شاهد دو جنگ خانمانسوز بوده است.
تفکیک و جدایی شمال و جنوب سودان به‌عنوان راهی برای پایان بخشیدن به نیم قرن تنش، جنگ و ویرانی تشخیص داده شد. در ژانویه گذشته نزدیک به 99درصد مردم جنوب سودان در همه‌پرسی به استقلال جنوب رأی مثبت دادند. آیا مسیر برای دولت جدید در جنوب سودان هموار است. سرزمینی با جمعیتی برابر با هشت و نیم میلیون نفر که 24درصد کل جمعیت سودان را تشکیل می‌دهد. با ویرانی و نبود زیرساختهای مورد نیاز و اساسی و البته برخوردار از منابع فراوان نفتی و معدنی. طلای سیاه 98درصد منابع کشور جدید سودان را تشکیل می‌دهد. در مقابل شمال سودان به بهای استقلال جنوب 37درصد درآمدهایش را از دست خواهد داد. شمال سودان در بحران اقتصادی شدیدی فرورفته و از طرفی با اتهام عمرالبشیر رئیس‌جمهور این کشور به نسل‌کشی از سوی دیوان بین‌المللی کیفری با بحران سیاسی هم روبه‌روست. آیا با چنین وضعیتی این منطقه آبستن بحران جدیدی خواهد بود؟
تفکیک و جدایی شمال و جنوب سودان به‌عنوان راهی برای پایان بخشیدن به نیم قرن تنش، جنگ و ویرانی تشخیص داده شد. در ژانویه گذشته نزدیک به 99درصد مردم جنوب سودان در همه‌پرسی به استقلال جنوب رأی مثبت دادند. آیا مسیر برای دولت جدید در جنوب سودان هموار است. سرزمینی با جمعیتی برابر با هشت و نیم میلیون نفر که 24درصد کل جمعیت سودان را تشکیل می‌دهد. با ویرانی و نبود زیرساختهای مورد نیاز و اساسی و البته برخوردار از منابع فراوان نفتی و معدنی. طلای سیاه 98درصد منابع کشور جدید سودان را تشکیل می‌دهد. در مقابل شمال سودان به بهای استقلال جنوب 37درصد درآمدهایش را از دست خواهد داد. شمال سودان در بحران اقتصادی شدیدی فرورفته و از طرفی با اتهام عمرالبشیر رئیس‌جمهور این کشور به نسل‌کشی از سوی دیوان بین‌المللی کیفری با بحران سیاسی هم روبه‌روست. آیا با چنین وضعیتی این منطقه آبستن بحران جدیدی خواهد بود؟
