عفو بین‌الملل روز گذشته 31مرداد 96 بیانیه‌یی در مورد اعتصاب غذای جمعی از زندانیان سیاسی گوهرشت در اعتراض به شرایط غیرانسانی زندان منتشر کرد. در این بیانیه آمده است:
جمعی از زندانیان سیاسی و عقیدتی گوهردشت در اعتراض به شرایط بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز در این زندان فوق امنیتی دست به اعتصاب‌غذا زده‌اند.
زندانیان سیاسی اخیراً به بند جدیدی منتقل شده‌اند که شرایط آن خفقان آور توصیف شده است. آنها در اتاقهایی با پنجرههایی که با ورق فلزی پوشانده شده، نگهداری می‌شوند و از دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذا و تخت کافی محروم گشته‌اند. آنها هم‌چنین از ملاقات حضوری با خانواده و دسترسی به تلفن که معمولاً در سایر نقاط زندان موجود است، منع شده‌اند.
ماگدلنا مغربی، معاون بخش خاورمیانه و شمال آفریقا عفو بین‌الملل: «این واقعاً مایه سرافکندگی است که شرایط یک زندان آن‌قدر نامناسب شود که زندانیان احساس کنند باید برای رعایت ابتدایی‌ترین استناداردها برای حفظ کرامت انسانی دست به اعتصاب‌غذا بزنند. این وضعیت ضرورت فوری اصلاح نظام بیرحمانه زندانها در ایران را برجسته می‌کند.»
در روز ۸مرداد، حدود ۵3زندانی سیاسی با خشونت به بند 10زندان گوهردشت منتقل شدند.
دست کم 17زندانی سیاسی در اعتراض به این انتقال دست به اعتصاب‌غذا زده‌اند.
بر اساس اطلاعاتی که توسط سازمان عفو بین‌الملل به دست آمده، در روزهای نخستین، مقامات به قصد تنبیه اعتصاب کنندگان، برخی از آنها را تا حداکثر 12روز در سلول انفرادی نگه‌داشتند.
ماگدلنا مغربی: «مقامات ایران با زندانی کردن دهها زندانی عقیدتی پس از محاکمه‌های به‌شدت ناعادلانه تعهدات حقوق‌بشری خود را زیر پا گذاشته‌اند. زندانیان عقیدتی اصلاً نباید پشت میله‌های زندان باشند اما به جای آن که از زندان آزاد شوند، با نگهداری در شرایط اسفناک مورد آزار و مجازات مضاعف هم قرار می‌گیرند.»
عفو بین‌الملل اطلاعاتی مبنی بر این‌که مقامات زندان پنجرههای بند 10را با ورقه‌ای فلزی پوشانده و تمام درها و منافذ را جوشکاری کرده دریافت کرده است. این امر موجب گردش هوای محدود و بوی نم در اتاقها شده و سلامت زندانیان، به‌ویژه کسانی که از بیماریهای جدی رنج می‌برند، را به خطر انداخته است.
زندانیان هم‌چنین از اقدام بی‌سابقه نصب دهها دوربین امنیتی و دستگاههای شنود در سرتاسر این بند زندان، حتی در توالتها و حمامها، ابراز خشم کرده‌اند، که مصداق نقض جدی حق حریم خصوصی آنها است.
به نظر می‌رسد این اقدامات سرکوبگرانه همراه با ممنوعیت دسترسی به تلفن و ملاقاتهای حضوری، بخشی از تلاش هماهنگ مقامات رژیم ایران است برای از بین بردن ارتباط زندانیان سیاسی با دنیای خارج و محدود کردن درز اطلاعات درباره موارد متعدد نقض حقوق‌بشر که زندانیان به‌طور مرتب در زندان گوهردشت از آن رنج می‌برند.
زندانیانی که در بند 10هستند به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، زیرا دستگاههای تصفیه آبی که آنها با هزینه خود آن را خریداری کرده‌اند پس از انتقالشان جابه‌جا نشدند. مقامات هم‌چنین اجازه انتقال یخچال، غذا و وسایل آشپزی که زندانیان به تدریج در طول سالها با بودجه خود خریداری کرده‌اند را نداده و زندانیان مجبور شده‌اند تا با غذای زندان سر کنند.
ماگلدنا مغربی: «شرایط وحشتناک زندان گوهردشت به یک الگوی رفتاری بیرحمانه و غیرانسانی اشاره دارد که مقامات ایران در برخورد با انسانهای در بند دائماً به کار می‌گیرند. بر اساس استانداردهای بین‌المللی حقوق‌بشر، با همه زندانیان باید با کرامت و انسانیت رفتار شود. کسانی که نیازمند مراقبتهای ویژه پزشکی هستند باید به بیمارستانهای خارج از زندان منتقل شوند.»
در جریان انتقال به بند 10، زندانیان گفته‌اند که توسط مأموران مورد ضرب و شتم قرار گرفته و هم‌چنین از برداشتن داروهای تجویزی و وسایل شخصی از جمله لباس، کتاب و نامهشان جلوگیری شده است. مأموران متعاقباً بعضی از وسایل شخصی آنها، از جمله دفترچه‌های یادداشت، نامه، عکس و دیگر اشیایی که آخرین منبع آرامش خاطر آنها در شرایط سخت زندان بوده، را از بین برده‌اند.
زندانیان در اعتصاب‌غذا خواسته‌های متعددی دارند از جمله بازگشت وسایل شخصی، جبران خسارت و رسیدگی فوری مقامات به شرایط اسفناکی که سلامت جسمی و روانی آنها را در معرض خطر جدی قرار داده است.
سازمان عفو بین‌الملل از مقامهای رژیم ایرانی خواسته تا اجازه دهند بازرسان بین‌المللی، از جمله گزارشگر ویژه سازمان ملل‌متحد در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران، به‌طور مستقل و بدون اعلام قبلی از زندان گوهردشت و سایر زندانهای کشور بازدید به‌عمل آورند.
جمعی از زندانیان سیاسی و عقیدتی گوهردشت در اعتراض به شرایط بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز در این زندان فوق امنیتی دست به اعتصاب‌غذا زده‌اند.
زندانیان سیاسی اخیراً به بند جدیدی منتقل شده‌اند که شرایط آن خفقان آور توصیف شده است. آنها در اتاقهایی با پنجرههایی که با ورق فلزی پوشانده شده، نگهداری می‌شوند و از دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذا و تخت کافی محروم گشته‌اند. آنها هم‌چنین از ملاقات حضوری با خانواده و دسترسی به تلفن که معمولاً در سایر نقاط زندان موجود است، منع شده‌اند.
ماگدلنا مغربی، معاون بخش خاورمیانه و شمال آفریقا عفو بین‌الملل: «این واقعاً مایه سرافکندگی است که شرایط یک زندان آن‌قدر نامناسب شود که زندانیان احساس کنند باید برای رعایت ابتدایی‌ترین استناداردها برای حفظ کرامت انسانی دست به اعتصاب‌غذا بزنند. این وضعیت ضرورت فوری اصلاح نظام بیرحمانه زندانها در ایران را برجسته می‌کند.»
در روز ۸مرداد، حدود ۵3زندانی سیاسی با خشونت به بند 10زندان گوهردشت منتقل شدند.
دست کم 17زندانی سیاسی در اعتراض به این انتقال دست به اعتصاب‌غذا زده‌اند.
بر اساس اطلاعاتی که توسط سازمان عفو بین‌الملل به دست آمده، در روزهای نخستین، مقامات به قصد تنبیه اعتصاب کنندگان، برخی از آنها را تا حداکثر 12روز در سلول انفرادی نگه‌داشتند.
ماگدلنا مغربی: «مقامات ایران با زندانی کردن دهها زندانی عقیدتی پس از محاکمه‌های به‌شدت ناعادلانه تعهدات حقوق‌بشری خود را زیر پا گذاشته‌اند. زندانیان عقیدتی اصلاً نباید پشت میله‌های زندان باشند اما به جای آن که از زندان آزاد شوند، با نگهداری در شرایط اسفناک مورد آزار و مجازات مضاعف هم قرار می‌گیرند.»
عفو بین‌الملل اطلاعاتی مبنی بر این‌که مقامات زندان پنجرههای بند 10را با ورقه‌ای فلزی پوشانده و تمام درها و منافذ را جوشکاری کرده دریافت کرده است. این امر موجب گردش هوای محدود و بوی نم در اتاقها شده و سلامت زندانیان، به‌ویژه کسانی که از بیماریهای جدی رنج می‌برند، را به خطر انداخته است.
زندانیان هم‌چنین از اقدام بی‌سابقه نصب دهها دوربین امنیتی و دستگاههای شنود در سرتاسر این بند زندان، حتی در توالتها و حمامها، ابراز خشم کرده‌اند، که مصداق نقض جدی حق حریم خصوصی آنها است.
به نظر می‌رسد این اقدامات سرکوبگرانه همراه با ممنوعیت دسترسی به تلفن و ملاقاتهای حضوری، بخشی از تلاش هماهنگ مقامات رژیم ایران است برای از بین بردن ارتباط زندانیان سیاسی با دنیای خارج و محدود کردن درز اطلاعات درباره موارد متعدد نقض حقوق‌بشر که زندانیان به‌طور مرتب در زندان گوهردشت از آن رنج می‌برند.
زندانیانی که در بند 10هستند به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، زیرا دستگاههای تصفیه آبی که آنها با هزینه خود آن را خریداری کرده‌اند پس از انتقالشان جابه‌جا نشدند. مقامات هم‌چنین اجازه انتقال یخچال، غذا و وسایل آشپزی که زندانیان به تدریج در طول سالها با بودجه خود خریداری کرده‌اند را نداده و زندانیان مجبور شده‌اند تا با غذای زندان سر کنند.
ماگلدنا مغربی: «شرایط وحشتناک زندان گوهردشت به یک الگوی رفتاری بیرحمانه و غیرانسانی اشاره دارد که مقامات ایران در برخورد با انسانهای در بند دائماً به کار می‌گیرند. بر اساس استانداردهای بین‌المللی حقوق‌بشر، با همه زندانیان باید با کرامت و انسانیت رفتار شود. کسانی که نیازمند مراقبتهای ویژه پزشکی هستند باید به بیمارستانهای خارج از زندان منتقل شوند.»
در جریان انتقال به بند 10، زندانیان گفته‌اند که توسط مأموران مورد ضرب و شتم قرار گرفته و هم‌چنین از برداشتن داروهای تجویزی و وسایل شخصی از جمله لباس، کتاب و نامهشان جلوگیری شده است. مأموران متعاقباً بعضی از وسایل شخصی آنها، از جمله دفترچه‌های یادداشت، نامه، عکس و دیگر اشیایی که آخرین منبع آرامش خاطر آنها در شرایط سخت زندان بوده، را از بین برده‌اند.
زندانیان در اعتصاب‌غذا خواسته‌های متعددی دارند از جمله بازگشت وسایل شخصی، جبران خسارت و رسیدگی فوری مقامات به شرایط اسفناکی که سلامت جسمی و روانی آنها را در معرض خطر جدی قرار داده است.
سازمان عفو بین‌الملل از مقامهای رژیم ایرانی خواسته تا اجازه دهند بازرسان بین‌المللی، از جمله گزارشگر ویژه سازمان ملل‌متحد در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران، به‌طور مستقل و بدون اعلام قبلی از زندان گوهردشت و سایر زندانهای کشور بازدید به‌عمل آورند.
