زندانی سیاسی رضا اکبری منفرد طی نامه‌یی از زندان گوهردشت کرج به عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در امور ایران نسبت به فشار به زندانیان و یک فاجعه انسانی هشدار داد و مسئولیت آن را متوجه کارگزاران رژیم در زندانها دانست.
در این نامه آمده است: اینجانب رضا اکبری منفرد که در اعتصاب‌غذای اخیر (زندان گوهر دشت) و در اعتراض به شرایط به‌غایت غیرانسانی شرکت کرده بودم، حال به قصد تلافی‌جویی و انتقام، کارگزاران سازمان زندانها و به‌طور خاص مدیرکل سازمان زندانها (محبی) تحت شدیدترین فشارهای روحی و جسمی قرار گرفته‌ام (البته این فشارها بر سایر هم بندیانم هم وارد می‌شود) از جمله این‌که قریب به دو ماه است که از ملاقات حضوری محروم شده‌ام، اجازه ملاقات با خواهرم (مریم اکبری منفرد) که او هم در زندان است را نمی‌دهند، پرسنل بهداری را از هرگونه رسیدگی به اعتصابیون منع کرده‌اند، حتی به نگهبانان ابلاغ شده که هیچ رسیدگی به ما نکنند، به‌طوری‌که حتی مانع رفتن ما به بهداری زندان می‌شوند. با وجودی که ۴۰روز در اعتصاب‌غذا بوده‌ایم ولی حال از امکان دسترسی به هر ماده غذایی (گوشت، لبنیات، میوه و سبزی و...) محروم گشته‌ایم و فروشگاه زندان هم رسماً از هرگونه فروش به ما منع شده است، هواخوری را به حدود ۲ تا ۳ساعت در روز تقلیل داده‌اند و ۲۰ساعت باید به در و دیوار زندان نگاه کنیم بدون هیچ امکان رسانه‌یی تلویزیون، رادیو و حتی کتاب... اینجانب در شرایطی که شصت و چهارمین سال عمرم را می‌گذرانم به‌دلیل ۴۰روز اعتصاب غذا، به‌شدت دچار ضعف و مشکلات گوارشی و تنفسی و مفصلی شده‌ام، حتی از تهیه کردن ماده مغذی هم محرومم و با تأکید و بخشنامه صریح مدیر کل سازمان زندانها (... محبی) با وساطت رئیس زندان گوهردشت (مردانی –محمد) ما را تا مرگ تدریجی و سو‌ءتغذیه و... تحت فشار قرار داده‌اند و هیچ امکان خبررسانی (تلفن و..) هم در اختیار نداریم. لذا از شما و کلیه مجامع حقوق‌بشری خواستار پیگیری این مسأله هستم. چون ما همگی در زندان گوهردشت کرج با این محرومیتها و تعدیات از سوی سازمان زندانها و شخص (محبی) مواجه هستیم و این چه بسا به یک فاجعه در زندان بیانجآمد که مسئولیت آن تماماً متوجه کارگزاران حکومتی و سازمان زندان هاست.
زندان رجایی شهر - رضا اکبری منفرد
۲۵شهریور ۱۳۹۶
رو نوشت به:
عفو بین‌الملل
شورای حقوق‌بشر
پارلمان انگلیس
کنگره آمریکا.
در این نامه آمده است: اینجانب رضا اکبری منفرد که در اعتصاب‌غذای اخیر (زندان گوهر دشت) و در اعتراض به شرایط به‌غایت غیرانسانی شرکت کرده بودم، حال به قصد تلافی‌جویی و انتقام، کارگزاران سازمان زندانها و به‌طور خاص مدیرکل سازمان زندانها (محبی) تحت شدیدترین فشارهای روحی و جسمی قرار گرفته‌ام (البته این فشارها بر سایر هم بندیانم هم وارد می‌شود) از جمله این‌که قریب به دو ماه است که از ملاقات حضوری محروم شده‌ام، اجازه ملاقات با خواهرم (مریم اکبری منفرد) که او هم در زندان است را نمی‌دهند، پرسنل بهداری را از هرگونه رسیدگی به اعتصابیون منع کرده‌اند، حتی به نگهبانان ابلاغ شده که هیچ رسیدگی به ما نکنند، به‌طوری‌که حتی مانع رفتن ما به بهداری زندان می‌شوند. با وجودی که ۴۰روز در اعتصاب‌غذا بوده‌ایم ولی حال از امکان دسترسی به هر ماده غذایی (گوشت، لبنیات، میوه و سبزی و...) محروم گشته‌ایم و فروشگاه زندان هم رسماً از هرگونه فروش به ما منع شده است، هواخوری را به حدود ۲ تا ۳ساعت در روز تقلیل داده‌اند و ۲۰ساعت باید به در و دیوار زندان نگاه کنیم بدون هیچ امکان رسانه‌یی تلویزیون، رادیو و حتی کتاب... اینجانب در شرایطی که شصت و چهارمین سال عمرم را می‌گذرانم به‌دلیل ۴۰روز اعتصاب غذا، به‌شدت دچار ضعف و مشکلات گوارشی و تنفسی و مفصلی شده‌ام، حتی از تهیه کردن ماده مغذی هم محرومم و با تأکید و بخشنامه صریح مدیر کل سازمان زندانها (... محبی) با وساطت رئیس زندان گوهردشت (مردانی –محمد) ما را تا مرگ تدریجی و سو‌ءتغذیه و... تحت فشار قرار داده‌اند و هیچ امکان خبررسانی (تلفن و..) هم در اختیار نداریم. لذا از شما و کلیه مجامع حقوق‌بشری خواستار پیگیری این مسأله هستم. چون ما همگی در زندان گوهردشت کرج با این محرومیتها و تعدیات از سوی سازمان زندانها و شخص (محبی) مواجه هستیم و این چه بسا به یک فاجعه در زندان بیانجآمد که مسئولیت آن تماماً متوجه کارگزاران حکومتی و سازمان زندان هاست.
زندان رجایی شهر - رضا اکبری منفرد
۲۵شهریور ۱۳۹۶
رو نوشت به:
عفو بین‌الملل
شورای حقوق‌بشر
پارلمان انگلیس
کنگره آمریکا.
