در جریان بررسی لایحه بودجه سال ۱۴۰۵، مجلس ارتجاع صحنه جنگ و جدال باندهای درونی نظام بر سر بودجهای شد که خود مقامات آن را تورمزا، ناعادلانه و ناتوان از پاسخ به بحرانهای اقتصادی توصیف کردند. اظهارات صریح مقامات دولتی و نمایندگان، تصویری روشن از ورشکستگی مالی، فشار معیشتی و بنبست اقتصادی ارائه داد.
پزشکیان، رئیسجمهور خامنهای، در دفاع از لایحه بودجه، عملاً به ناتوانی دولت در پاسخ به مطالبات معیشتی اعتراف کرد و گفت: «میگویند حقوق کم است خب کم است، میگویند مالیات زیاد میگیرید خب زیاد میگیریم، از اینور میگویند حقوق را زیاد کن؛ یکی به من بگوید از کجا پول در بیاورم که این را بدهم». او همچنین با طرح موضوع واردات بنزین، زمینهسازی برای افزایش قیمت سوخت را کلید زد و پرسید چرا باید ۶ میلیارد دلار ارز صرف واردات بنزین شود.
پزشکیان در حالی از افزایش ۲۰ درصدی حقوق کارکنان دفاع کرد که خود اذعان داشت این رقم با تورم تناسب ندارد و تنها با «معافیتهای مالیاتی» تلاش شده بخشی از شکاف جبران شود. این اظهارات در شرایطی مطرح شد که تلویزیون رژیم در ۷ دی ۱۴۰۴ این سخنان را بهطور زنده پخش کرد.
در سوی دیگر، پاسدار قالیباف، رئیس مجلس ارتجاع، ضمن اذعان به ناکافی بودن افزایش حقوق، گفت این رقم با واقعیتهای تورمی همخوانی ندارد و معیشت کارمندان و کارگران باید در اولویت قرار گیرد؛ اعترافی که نشاندهنده عمق بحران معیشتی است.
همزمان، آخوند رسایی با اعتراض به عدم اعلام وصول استیضاحها، از «لجبازی دولت با مردم» سخن گفت و افشا کرد استیضاح وزیر جهاد کشاورزی با وجود امضای ۷۱ نماینده، ماههاست مسکوت مانده است؛ اعتراض او با قطع میکروفن پایان یافت.
نمایندگان دیگر نیز نسبت به پیامدهای اجتماعی بودجه هشدار دادند. نورآبادی اعلام کرد افزایش ۲۰ درصدی حقوق در برابر تورم ۴۰ درصدی، به معنای سقوط گسترده کارمندان و نیروهای مسلح به زیر خط فقر و بروز تبعات امنیتی و اجتماعی است. کیاسری نیز از «زبانه کشیدن آتش تورم»، جهش ارز و تعارض منافع گسترده در بخشهایی چون جهاد کشاورزی سخن گفت و مدیریت موجود را عامل اصلی فشار بر مردم دانست.
در ادامه، زنگنه با حمله مستقیم به تیم اقتصادی دولت تأکید کرد بودجه سال آینده بهشدت تورمزاست و با «بازی با اعداد» تلاش شده واقعیت پنهان شود. او از افزایش مالیاتها، حذف ارز ترجیحی، افزایش قیمت انرژی، چاپ گسترده اوراق و پذیرش جهش ارزی بهعنوان شواهد روشن تورمزایی بودجه نام برد.
مجموع این اظهارات، تصویری کمسابقه از اعتراف علنی مقامات نظام به بنبست اقتصادی، فقر گسترده و فروپاشی تدریجی معیشت مردم ارائه میدهد؛ اعترافی که نشان میدهد بودجه ۱۴۰۵ نه راهحل، بلکه تشدیدکننده بحرانهای انباشته اقتصادی و اجتماعی است.
