روز جمعه ۲۱مردادماه نمایشگاهی درباره اسناد قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۶۷ در برابر کنگره آمریکا در واشنگتن برگزار شده است.
بخش عمده این نمایشگاه حاوی اسناد و مدارکی است که نقش آخوند رئیسی جلاد در قتل‌عام سال۶۷ را افشا می‌کند. در این نمایشگاه هم‌چنین اسنادی از مشارکت آخوند رئیسی در ۴دهه جنایتهای رژیم و نقض وحشتناک حقوق‌بشر در ایران را به نمایش می‌گذارد. در بخشی از این نمایشگاه به نقش آخوند رئیسی در کشتار بیش از ۱۵۰۰تن از قیام‌کنندگان در جریان تظاهرات‌های آبان ماه سال۹۸ پرداخته شده است.
این نمایشگاه به مدت ۴روز از تاریخ ۲۱ تا ۲۴مرداد از ساعت ۱۲۳۰ تا ۱۷۰۰ به وقت واشنگتن ادامه خواهد یافت. در طی این روزها شاهدان و بستگان قربانیان قتل‌عام سال۶۷ و شخصیتهای سیاسی سخنرانی خواهند کرد. خواسته اصلی آنها این است که به آخوند رئیسی به هیچ‌وجه نباید اجازه داده شود که به آمریکا سفر کند تا در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کند. آخوند رئیسی در لیست تحریم‌های دولت آمریکا قرار دارد و وزارت خزانه‌داری آمریکا با عبارات خیلی صریح آخوند رئیسی را به جرم مشارکت در «کشتارهای فراقانونی»، «شکنجه» و «سرکوب شهروندان» تحریم کرده است. این تحریم‌ها در آبان۹۸ اعلام شد وقتی که آخونند رئیسی سردژخیم قضاییه جلادان بود.
یکی دیگر از خواسته‌های شرکت‌کنندگان و برگزار کنندگان این نمایشگاه این است که نه فقط باید از ورود رئیسی به آمریکا ممانعت شود بلکه باید آخوند رئیسی به‌خاطر نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در برابر عدالت قرار گیرد.
خانم سونا صمصامی نماینده شورای ملی مقاومت در آمریکا:
هدف اصلی خامنه‌ای از انتخاب رئیسی سرکوب مردم ایران بود. اما خامنه‌ای با انتخاب آخوند رئیسی به‌عنوان یک جلاد برای سرکوب نتایج عکس داده.
نمایشگاه امروز به ما یادآوری می‌کند که آخوند رئیسی یکی از اعضای کمسیون بدنام مرگ در ایران بود که در قتل‌عام ۱۳۶۷ در اوین و گوهردشت در سیاه‌چال‌های رژیم آخوندی زندانیان را قتل‌عام کرد. هیچ زنی از آن قتل‌عام زنده باقی نمانده در اوین و گوهردشت و در حدود سی هزار از زندانیان سیاسی قتل‌عام شدند که ۹۰٪ از آنها سمپاتها و هوادار مجاهدین خلق ایران بودند.
بسیاری از این زندانیان قبلاً حکم کمتری داشتند. اما در قتل‌عام ۶۷ به‌وضوح یک قتل‌عام علیه بشریت و یک نسل‌کشی و سازمان ملل‌متحد تشویق شده که این مسائل را مورد تحقیق قرار بده و این به‌عنوان بزرگترین نسل‌کشی و قتل‌عام بعد از جنگ جهانی دوم توسط یک حکومت توصیف شده. در صحنه جهانی فراخوان داد شده توسط سازمان عفو بین‌اللملی که عاملان این قتل‌عام از جمله خامنه‌ای و رئیسی باید به‌خاطر نسل‌کشی و قتل‌عام مورد تحقیق و محاکمه قرار بگیرند.
بعد از یک‌سال بعد از آمدن رئیسی وضعیت نقض حقوق‌بشر در ایران بسیار بدتر شده و چندین سازمان حقوق‌بشری جهانی ابراز نگرانی کردند از افزایش موج قتل‌عامها و اعدامها در ایران.
در ماههای اخیر موجی از سرکوب زنان با بهانه بدحجابی شروع شده و احکام ضدانسانی و قرون وسطایی در تمام کشور اجرا میشه تحت این شرایط ما آمریکا را فرا می‌خوانیم و سازمان ملل را فرا می‌خوانیم که از آمدن رئیسی به مجمع عمومی ممانعت به‌عمل بیاورند.
رئیسی باید دستگیر بشه و محاکمه بشه به جرم جنایت علیه بشریت و نسل کشی... ... .
صحبت‌های خانم سونا صمصامی نماینده شورای ملی مقاومت ایران در آمریکا بود در نمایشگاهی که در واشنگتن دی. سی در مقابل کنگره آمریکا برگزار شده و گزارش زنده‌ای اونرو اکنون مشاهده می‌کنید که این نمایشگاه و گردهمایی هموطنانمان ۴روز ادامه خواهد داشت و در طی اون سخنرانان مختلفی سخنرانی خواهند کرد بستگان قربانیان قتل‌عام ۶۷ و شخصیتهای سیاسی سخنرانی خواهند کرد
سفیر لینکلن بلومفید، دستیار سابق وزیر امور خارجه در امور نظامی و سیاسی
متشکرم و به همه عصر بخیر می‌گویم و تشکر می‌کنم از برگزاری این گردهمایی که از ۴۰ سازمان از جوامع ایرانیان در این جا شرکت کردند. من می خواهم به‌طور خاص به همه دوستان و بستگان قربانیان قتل‌عام سال۶۷درود بفرستم که داریم امروز یاد آنها را گرامی می داریم. چرا ما داریم در این مورد صحبت می‌کنیم و در مورد چیزی که در سال۶۷ اتفاق افتاد. به دلایل مختلف. اطلاعات بعدی که در مورد این قتل‌عام به دست ما رسید و هنوز هم دارد می‌رسد به ما بیشتر نشون می‌ده که در سال۱۳۶۷ چه اتفاقی افتاد. ما اکنون می فهمیم که این یکی از شدیدترین جنایتها علیه انسانیت بعد از جنگ دوم جهانی بوده. این یک جنایت اصلی هست. و شناعت آن حدی ندارد. افرادی که در این جنایت شرکت داشتند. در این کشتار شرکت داشتند. کشتار هزاران هزار زندانی سیاسی از جمله هواداران مجاهدین خلق و اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران بسیاری از عاملان قتل‌عام هنوز در رژیم هستند و البته یکی از آنها امروز رئیس‌جمهور رژیم ایران است ابراهیم رئیسی
این مسأله را به آمریکا مربوط میشه این چیزی نیست که مسأله‌یی باشد که به ما مربوط نباشه. ما برای قربانیانی که در وقایعی مثل واقعه بوفالو اتفاق افتاد. ابراز سمپاتی می‌کنیم اکنون هم ما در مقابل عکسها و بستگان کسانی هستیم که عکسهای قربانیانی هستیم که عکسهاشون در برابر ما قرار دارد. من فکر می‌کنم می‌توانم اکنون باتمام اطلاعاتی که هست بهتون بگم چه اتفاقاتی افتاده در آن سال. از یک گزارشگر یک وکیل در این مورد می‌خوانم که درباره قتل‌عام سال۶۷گفته که تأکید می‌کنه که سه قاضی به این پرونده‌های قتل‌عام سه قاضی به قتل‌عامها می‌پرداختند که به اسم کمیسیون مرگ معروف بود. ند هر شخصی هر زندانی سیاسی که حتی حکمش هم به اتمام رسیده بود و حتی بعضیهاشون که آزاد شده بودند دوباره به زندان برگردانده شدند و همیشه با یک کمیسیون سه نفره قرار می گرفتند. دادستانی عمومی و یک رئیس اطلاعات که در این کمیسیون بودند و از آنها پرسیده می شد که و از این سؤالها معلوم می‌شود که از این افرادی که قتل‌عام شدند. در هیچ عمل تروریستی و یا در هیچ جرم و جنایتی شرکت نداشتند. من از جفری رابرت سون براتون می خوانم. که فقط یک سؤال در مورد اینها قرار می داد. در برابر این زنان و مردان جوان. که آیا شما در اعتراضات خیابانی شرکت داشتید. آیا مطالب سیاسی می خواندید. و اگر هر کدام از آنها وابستگی خودش را هم‌چنان به مجاهدین مورد تأکید قرار می داد. مستقیماً به چوبه‌دار سپرده می شد. در محلی که در یک سالن طنابهای اعدام آویخته شده بود و اعدام می شدند صد تا صد تا در کامیونهای یخچالدار انباشته می شد و به گورهای دسته‌جمعی منتقل می شدند. ماهها بعد خانواده‌های آنها در مورد بستگانشان وقتی از آنها سؤال می‌کردند به آنها کیسه‌های متعلق به وسائل زندانیان داده می شد و هیچ وقت هم اطلاعات کاملی داده نمی‌شد و از آنها می‌خواستند که انظار عمومی هیچ چیزی راجع به آنها نگویند. افرادی که بدون محاکمه و بدون فرجام‌خواهی و بدون بخشش همه اعدام می‌شدند و در طول این سال‌ها رژیم هیچوقت در مورد آنها اطلاعاتی نداده و حتی کمیسیون حقوق‌بشر یک گزارشگر ویژه یک محقق ویژه در این زمینه اختصاص داده که تحقیق کند که چه شده در سال۶۷. اما رژیم آخوندی همه اینها را انکار کرده بود و حقایق در مورد این قتل‌عام را مخفی نگاه داشته. یکی از کسانی که در این قتل‌عام شرکت داشت گفته که تا اونجایی که به من برمی‌گرده هیچوقت اجازه نخواهم داد که رژیم سرنگون بشه. و خمینی خودش گفته بود که هیچ‌گاه نباید اجازه بدید که حکومت به دست کسانی به آنها به‌عنوان جنایتکار خطاب می‌کرد به دست لیبرالها بیفته. سازمان مجاهدین برداشت متفاوتی از سیاست داشت و به‌خاطر همین با دیکتاتوری فاشیستی مذهبی مورد حمله قرار می‌گرفت. مجاهدین هم مسلمان بودند و این هدف مهمترین برای خمینی بود که با آنها مقابله کنه. خمینی نمی‌توانست تحمل بکنه عقاید و نظرگاههای مجاهدین در مورد اسلام رو. و چرا این مسأله امروز مهم است. ابراهیم رئیسی وقتی که انقلاب سال۵۷ اتفاق افتاد، ۲۰ سالش بوده و ما می‌تونیم بفهیم که یک آدم ۲۰ساله چه انرژیهایی داره، اما این‌که یک آدم بیست ساله‌ای قاضی بشه، خیلی راحت میتوانید نتیجه بگیرید که هیچ چیزی در مورد قوانین بین‌المللی نمیدونسته. وظیفه او در ۲۰سالگی به‌عنوان یک قاضی این بود که هر کسی که رژیم رو به چالش می‌طلبه زندانی بشه شکنج ه بشه و یا اعدام بشه. و اون این کار روز با راندمان بالایی انجام داد. و طی سال‌ها قدرت خودش را افزایش داده.
دکتر ایوان ساشا شیهان، مدیر اجرایی دانشکده روابط عمومی بین‌الملل دانشگاه بالتیمور
درود بر برگزار کنندگان این نمایشگاه
من این شانس را داشتم که در این تابستان یک سفر به اروپا کردم و این شانس را داشتم که با اعضای اپوزیسیون دمکراتیک رژیم ایران صحبت و دیدار داشته باشم. اما در شب آخری که در این سفر بودم، وقتی که در بیش از ۵ساعت با زندانیان پیشین در اشرف۳ صحبت کردم، و نمایشگاه مربوط به موزه مقاومت ایران را در اشرف۳ دیدم که غیرقابل باور بود. من به همراه آقای لویی فری بودیم، رئیس پیشین اف.بی.آی، با مجموعه‌ای از اسناد و عکسها روبه‌رو شدیم، اما در همین موزه ما با وقایع و داستانهایی روبه‌رو شدیم که باید شنیده بشه. بسیاری افراد به من خاطرات و اطلاعاتشون رو گفتن، سرنوشت خودشون رو گفتن، و من شجاعت فوق‌العاده‌ای را در این افراد دیدم که تاکنون در هیچ شخص دیگری ندیده بودم. من در مورد کمیسیون مرگ از کسانی که به‌طور دست اول این رو دیده بودند شنیدم. و آنچه که در آن ماهها گذشت رو از کسانی که شاهد بودن به‌طور دست اول دریافت کردم. که چگونه مورد بازجویی قرار می‌گرفتن، چگونه در برابر کمیسیون مرگ قرار می‌گرفتند. حدود ۳۰هزار نفر که بخشی از آنها عکسهایشان را الآن می‌بینیم در مقابلمان، اعدام شده‌اند. آنهایی که مورد هدف قرارمی گرفتند، طرفدار سازمان مجاهدین خلق، اپوزیسیون دمکراتیک رژیم آخوندی بودند. در این قتل‌عام افراد نوجوان و زنان باردار هم شامل می‌شدند و بدنها و پیکرهای آنها در کامیونها انداخته می شد و در گورهای دسته‌جمعی به خاک سپرده می شدند. تنها جرم آنها این بود که دنبال آزادی بودند، سرکوب را نفی می‌کردند، و دیکتاتوری حکومت آخوندی را نفی می‌کردند. چیزی که بسیار مرا آزار می‌دهد این است که این خشونت دولتی که وجود داره توسط رژیم آخوندی بدترین جنایات رو بعد از جنگ جهانی دوم انجام داده. و هیچوقت در مقابل عدالت قرار نگرفتند. رژیم و هیچ‌کدام از دست‌اندرکاران و مقامات این رژیم برای این جنایات در مقابل عدالت قرار نگرفتند. رئیس‌جمهور کنونی رژیم ایران، یکی از مشارکت کنندگان اصلی در قتل‌عام سال۶۷ بود. او در آن محاکمات جعلی شرکت داشت، کسانی که بر مواقع خودشون پافشاری می‌کردند و وابستگی خودشون به مجاهدین را انکار نمی‌کردند، در قفسها انداخته می شدند و مورد شکنجه قرار می گرفتند. و در پایان اعدام می شدند. رئیسی و همه همدستانش که اکنون هم در رژیم ایران مقامات بالایی دارند در این قتل‌عام شرکت داشتند که فقط می‌توان اسم جنایت علیه بشریت رو روی آن گذاشت. سازمانهای بین‌المللی مانند عفو بین‌الملل و گروه‌های سیاسی، مثل شورای ملی مقاومت ایران، بارها بارها خواهان انجام تحقیقات مستقل در مورد این جنایات شدند، قبل از این‌که بسیار دیر بشود. و به این دلیل است که نمایشگاه امروز، خیلی و بسیار مهم است. در ملاقاتم در این تابستان از افرادی شنیدم که والدینشان را از دست داده بودند، دوستانشان را از دست داده بودند. فقط و فقط به‌خاطر این‌که اراده داشتند که نفی نکنند وابستگی سیاسی خودشان را. زنان مجاهد اشرف۳ میزبان من بودند و بسیار شجاع بودند. کسانی که سرزمین خودشان را ترک کردند، و حتی برخی از آنها کسانی بودند که حتی هیچوقت این شانس را نداشتند که کشور خودشان را ببینند. من در چشمان آنها نگاه می‌کردم و درد را تشخیص می دادم و هم‌چنین توان و اراده را. برای یک آینده بهتر. امروز این زنان دارند مبارزه می‌کنند بر علیه این رژیم زن‌ستیز. و جامعه‌یی که در آن تمام حقوق شهروندی برای همه شهروندان تأمین شده باشد. بگذارید شفاف باشیم، بسیاری اینجا در واشنگتن هستند که بر این عقیده هستند که ما باید گذشته را ول کنیم و به شرایط فعلی تمرکز کنیم. اما ایران امروز هم بالاترین دولت حامی تروریسم در جهان است. و اعدام در آن هنوز بالاترین سطح را دارد. و نقض حقوق‌بشر در سراسر ایران جریان دارد. سال‌ها بعد از قتل‌عام سال۶۷ و حتی بعد از انقلاب ایران هنوز رژیم ایران اسمش در صدر کشورهایی است که شهروندانش از پایین‌ترین سطح آزادی برخوردار هستند. اما با وجود همه اینها سازمان ملل‌متحد تحریم‌ها علیه این رژیم را برداشته و با این رژیم بدنام طوری برخورد کرده که گویا می‌تواند به جامعه جهانی برگردد در حالی‌که باید تمام این جنایتها افشا شوند. و ما تابه‌حال گزارشات متعددی داشتیم از تلاش رژیم برای ترور مقامات آمریکایی.
خانمها و آقایان من در مراسم ۲۰۱۸ در پاریس بودم که مأموران رژیم ایران قصد بمبگذاری در آن را داشتند. گردهمایی که تشکیل شده بود برای پیگیری دموکراسی در ایران و این حمله اگر انجام می‌شد در اروپا، منجر به از بین رفتن جانهای بسیاری می‌شد. از جمله خود من که در آن مراسم بودم. من شخصاً ۶۱ نفری رو که رژیم آخوندی از مقامات آمریکایی مورد تحریم قرار داده را دیده‌ام. من در تابستان گذشته در تیرانا بودم در اشرف۳، وفتی که با برخی از این مقامات دیدار می‌کردم. و آنها در اجلاس ۲۰۲۲ قصد داشتند شرکت کنند. که در همین هفته هم ما در واشنگتن فهمیدیم و مطلع شدیم که مشاور پیشین رئیس‌جمهور آمریکا مورد توطئه‌های رژیم آخوندی قرار دارد همان‌طوریکه در همین شهر این توطئه‌ها برملا شده. تغییر رژیم در ایران تنها راه واقعی است. جیک سولیوان مشاور امنیت ملی آمریکا گفته است اگر رژیم به آمریکایی‌ها حمله کند، مورد حسابرسی قرار خواهد گرفت. ما نباید اجازه دهیم چنین چیزی اتفاق بیافتد. باید حرف را با عمل جایگزین کرد. نباید ویزایی داده شود به رئیسی که وارد آمریکا شود و به مجمع عمومی سازمان ملل برود. اما این کافی نیست. من یک قدم جلوتر می گذارم. رئیسی باید توسط مقامات آمریکایی مورد تحقیق قرار بگیرد. به جرم طراحی برای هدف قرار دادن مقامات آمریکایی و باید مورد محاکمه قرار بگیرد توسط مقامات بین‌المللی. مقامات آمریکایی باید تحریم‌ها علیه رژیم ایران را هم‌چنان نگهدارند و دنبال کنند و تمام این جنایتها در مورد نقض حقوق‌بشر را چه درگذشته و چه در حال بررسی کنند. و خشونتی مزدوران رژیم آخوندی انجام می‌دهند.
خانمها و آقایان من این‌طور نتیجه‌گیری می‌کنم که من پسرجوان و ۷ساله خودم را آورده‌ام که اینجا و این نمایشگاه را ببیند. من او را آوردم برای این‌که هیچ آمریکایی آن‌قدر جوان نیست که نخواهد بفهمد که هر نسلی باید مبارزه کند تا حقوق‌بشر و حقوق مدنی حفظ شود. برای کسی مثل من بالاترین فراخوان این است که فرا بخوانم به حقیقت و فکر می‌کنم این نمایشگاه امروز در مورد همین است. متشکر از فرصتی که به من دادید که امروز با شما صحبت کنم.
