این رژیم اصلاح‌پذیر نیست. مدعیان اصلاحات مشتی خائن و متقلب بیشتر نیستند. انتخابات در این رژیم، یک نمایش است. ولی‌فقیه هرکار بخواهد می‌کند. این جماعت هدفی جز سهم‌خواهی از قدرت و غارت مردم ندارند.
این جملات را این روزها به وفور می‌شنویم. این حرفها جدید نیستند. ۴۰ سال پیش در ۳۰ خرداد سال ۶۰، وقتی خمینی رژیمش را یک‌پایه کرد و تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم را به گلوله بست، مجاهدین همین حرف را زدند. مسعود رجوی پرچم مقاومت را برافراشت و هیچگاه مقهور و مرعوب جنایتها و شعبده‌های رژیم نشد.
مسعود رجوی رهبر مقاومت: «باید تصمیم نهایی رو می‌گرفتیم زمان تصمیم گیری قطعی فرا رسیده بود. در برابر ارتجاع مهیب و قهاری که می‌رفت خودش رو یک پارچه و یک پایه و به‌صورت مطلقه مستقر بکنه. چون دیگر جای هیچ مانور و تحرک سیاسی باقی نمونده بود. یا باید تسلیم می‌شدیم و به حیات خفیف و خائنانه رضا می‌دادیم و فی المثل مثل حزب توده در کودتای۲۸ مرداد به مسئولیتمون پشت می‌کردیم و یا باید با سنگین‌ترین بهای ممکن با الهام از سید الشهدا امام حسین علی السلام عاشورا گونه از شرف خودمون و خلق در زنجیرمون نگهبانی می‌کردیم».
امروز هم‌چنان افتخار می‌کنیم که وقتی گفتیم مرگ بر ارتجاع پایش ایستادیم و تا آخرین نفس و آخرین قطره خون هم خواهیم ایستاد هم‌چنان که گفتیم سرنگونی سرنگونی سرنگونی»
۱۲۰ هزار تن از بهترین یارانش توسط این رژیم اعدام و قتل‌عام شدند. اما او ایستاد و پایداری کرد. ارتش آزادیبخش تشکیل داد. شورای ملی مقاومت ساخت و به کانون‌های شورشی و هزار اشرف رسید. او و جنبش تحت رهبری‌اش تنها هماورد این رژیم است. ۱۹ تیر گردهم می‌آییم تا همین حقیقت را فریاد کنیم.
