سخنرانی جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره ایران در پنجاه و پنجمین اجلاس شورای حقوق بشر

سخنرانی جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره ایران در پنجاه و پنجمین اجلاس شورای حقوق بشر: کولبران کرد و سوخت‌بران بلوچ توسط رژیم به‌قتل می‌رسند. هم‌چنین بهاییها و پیروان مذاهب مختلف مانند صوفیها به‌خاطر اعتقاداتشان مورد سرکوب قرار می‌گیرند.

من گزارشهایی دیده‌ام که گزارشگران و فعالان حقوق‌بشر در زندانها مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند. حقوقدانان، روزنامه‌نگاران، فعالان به‌خاطر فعالیت‌هایشان به‌خاطر استفاده ار حق آزادی بیان دستگیر شده‌اند.

دست‌کم ۱۲۰۰اعتراض و اعتصاب کارگری صورت گرفته است. بسیار نگران‌کننده و فاجعه‌بار است که چنین کشتارهایی علیه زنان و کودکان با مصونیت کامل عاملان در ایران صورت می‌گیرد.

گزارشهایی بسیار نگران‌کننده هست که اقداماتی مانند تجاوز در زندانها انجام می‌شود که علیه این معترضان صورت گرفته است.

زنان در ایران هم‌چنان با سرکوب و تبعیض مداوم مواجهند این سرکوب علیه زنانی است که با حجاب اجباری مخالفت می‌کنند.

رژیم به اقدامات سرکوبگرانهٔ خود علیه کرامت زنان ادامه می‌دهد.

گزارشهایی بسیار نگران کننده‌یی است که اقداماتی مانند تجاوز در زندانها انجام می‌شود.

زنان در ایران هم‌چنان با سرکوب و تبعیض مداوم مواجهند این سرکوب علیه زنانی است که با حجاب اجباری مخالفت می‌کنند.

رژیم به اقدامات سرکوبگرانهٔ خود علیه کرامت زنان ادامه می‌دهد. پیامکهایی به زنان ارسال می‌شود که آنها را به‌خاطر عدم رعایت حجاب تهدید می‌کنند.

پلیس اخلاق را تحت لوایحی که اخیراً در مجلس تصویب شده به راه انداخته‌اند. این لایحه تبعیض را نهادینه می‌کند و مجازاتهایی حتی شلاق را علیه آنها اعمال می‌کند.

من خواهان این هستم که همه نوع تبعیض و اذیت و آزار علیه زنان در ایران لغو شود و آنها بتوانند مشارکت برابر در زندگی اجتماعی داشته باشند.

من خواهان اجرای کنوانسیون حقوق زنان و منع سرکوب زنان در ایران هستم.

چنان که در گزارشهای قبلی هم متذکر شده‌ام، من به‌شدت نگران اعدام و افزایش اعدامها در ایران هستم. دست‌کم ۸۳۴ نفر در سال ۲۰۲۳ در ایران اعدام شده‌اند که یک افزایش ۴۳درصدی نسبت به سال ۲۰۲۲ را نشان می‌دهد.

دست‌کم ۴۷۱مورد از این اعدامها راجع به مواد مخدر هست.

تعدادی از اعدام شدگان به کودکان بزهکار مربوط می‌شود. اعدام زنان و دستگیریهای خودسرانه در ایران صورت می‌گیرد.

علاوه بر این‌که خواهان این هستم که عاملان کشتار سال ۱۴۰۱ باید مورد تعقیب قرار بگیرد، سازمان ملل بایستی اعدامهای جمعی در دههٔ ۶۰ و قتل‌عام سال۶۷ را باید مورد رسیدگی قرار دهد.

من امیدوارم که مأموریت گزارشگری ادامه پیدا کند تا صدای بی‌صدایان شنیده شود.

من در پایان دورهٔ ۶ساله مأموریت خود از مردم ایران به‌خاطر شجاعتشان و کمکهایشان به من طی این دوره تشکرمی‌کنم.