جمعی از زندانیان سیاسی گوهردشت طی نامه‌یی به احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل حکم اعدام سامان نسیم را محکوم کردند و نسبت به اجرای قریب‌الوقوع آن هشدار دادند. در این نامه آمده است:
«ماشین اعدام این حکومت بی‌رحم و مخالف حقوق‌بشر و همه ارزشهای دموکراتیک و انسانی، پر شتاب کار می‌کند و به‌طور متوسط روزانه حدود 3نفر را به کام خود می‌بلعد و معدوم می‌کند به‌گونه‌یی که نسبت به‌لحاظ جمعیت ایران شماره‌ی اول در بین همه‌ی کشورهای جهان است، اما به‌لحاظ آزادی بیان، در ردیف 173 می‌باشد! روزی نیست که به بهانه‌های گوناگون، احکام اعدام در دادگاههای غیرقانونی صادر نشود و هر روز بر تعداد زندانیان اعدامی افزوده می‌شود و شوربختانه، طناب‌های دار، روزبه‌روز ضخیم‌تر بافته می‌شود.
اینک قرعه به نام «سامان نسیم» یک هم‌میهن کرد زده شد تا به کام این هیولای انسان‌کش درآید و این در حالی است که مطابق ادعای خودشان این جوان در زمان ارتکاب به جرم، زیر 18سال بوده که به‌لحاظ قوانین حقوقی و بین‌المللی، کودک به حساب می‌آمده و بر کودک نمی‌توان مجازات مالایطاق تحمل کرد. البته این نیرنگ‌باز همه‌ی تاریخ، هم‌چون اصحاب بست، که روز شنبه‌ها که ماهیگیری را حرام دانسته بودند، در روزهای شنبه ماهی‌ها را به برکه‌ها محصور می‌کردند و روزهای یکشنبه به صید آنها می‌پرداختند. کودک 15، 16 و بلکه 13 و 14سال را در زندان محصور می‌کنند تا به سن 18سالگی برسد و سپس آن را اعدام می‌کند! به راستی بر ما ملت ایران شرم‌آور است که هر روز شاهد چنین قانون‌شکنی‌ها و چنین خشونتها و چنین کشتاری هستیم، و هیچ مرجع تظلم‌خواهی هم وجود ندارد، شرم‌آورتر اما بر حکومتی است که ریحانه‌ها و سامانها را اعدام می‌کند و حقوقدانها و روزنامه‌نگاران وابسته‌اش که از خون همین ملت مکیده و زندگی ننگین خود را ادامه می‌دهد، اعلام می‌دارند که طرفداران حقوق‌بشر از ریحانه حمایت نکرده بودند، خانواده‌ی مقتول لجبازی نکرده و رضایت می‌داد! اما نمی‌گویند که حکم و حاکم و زندانیان و معدوم کننده و طناب باف و طناب دار، همین حکومت است و نه خانواده‌ی قربانی.
ما امضاکنندگان این نامه جهت محکوم کردن حکم غیرانسانی اعدام، برای نجات جان این هم‌وطن کرد، از گزارشگر حقوق‌بشر سازمان ملل آقای احمد شهید و همه مراجع بین‌المللی درخواست رسیدگی و محکومیت این عمل غیرانسانی را داریم».
«ماشین اعدام این حکومت بی‌رحم و مخالف حقوق‌بشر و همه ارزشهای دموکراتیک و انسانی، پر شتاب کار می‌کند و به‌طور متوسط روزانه حدود 3نفر را به کام خود می‌بلعد و معدوم می‌کند به‌گونه‌یی که نسبت به‌لحاظ جمعیت ایران شماره‌ی اول در بین همه‌ی کشورهای جهان است، اما به‌لحاظ آزادی بیان، در ردیف 173 می‌باشد! روزی نیست که به بهانه‌های گوناگون، احکام اعدام در دادگاههای غیرقانونی صادر نشود و هر روز بر تعداد زندانیان اعدامی افزوده می‌شود و شوربختانه، طناب‌های دار، روزبه‌روز ضخیم‌تر بافته می‌شود.
اینک قرعه به نام «سامان نسیم» یک هم‌میهن کرد زده شد تا به کام این هیولای انسان‌کش درآید و این در حالی است که مطابق ادعای خودشان این جوان در زمان ارتکاب به جرم، زیر 18سال بوده که به‌لحاظ قوانین حقوقی و بین‌المللی، کودک به حساب می‌آمده و بر کودک نمی‌توان مجازات مالایطاق تحمل کرد. البته این نیرنگ‌باز همه‌ی تاریخ، هم‌چون اصحاب بست، که روز شنبه‌ها که ماهیگیری را حرام دانسته بودند، در روزهای شنبه ماهی‌ها را به برکه‌ها محصور می‌کردند و روزهای یکشنبه به صید آنها می‌پرداختند. کودک 15، 16 و بلکه 13 و 14سال را در زندان محصور می‌کنند تا به سن 18سالگی برسد و سپس آن را اعدام می‌کند! به راستی بر ما ملت ایران شرم‌آور است که هر روز شاهد چنین قانون‌شکنی‌ها و چنین خشونتها و چنین کشتاری هستیم، و هیچ مرجع تظلم‌خواهی هم وجود ندارد، شرم‌آورتر اما بر حکومتی است که ریحانه‌ها و سامانها را اعدام می‌کند و حقوقدانها و روزنامه‌نگاران وابسته‌اش که از خون همین ملت مکیده و زندگی ننگین خود را ادامه می‌دهد، اعلام می‌دارند که طرفداران حقوق‌بشر از ریحانه حمایت نکرده بودند، خانواده‌ی مقتول لجبازی نکرده و رضایت می‌داد! اما نمی‌گویند که حکم و حاکم و زندانیان و معدوم کننده و طناب باف و طناب دار، همین حکومت است و نه خانواده‌ی قربانی.
ما امضاکنندگان این نامه جهت محکوم کردن حکم غیرانسانی اعدام، برای نجات جان این هم‌وطن کرد، از گزارشگر حقوق‌بشر سازمان ملل آقای احمد شهید و همه مراجع بین‌المللی درخواست رسیدگی و محکومیت این عمل غیرانسانی را داریم».
