سرانجام پس از 7سال ریحانه جباری روز شنبه 3آبان 93 به حکم قضاییه جنایتکار آخوندها اعدام شد. اعدام ریحانه نشانه دیگری از توحش رژیم زن‌ستیز آخوندی و مشابه جنایت ضدبشری آخوندها در اسید پاشی بر روی زنان و دختران است.
رژیم آخوندی با اعدام ریحانه جباری می‌خواهد به انبوه زنان خشمگین شرکت کننده در تظاهرات ضداسید پاشی، بار دیگر این پیام را بدهد که قصد عقب‌نشینی از سیاستهای زن‌ستیزانه را ندارد و این سیاست را هم‌چنان ادامه می‌دهد. زیرا این، جزو لاینفک تفکر پوسیده و قرون‌وسطایی آخوندی است.
به‌رغم واکنشهای خشم آلود مردمی در داخل کشور و واکنشهای بین‌المللی نسبت به اعدام جنایتکارانهٴ ریحانه جباری، باز هم رژیم پیه تمامی ننگ و نفرتی را که نثارش می‌شود به تن می‌مالد، اما از سیاست زن‌ستیزانه خود دست برنمی‌دارد
سرکوب زنان در نوک پیکان سیاستهای ضد‌مردمی و سرکوبگرانه رژیم قرار دارد و از این جهت است در روزی که زنان در شهرهای مختلف در داخل و خارج کشور علیه جنایت سازماندهی شده اسید پاشی توسط مزدوران رژیم به خیابانها می‌آیند، ریحانه جباری اعدام می‌شود. زیرا واقعیت این است که بی‌اعتنایی زنان به مقررات ارتجاعی آخوندی و مقابله آنان با سیاستهای سرکوبگرانه و زن‌ستیزانه آن، رژیم را در بد مخمصه‌یی قرار داده است خصوصاً این‌که در این روزها جنبش اجتماعی ضداسیدپاشی هم در جریان است.
رژیم با این گمان باطل که که می‌تواند با عواقب جنبش اجتماعی ضداسید پاشی مقابله کند، در روزی که تظاهرات علیه اسید پاشی در جریان است برگ اعدام ریجانه جباری را رو می‌کند. زیرا این شیوه ثابت و همیشگی رژیم است که هرجا اعترضات اجتماعی سیاست سرکوب آن را نشانه می‌رود، عکس‌العمل رژیم در برابر اعتراضات و در جهت مرعوب کردن مردم، حربه زنگ‌زده اعدام است. اما اعدام نه تنها رژیم را از بن‌بست بیرون نمی‌آورد بلکه خشم و نفرت بیش از پیش مردم و جامعه بین‌المللی را برمی‌انگیزد.
اعدام ریحانه جباری در شرایطی انجام گرفت که حکم قضاییه جنایتکار رژیم مکرراً مورد اعتراض ارگانهای بین‌المللی، فعالان حقوق‌بشری و فعالان حقوق زنان قرار گرفته بود و این ارگانها بارها رژیم آخوندی را به لغو این حکم ظالمانه فراخوانده بودند.
احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق‌بشر سازمان ملل، حکم اعدام ریحانه جباری را ناروا و غیرعادلانه خوانده بود. او از مستندات معتبری نام برده بود که ریحانه جباری را از اتهام قتل عمد مبرا می‌کنند.
عفو بین‌الملل اعدام ریحانه را ”ننگ خونین بر کارنامه حقوق‌بشر رژیم ایران و یک توهین به عدالت“ دانست. اعدام ریحانه جباری با واکنش و نفرت دولتها مواجه شد و رسانه‌های بین‌المللی به‌طور گسترده‌یی آن را منعکس نمودند نیویورک تایمز اعدام ریحانه جباری را سمبل بی‌عدالتی علیه زنان در ایران نامید و نوشت دفتر سازمان ملل‌متحد در تهران گفته است اتهام به جباری بر اساس اعترافهای او زیر فشار شکنجه صورت گرفته است. دولتهای انگلستان وآمریکا این جنایت ننگین حکومت آخوندی رامحکوم کردند ومسئول حقوق‌بشر در دولت آلمان از اعدام ریحانه ابراز تأسف کرد و...
اما رژیم آخوندی که شیشه عمر او وابسته به اعدام و سرکوب داخلی و صدورا رتجاع و تروریسم در سطح بین‌المللی و منطقه‌یی است، هرگز نمی‌تواند دست از حربه اعدام و سرکوب بردارد آن هم اعدام دختری که درسن 19سالگی در مقابل یک مأمور اطلاعات آخوندها به دفاع از خود و ناموسش برخاسته است
رژیم ضدبشری و زن‌ستیز آخوندی بیهوده گمان می‌کند که می‌تواند با جنایتهایی نظیر اعدام ریحانه جباری از زنان و جوانان زهرچشم بگیرد و جو ارعاب را در جامعه شدت بخشد، چرا که اساساً نمی‌تواند اوضاع را به عقب برگرداند شاخص و نشانه تغییر اوضاع، همین حرکتهای اعتراضی، اعتصابها و شکل گرفتن خشم خروشان مردمی و به‌خصوص زنان در جنبش ملی ضداسید پاشی و ابراز نفرت داخلی و بین‌المللی از اعدام ریحانه جباری است.
رژیم آخوندی با اعدام ریحانه جباری می‌خواهد به انبوه زنان خشمگین شرکت کننده در تظاهرات ضداسید پاشی، بار دیگر این پیام را بدهد که قصد عقب‌نشینی از سیاستهای زن‌ستیزانه را ندارد و این سیاست را هم‌چنان ادامه می‌دهد. زیرا این، جزو لاینفک تفکر پوسیده و قرون‌وسطایی آخوندی است.
به‌رغم واکنشهای خشم آلود مردمی در داخل کشور و واکنشهای بین‌المللی نسبت به اعدام جنایتکارانهٴ ریحانه جباری، باز هم رژیم پیه تمامی ننگ و نفرتی را که نثارش می‌شود به تن می‌مالد، اما از سیاست زن‌ستیزانه خود دست برنمی‌دارد
سرکوب زنان در نوک پیکان سیاستهای ضد‌مردمی و سرکوبگرانه رژیم قرار دارد و از این جهت است در روزی که زنان در شهرهای مختلف در داخل و خارج کشور علیه جنایت سازماندهی شده اسید پاشی توسط مزدوران رژیم به خیابانها می‌آیند، ریحانه جباری اعدام می‌شود. زیرا واقعیت این است که بی‌اعتنایی زنان به مقررات ارتجاعی آخوندی و مقابله آنان با سیاستهای سرکوبگرانه و زن‌ستیزانه آن، رژیم را در بد مخمصه‌یی قرار داده است خصوصاً این‌که در این روزها جنبش اجتماعی ضداسیدپاشی هم در جریان است.
رژیم با این گمان باطل که که می‌تواند با عواقب جنبش اجتماعی ضداسید پاشی مقابله کند، در روزی که تظاهرات علیه اسید پاشی در جریان است برگ اعدام ریجانه جباری را رو می‌کند. زیرا این شیوه ثابت و همیشگی رژیم است که هرجا اعترضات اجتماعی سیاست سرکوب آن را نشانه می‌رود، عکس‌العمل رژیم در برابر اعتراضات و در جهت مرعوب کردن مردم، حربه زنگ‌زده اعدام است. اما اعدام نه تنها رژیم را از بن‌بست بیرون نمی‌آورد بلکه خشم و نفرت بیش از پیش مردم و جامعه بین‌المللی را برمی‌انگیزد.
اعدام ریحانه جباری در شرایطی انجام گرفت که حکم قضاییه جنایتکار رژیم مکرراً مورد اعتراض ارگانهای بین‌المللی، فعالان حقوق‌بشری و فعالان حقوق زنان قرار گرفته بود و این ارگانها بارها رژیم آخوندی را به لغو این حکم ظالمانه فراخوانده بودند.
احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق‌بشر سازمان ملل، حکم اعدام ریحانه جباری را ناروا و غیرعادلانه خوانده بود. او از مستندات معتبری نام برده بود که ریحانه جباری را از اتهام قتل عمد مبرا می‌کنند.
عفو بین‌الملل اعدام ریحانه را ”ننگ خونین بر کارنامه حقوق‌بشر رژیم ایران و یک توهین به عدالت“ دانست. اعدام ریحانه جباری با واکنش و نفرت دولتها مواجه شد و رسانه‌های بین‌المللی به‌طور گسترده‌یی آن را منعکس نمودند نیویورک تایمز اعدام ریحانه جباری را سمبل بی‌عدالتی علیه زنان در ایران نامید و نوشت دفتر سازمان ملل‌متحد در تهران گفته است اتهام به جباری بر اساس اعترافهای او زیر فشار شکنجه صورت گرفته است. دولتهای انگلستان وآمریکا این جنایت ننگین حکومت آخوندی رامحکوم کردند ومسئول حقوق‌بشر در دولت آلمان از اعدام ریحانه ابراز تأسف کرد و...
اما رژیم آخوندی که شیشه عمر او وابسته به اعدام و سرکوب داخلی و صدورا رتجاع و تروریسم در سطح بین‌المللی و منطقه‌یی است، هرگز نمی‌تواند دست از حربه اعدام و سرکوب بردارد آن هم اعدام دختری که درسن 19سالگی در مقابل یک مأمور اطلاعات آخوندها به دفاع از خود و ناموسش برخاسته است
رژیم ضدبشری و زن‌ستیز آخوندی بیهوده گمان می‌کند که می‌تواند با جنایتهایی نظیر اعدام ریحانه جباری از زنان و جوانان زهرچشم بگیرد و جو ارعاب را در جامعه شدت بخشد، چرا که اساساً نمی‌تواند اوضاع را به عقب برگرداند شاخص و نشانه تغییر اوضاع، همین حرکتهای اعتراضی، اعتصابها و شکل گرفتن خشم خروشان مردمی و به‌خصوص زنان در جنبش ملی ضداسید پاشی و ابراز نفرت داخلی و بین‌المللی از اعدام ریحانه جباری است.
