طبرسی، رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری در تهران اعلام کرد بیماری در تهران تحت کنترل نیست؛ روزانه ۲۵۰نفر بر اثر ابتلا به بیماری فوت می‌کنند. هر چند این آمار رسمی است و موارد فوت در منزل و PCR منفی را شامل نمی‌شود. روزانه در تهران معادل یک بیمارستان ۱۰۰۰تخته، بستری بیمار جدید داریم. بنابراین تخت خالی برای بستری بیشتر بیمار باقی نمانده است.
پیام طبرسی؛ در بیان وضعیت اسفبار شیوع بیماری کرونا در تهران اضافه کرد: بسیاری از پزشکان شمال ایران در بیمارستانهای تهران بستری شده‌اند. در این شرایط موفق به کنترل بیماری نخواهیم بود باید روزبه‌روز شاهد از دست رفتن هموطنانمان باشیم».
معاون ستاد کرونا در تهران گفت: «تمام بیمارستانهای دولتی، خصوصی، خیریه و نیمه دولتی در شرایط کنونی درگیر کرونا هستند، حتی برخی بیمارستانهای خصوصی مانند بیمارستان ایثار فقط بیمار کرونایی پذیرش می‌کنند. در تهران نیمی از تختهای آی.سی.یو بزرگسالان به بیماران کرونایی اختصاص یافته‌اند، دو سوم بیماران کرونایی در بخشهای عادی و یک‌سوم در بخشهای ویژه بستری هستند». رئیس بیمارستان یافت آباد با تأکید بر این‌که از اول تیر ماه تختهای بیمارستان یافت آباد پر شده است، گفت: ما روزانه ۱۵ مریض در اورژانس داریم که در صف بستری هستند (جوان ارگان س‍پاه پاسداران ۱۳مرداد). رئیس بیمارستان زعیم پاکدشت «روند ابتلا به کرونا در ۱۰روز گذشته را به‌صورت افسار گسیخته عنوان کرد و گفت: با تعطیل کردن بخش جراحی و تخصیص کامل بخش آی.سی.یو و ۷۰درصد بخش اورژانس به بیماران کرونایی، تقریباً ۸۰درصد ظرفیت بیمارستان کاملاً به بیماران کرونا یی اختصاص یافته است» (خبرگزاری س‍پاه پاسداران ۱۲مرداد).
به گزارش پزشکان از ابتدای تیرماه تا ۱۰مرداد تنها در بیمارستان خمینی تهران ۱۵۰۰بیمار کرونایی بستری شده که ۳۱۰تن از آنها فوت کرده‌اند. در بیمارستان فیاض بخش تهران آمار فوتی‌های کرونا در چند هفته اخیر به ۱۱۰نفر می‌رسد. کادر درمانی بسیار خسته و فرسوده شده‌اند، نیاز به مرخصی دارند ولی به‌دلیل عدم استخدام افراد جدید و کثرت بیماران امکانپذیر نیست. در بیمارستان امیرالمومنین تهران تمام بخشهای بیمارستان از بیماران کرونایی پر شده است. ۵۷نفر از ۲۵۰پرسنل بیمارستان مبتلا به کرونا شده و برخی از آنها جان باختند. کمبود شدید پرستار وجود دارد. هر پرستار حداقل ۳بیمار بستری در آی.سی.یو را مراقبت می‌کند که بسیار سنگین است. کادر درمان بسیار ناراضی هستند و به‌رغم این‌که ساعات کارشان بسیار زیاد شده است اما هیچ افزایش حقوقی نداشته و حقوق معمول آنها نیز به سختی پرداخت می‌شود.
