تلویزیون شبکه دو رژیم 5بهمن 95 با تعدادی از فروشندگان، تولید کنندگان، فروشندگان و فعالان بازار پوشاک گفتگو کرد.
آنها در این گفتگو، مطرح کردند که سیاستهای دولت روحانی در زمینه واردات پارچه وپوشاک، مسبب تعطیلی صنایع نساجی و واحدهای تولید پوشاک است.
از جمله گفتند که وارد کردن پارچه و لباسهای خارجی بدون تعرفه و بدون نظارت عامل رکود بازار تولید پوشاک ایران و ضرر به تولیدکنندگان خرد و تولیدکنندگان صنعتی است.
در همین رابطه یک تولیدکننده و فروشنده پوشاک گفت، 40روز است اصلاً دشت نگرفتیم. تولیدکننده و فروشنده دیگر گفت سه ماه است هیچ‌گونه دشتی نداشتیم.
تولید کننده‌ای علت فروش نرفتن اجناس ایرانی را به‌خاطر وفور جنس های خارجی در بازار می‌دانست.
تولید کننده‌ای دیگری مطرح کرد، زمانی بود که ما سالانه 35هزار تا 50هزار تولید داشتیم الآن سقف تولید سالانه 10 تا 12هزار است.
صاحب تولیدی دیگری گفت زمانی که تولید مان خیلی بالا بود، 150نفر از این تولیدی نان می‌خوردند الآن تنها دوچرخ کارمی کنند که آنها را نیز بعد از عید تعطیل می‌کنیم.
کارگری گفت سی سال است در کار تولید لباس هستم، الآن باید بروم بساط فروش شوم.
حرف کارگر دیگر تولیدی این بود که به‌خاطر لباسهای چینی و ترکی کارخانه محل کار او تعطیل شده و باید دنبال پیداکردن کاری برود... .
اینها حرفهای مردم و تولیدکنندگان پوشاک داخلی در زمینه نابودی صنعت پوشاک است.
به‌رغم این وضعیت، دولت ضد‌مردمی آخوند روحانی به‌طور همزمان تعرفه واردات پوشاک و پارچه را کاهش داده است. (خبرگزاری ایسنا 22آذر95)
بر اساس اعلام دفتر مطالعات آماری و راهبردی انجمن صنایع نساجی مطابق با آمار گمرک رژیم طی پنج ماه نخست سال 1395، کل واردات نساجی کشور بدون احتساب رنگ و ماشین‌آلات، رقم 583/ 2 میلیون دلار بوده که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 30 درصد رشد داشته است.
در پنج ماه نخست سال جاری، واردات انواع پارچه بالغ بر176/ 1 میلیون دلار بوده که در مقایسه با واردات سایر محصولات نساجی در رتبه نخست قرار گرفته است. واردات پارچه نسبت به مدت مشابه سال گذشته به ترتیب رشد 60 درصدی داشته است. (سایت صدا و سیمای رژیم 1بهمن95)
قطعا کاهش تعرفه واردات پوشاک و پارچه، به تعطیلی تتمه تولید داخلی می‌انجامد، و باید درانتظار ورشکستگی و تعطیلی واحدهای نساجی و تولیدی بیشتری در آینده نه چندان دور بود.
کاهش تعرفه پارچه در شرایطی صورت می‌گیرد که مدیر عامل نساجی اردکان از نابودی قطب نساجی ایران خبر می‌دهد. (سایت راه دانا 14مهر95)
کاهش تعرفه پارچه و پوشاک برای پرکردن جیب تاجران و وابستگان حکومتی صورت گرفته است. اما این سیاست ضد‌مردمی باز هم آنها را قانع نمی‌کند و با تشکیل باندهای واردات قاچاق پارچه و لباس، صنعت نساجی و تولید پوشاک را هرچه بیشتر به سمت نابودی کامل سوق می‌دهند
سایت انجمن صنایع نساجی ایران از قول دبیر انجمن نساجی استان اصفهان می‌نویسد: ”هم اکنون کارخانجات نساجی به علت شرایط اقتصادی کنونی با نصف ظرفیت خود کار می‌کنند، این در حالی است که اکثر کارخانه‌های داخلی از نظر فناوری از کشورهای دیگر نظیر ترکیه عقب تر نیستند“.
وی قاچاق بی‌رویه و رانت‌خواری عوامل رژیم را مقصر چنین وضعیتی می‌داند: ”این در حالی است که برخی از دستگاههای دولتی به دلایل مختلف و برخی اشخاص با استفاده از رانت، اقدام به واردات بی‌رویه پارچه به کشور می‌کنند. 20کارخانه در کاشان، 13 کارخانه در شهرضا تعطیل شده است. فعالان صنعت نساجی انتظار دارند مسئولان با جلوگیری از واردات و قاچاق بی‌رویه کالاهای نساجی به صنعت نساجی کمک کنند تا در این صنعت به موقعیت و جایگاه گذشته خود برسند “ (سایت انجمن صنایع نساجی ایران 13اردیبهشت 93)
با این وضعیت دولت روحانی برای جبران کسری بودجه، فشار بار مالیاتی بر تولیدکنندگان را همه ساله افزایش می‌دهد و واحدها و بنگاههای اقتصادی وصنایع کوچک تولیدی را زیر فشار هرچه بیشتر قرارمی‌دهد.
این وضعیت نمودی از غارتگری و فساد نهادینه شده در نظام ولایت‌فقیه است که با ایجاد شبکه‌های مافیای قاچاق، واسطه‌گری و ایجاد تسهیلات برای واردات کالاهای کشورهایی نظیر چین و ترکیه از یکطرف جیبهای خود را پر می‌کنند و از طرف دیگر مردم میهنمان را به خاک سیاه می‌نشانند و خون آنها را می‌مکند.
آنها در این گفتگو، مطرح کردند که سیاستهای دولت روحانی در زمینه واردات پارچه وپوشاک، مسبب تعطیلی صنایع نساجی و واحدهای تولید پوشاک است.
از جمله گفتند که وارد کردن پارچه و لباسهای خارجی بدون تعرفه و بدون نظارت عامل رکود بازار تولید پوشاک ایران و ضرر به تولیدکنندگان خرد و تولیدکنندگان صنعتی است.
در همین رابطه یک تولیدکننده و فروشنده پوشاک گفت، 40روز است اصلاً دشت نگرفتیم. تولیدکننده و فروشنده دیگر گفت سه ماه است هیچ‌گونه دشتی نداشتیم.
تولید کننده‌ای علت فروش نرفتن اجناس ایرانی را به‌خاطر وفور جنس های خارجی در بازار می‌دانست.
تولید کننده‌ای دیگری مطرح کرد، زمانی بود که ما سالانه 35هزار تا 50هزار تولید داشتیم الآن سقف تولید سالانه 10 تا 12هزار است.
صاحب تولیدی دیگری گفت زمانی که تولید مان خیلی بالا بود، 150نفر از این تولیدی نان می‌خوردند الآن تنها دوچرخ کارمی کنند که آنها را نیز بعد از عید تعطیل می‌کنیم.
کارگری گفت سی سال است در کار تولید لباس هستم، الآن باید بروم بساط فروش شوم.
حرف کارگر دیگر تولیدی این بود که به‌خاطر لباسهای چینی و ترکی کارخانه محل کار او تعطیل شده و باید دنبال پیداکردن کاری برود... .
اینها حرفهای مردم و تولیدکنندگان پوشاک داخلی در زمینه نابودی صنعت پوشاک است.
به‌رغم این وضعیت، دولت ضد‌مردمی آخوند روحانی به‌طور همزمان تعرفه واردات پوشاک و پارچه را کاهش داده است. (خبرگزاری ایسنا 22آذر95)
بر اساس اعلام دفتر مطالعات آماری و راهبردی انجمن صنایع نساجی مطابق با آمار گمرک رژیم طی پنج ماه نخست سال 1395، کل واردات نساجی کشور بدون احتساب رنگ و ماشین‌آلات، رقم 583/ 2 میلیون دلار بوده که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 30 درصد رشد داشته است.
در پنج ماه نخست سال جاری، واردات انواع پارچه بالغ بر176/ 1 میلیون دلار بوده که در مقایسه با واردات سایر محصولات نساجی در رتبه نخست قرار گرفته است. واردات پارچه نسبت به مدت مشابه سال گذشته به ترتیب رشد 60 درصدی داشته است. (سایت صدا و سیمای رژیم 1بهمن95)
قطعا کاهش تعرفه واردات پوشاک و پارچه، به تعطیلی تتمه تولید داخلی می‌انجامد، و باید درانتظار ورشکستگی و تعطیلی واحدهای نساجی و تولیدی بیشتری در آینده نه چندان دور بود.
کاهش تعرفه پارچه در شرایطی صورت می‌گیرد که مدیر عامل نساجی اردکان از نابودی قطب نساجی ایران خبر می‌دهد. (سایت راه دانا 14مهر95)
کاهش تعرفه پارچه و پوشاک برای پرکردن جیب تاجران و وابستگان حکومتی صورت گرفته است. اما این سیاست ضد‌مردمی باز هم آنها را قانع نمی‌کند و با تشکیل باندهای واردات قاچاق پارچه و لباس، صنعت نساجی و تولید پوشاک را هرچه بیشتر به سمت نابودی کامل سوق می‌دهند
سایت انجمن صنایع نساجی ایران از قول دبیر انجمن نساجی استان اصفهان می‌نویسد: ”هم اکنون کارخانجات نساجی به علت شرایط اقتصادی کنونی با نصف ظرفیت خود کار می‌کنند، این در حالی است که اکثر کارخانه‌های داخلی از نظر فناوری از کشورهای دیگر نظیر ترکیه عقب تر نیستند“.
وی قاچاق بی‌رویه و رانت‌خواری عوامل رژیم را مقصر چنین وضعیتی می‌داند: ”این در حالی است که برخی از دستگاههای دولتی به دلایل مختلف و برخی اشخاص با استفاده از رانت، اقدام به واردات بی‌رویه پارچه به کشور می‌کنند. 20کارخانه در کاشان، 13 کارخانه در شهرضا تعطیل شده است. فعالان صنعت نساجی انتظار دارند مسئولان با جلوگیری از واردات و قاچاق بی‌رویه کالاهای نساجی به صنعت نساجی کمک کنند تا در این صنعت به موقعیت و جایگاه گذشته خود برسند “ (سایت انجمن صنایع نساجی ایران 13اردیبهشت 93)
با این وضعیت دولت روحانی برای جبران کسری بودجه، فشار بار مالیاتی بر تولیدکنندگان را همه ساله افزایش می‌دهد و واحدها و بنگاههای اقتصادی وصنایع کوچک تولیدی را زیر فشار هرچه بیشتر قرارمی‌دهد.
این وضعیت نمودی از غارتگری و فساد نهادینه شده در نظام ولایت‌فقیه است که با ایجاد شبکه‌های مافیای قاچاق، واسطه‌گری و ایجاد تسهیلات برای واردات کالاهای کشورهایی نظیر چین و ترکیه از یکطرف جیبهای خود را پر می‌کنند و از طرف دیگر مردم میهنمان را به خاک سیاه می‌نشانند و خون آنها را می‌مکند.
