سفیر پیشین رژیم در آلمان و سخنگوی سابق شورای عالی امنیت رژیم خوردن جام زهر هسته‌یی را تنها راه بقای رژیم خواند. او خطر سرنگونی رژیم را گوشزد کرد و گفت «شکست در مذاکرات هسته‌یی یعنی افزایش تحریمها، تقابل و احتمال وقوع جنگ. و این مسأله نه تنها اوضاع خاورمیانه را به‌شدت وخیم خواهد کرد بلکه ایران را از بهره‌برداری از ظرفیت و پتانسیل هایی که الآن در منطقه به وجود آمده، محروم می‌سازد».
او در تأیید نقشه مسیر رفسنجانی – روحانی تنها راه بقای رژیم را نوشیدن جام زهر هسته‌یی و غلط کردم گویی از مطامع منطقه‌یی دانست و این را تنها فرصت رژیم خواند و گفت: «در حال حاضر ایران یک فرصت طلایی در خاورمیانه به دست آورده است و استراتژیست ها و سیاسیون ما باید کمی فراتر از امروز را ببینند».
این مهرهٴ سابق باند رفسنجانی – خاتمی، برای این‌که توجه «استراتژیستها و سیاسیون» نظام را به «کمی فراتر» جلب کند، و آنها را ترغیب کند هر چه سریعتر جام زهر را بنوشند، به‌صورت سربسته، به حضور قدرتمند مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران، در سطح جهانی و منطقه‌یی اشاره کرده و با ادبیات خاص خود گفت: «توصیه‌ام به هر دو طرف این است که در شش ماه توافق را اجرا کنند و به سراغ اجرای گام بعدی بروند، چون این توافق در چهار جبهه به‌طور جدی مورد چالش است. لابی صهیونیست، کنگره آمریکا، جبهه‌ای از اعراب و نه همه آنها و منافقین و ضدانقلاب».
کارگزار سابق رفسنجانی – خاتمی، راههای خوراندن جام زهر هسته‌یی به بدنة نظام ولایت را هم به روحانی گوشزد کرده و می‌گوید: «نباید در مسأله هسته‌یی اغراق کنیم به‌گونه‌یی که مردم تصور کنند مسأله هسته‌یی یعنی جمهوری اسلامی، ملت و تاریخ ایران. متأسفانه در کشور به شکلی افراطی با توافق ژنو برخورد می‌کنند که این برخورد روحیه مردم را نسبت به آن خراب می‌کند. باید به مردم صریح گفت که در مذاکره امتیاز می‌دهیم و امتیاز می‌گیریم. نباید موجودیت نظام، کشور و انقلاب را در گرو مسأله هسته‌یی ببریم. باید بپذیریم هر کس به مذاکره برود، ناچار خواهد بود بین قطعنامه‌های شورای امنیت، شورای حکام، مقررات آژانس و خواسته‌هایی که ایران دارد، انعطاف به خرج دهد».
موسویان در پایان ضمن تأکید بر ضرورت هر چه سریعتر اجرایی کردن توافقنامه نهایی با «کف غنی‌سازی به میزان نیاز و برداشته شدن تحریمها» به رژیم توصیه می‌کند که قرار داد ان.پی.تی را هم بپذیرد.
او ضمن دلداری به «دلسوزان هسته‌یی نظام» برای برباد رفتن رویاهای «بربام هسته‌یی جهان ایستادن» توان به انتها رسیدهٴ نظام را در مقایسه با شرایط پایان دادن به جنگ تحمیلی و خوردن جام زهر توسط خمینی گوشزد کرده و می‌گوید: «البته تکنولوژی هسته‌یی تکنولوژی برتری است و حتماً هم باید آن را داشته باشیم و از خطوط قرمز ماست، اما مگر بعد از جنگ که هشت سال خون و خسارت دادیم، از عراق خسارتی گرفتیم؟ در یک برآورد باید 600میلیارد دلار خسارت به ایران داده می‌شد، اما یک دلار هم نگرفتیم و شرف و دین و آبروی‌مان هم از بین نرفت. به قول علما جنگ در نقطه‌ای از باب ˈاکل میتˈ به پایان رسید».
او در تأیید نقشه مسیر رفسنجانی – روحانی تنها راه بقای رژیم را نوشیدن جام زهر هسته‌یی و غلط کردم گویی از مطامع منطقه‌یی دانست و این را تنها فرصت رژیم خواند و گفت: «در حال حاضر ایران یک فرصت طلایی در خاورمیانه به دست آورده است و استراتژیست ها و سیاسیون ما باید کمی فراتر از امروز را ببینند».
این مهرهٴ سابق باند رفسنجانی – خاتمی، برای این‌که توجه «استراتژیستها و سیاسیون» نظام را به «کمی فراتر» جلب کند، و آنها را ترغیب کند هر چه سریعتر جام زهر را بنوشند، به‌صورت سربسته، به حضور قدرتمند مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران، در سطح جهانی و منطقه‌یی اشاره کرده و با ادبیات خاص خود گفت: «توصیه‌ام به هر دو طرف این است که در شش ماه توافق را اجرا کنند و به سراغ اجرای گام بعدی بروند، چون این توافق در چهار جبهه به‌طور جدی مورد چالش است. لابی صهیونیست، کنگره آمریکا، جبهه‌ای از اعراب و نه همه آنها و منافقین و ضدانقلاب».
کارگزار سابق رفسنجانی – خاتمی، راههای خوراندن جام زهر هسته‌یی به بدنة نظام ولایت را هم به روحانی گوشزد کرده و می‌گوید: «نباید در مسأله هسته‌یی اغراق کنیم به‌گونه‌یی که مردم تصور کنند مسأله هسته‌یی یعنی جمهوری اسلامی، ملت و تاریخ ایران. متأسفانه در کشور به شکلی افراطی با توافق ژنو برخورد می‌کنند که این برخورد روحیه مردم را نسبت به آن خراب می‌کند. باید به مردم صریح گفت که در مذاکره امتیاز می‌دهیم و امتیاز می‌گیریم. نباید موجودیت نظام، کشور و انقلاب را در گرو مسأله هسته‌یی ببریم. باید بپذیریم هر کس به مذاکره برود، ناچار خواهد بود بین قطعنامه‌های شورای امنیت، شورای حکام، مقررات آژانس و خواسته‌هایی که ایران دارد، انعطاف به خرج دهد».
موسویان در پایان ضمن تأکید بر ضرورت هر چه سریعتر اجرایی کردن توافقنامه نهایی با «کف غنی‌سازی به میزان نیاز و برداشته شدن تحریمها» به رژیم توصیه می‌کند که قرار داد ان.پی.تی را هم بپذیرد.
او ضمن دلداری به «دلسوزان هسته‌یی نظام» برای برباد رفتن رویاهای «بربام هسته‌یی جهان ایستادن» توان به انتها رسیدهٴ نظام را در مقایسه با شرایط پایان دادن به جنگ تحمیلی و خوردن جام زهر توسط خمینی گوشزد کرده و می‌گوید: «البته تکنولوژی هسته‌یی تکنولوژی برتری است و حتماً هم باید آن را داشته باشیم و از خطوط قرمز ماست، اما مگر بعد از جنگ که هشت سال خون و خسارت دادیم، از عراق خسارتی گرفتیم؟ در یک برآورد باید 600میلیارد دلار خسارت به ایران داده می‌شد، اما یک دلار هم نگرفتیم و شرف و دین و آبروی‌مان هم از بین نرفت. به قول علما جنگ در نقطه‌ای از باب ˈاکل میتˈ به پایان رسید».
