زندانی سیاسی هوادار مجاهدین میثم دهبان‌زاده که اکنون در زندان قزلحصار زندانی است، پس از برگزاری بیدادگاهی که در آن ۴۰ تن از زندانیان به اتهامات مختلف بعد از حدود ۲ سال از شورش زندانیان در زندان اوین در جریان قیام سراسری ۱۴۰۱، طی نامه‌یی به نمایشی بودن این دادگاه اشاره کرده است. میثم دهبان‌زاده به ۸ سال و ۸ ماه حبس (علاوه بر پرونده قبلی) در بیدادگاه ۲ کیفری رژیم محکوم شده است.
متن این نامه که به سایت مجاهد رسیده، از این قرار است:
سر و ته دادگاه یا نمایش مسخره دادرسی؟!
بیدادگاه شب ۲۲ مهر (آتش‌سوزی اوین) سرانجام پس از گذشت حدود ۲ سال در حالی برگزار شد که در منتهی بی‌عدالتی کوچکترین حق دفاع از متهمان پرونده سلب و در زمان اندکی سروته دادگاه هم آورده شد. در این به‌اصطلاح دادگاه، حتی وکیل انتخابی ما را با بی‌احترامی تمام از جلسه بیرون کردند. در ادامه، نماینده دادستان انکار اعترافات اجباری در شکنجه‌گاه‌های ۲۴۱ را فاقد ارزش دانست و طی ۲۴ساعت ۴۰ حکم صادر کردند. صدور ۴۰ حکم طی ۲۴ ساعت، خود به‌خوبی نشان‌دهنده نمایشی بودن این دادگاه می‌باشد و همگان در می‌یابند که این حکمها از پیش صادر شده و آماده بوده است.
بیاد داریم که در دهه ۶۰ همین بیدادگاهها علیه هواداران و اعضای مجاهدین و سایر مخالفان خمینی جنایتکار، تشکیل شده و طی چند دقیقه دهها و صدها حکم اعدام صادر می‌کردند. و در همین روزها نیز شاهد برگزاری یک نمایش مسخره و مضحک تحت عنوان دادگاه، آن هم ۳۵ سال پس از آن فتوای ننگین و قتل‌عام ۶۷ هستیم تا «به اتهامات مجاهدین»! رسیدگی کنند (دادگاهی بدون حضور مجاهدین و حتی بدون پذیرش وکلای قانونی آنها). چنین اقدامات سخیفی تنها یک ژست مسخره است. سپس خبر این دادگاه نمایشی را در بوق ِجمعه بازارها و رسانه‌های خودی کرده و در چند نوبت پخش می‌کنند. اما از علنی کردن دادگاه ۴۰ زندانی و دیگر دادگاههای زندانیان سیاسی وحشت دارند.
با این‌همه خانواده قربانیان واقعه اوین در همان دادگاه به‌خوبی پی بردند که قاتل عزیزانشان چه کسانی هستند. همگی آنها نه تنها به صراحت اعلام کردند که ما از زندانیان هیچ شکایتی نداریم بلکه انگشت اتهام را به سمت زندان و مزدوران قاتلش چرخاندند تا میزی که رژیم برای بدر بردن خود از کشتار مظلومانه اوین چیده بود بر سر خودش آوار شود. مشابه همین سناریوی نخ‌نما را برای مجاهد کورکور نیز بکار گرفتند تا قتل حکومتی کودک ۱۰ ساله کیان پیر فلک را به گردن او اندازند.
همان فرافکنی و دجال‌بازیهایی که در همه دادگاههای متهمان سیاسی پیوسته بکار گرفته شده تا جرم و جنایتهای خود را بر گردن جوانان و معترضان و... اندازند و گمان می‌کنند با انتساب جنایت خود به مردم و جوانان بپا خاسته و با صدور احکام سنگین و اعدام و شکنجه همه را مرعوب کرده و از خشم و طغیان مردم و جوانان عاصی و شورشگر این مرز و بوم در امان خواهند ماند.
