جمعی دانشجویان دانشگاه علامه تهران طی بیانیه‌یی روز جهانی زن را گرامی داشتند.
در این بیانیه آمده است: به دورانی گام نهاده‌ایم که نیمی از مسئولیت رهایی جامعه بر دوش زنان قرار گرفته زنان شایسته این مسئولیت اند و بی‌شک آن را به بهترین صورت انجام خواهند داد. آری، قرن بیست و یکم را زنان با تلاش و کوشش و همت و اقتدار خویش خواهند ساخت و آینده‌ای روشن و آزاد، در پیش روی ماست. خواسته ما عبارت است از: 1. برابری کامل زنان و مردان در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی 2. لغو هر گونه تبعیض علیه زنان و دختران 3. آزادی انتخاب پوشش 4. آزادی ازدواج و طلاق 5. ممنوع شدن چند همسری 6. حق آزادی تحصیل و رشته تحصیلی و شغل.
حالا سؤال اساسی این است که زنان ایران با سابقه صد و پنجاه سال مبارزه برای آزادی و برابری، زنانی با فرهنگ غنی و پیشرو، زنانی که در صف مقدم برای رسیدن به آزادی ایستاده‌اند و زنان آگاهی که اکثریت دانشجویان دانشگاههای کشور ما را تشکیل می‌دهند، چرا آزادیها و حقوق ابتدایی‌شان لگدکوب شده است؟ چرا تمام زندگی‌شان با خشونت و تحقیر درهم کوبیده می‌شود؟ چرا در خانواده یا در محل کار و تحصیل فرودست تلقی می‌شوند؟ چرا در اشتغال و فعالیت اقتصادی سهم شان اندک است؟ راستی چرا در قوانین و سیاست‌ها، موجود درجه دوم محسوب می‌شوند؟ و چرا از مشارکت در اداره امور کشورشان ممنوع شده‌اند؟ این همه ممنوعیت، این همه محرومیت و این همه نابرابری چرا؟ حجاب اجباری، زندگی اجباری تاکی؟ و تا کجا؟ بله جامعه ایران مستحق و نیازمند آزادی و دموکراسی و برابری زن و مرد است و زنان ایران شایستگی مشارکت برابر با مردان در رهبری سیاسی جامعه را دارند. این همه صرفاً با هماهنگی تمامی زنان در اقشار مختلف اجتماعی دست یافتنی خواهدبود. به امید رسیدن به چنین روزی که البته با تلاش و مقاومت ما دختران و زنان ایرانی محقق خواهد شد.
جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه ـ تهران
8اسفند92.
حالا سؤال اساسی این است که زنان ایران با سابقه صد و پنجاه سال مبارزه برای آزادی و برابری، زنانی با فرهنگ غنی و پیشرو، زنانی که در صف مقدم برای رسیدن به آزادی ایستاده‌اند و زنان آگاهی که اکثریت دانشجویان دانشگاههای کشور ما را تشکیل می‌دهند، چرا آزادیها و حقوق ابتدایی‌شان لگدکوب شده است؟ چرا تمام زندگی‌شان با خشونت و تحقیر درهم کوبیده می‌شود؟ چرا در خانواده یا در محل کار و تحصیل فرودست تلقی می‌شوند؟ چرا در اشتغال و فعالیت اقتصادی سهم شان اندک است؟ راستی چرا در قوانین و سیاست‌ها، موجود درجه دوم محسوب می‌شوند؟ و چرا از مشارکت در اداره امور کشورشان ممنوع شده‌اند؟ این همه ممنوعیت، این همه محرومیت و این همه نابرابری چرا؟ حجاب اجباری، زندگی اجباری تاکی؟ و تا کجا؟ بله جامعه ایران مستحق و نیازمند آزادی و دموکراسی و برابری زن و مرد است و زنان ایران شایستگی مشارکت برابر با مردان در رهبری سیاسی جامعه را دارند. این همه صرفاً با هماهنگی تمامی زنان در اقشار مختلف اجتماعی دست یافتنی خواهدبود. به امید رسیدن به چنین روزی که البته با تلاش و مقاومت ما دختران و زنان ایرانی محقق خواهد شد.
جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه ـ تهران
8اسفند92.
