رفسنجانی در دیدار با تعدادی از مزدوران رژیم در دانشگاهها سیاستهای خامنه‌ای را زیر ضرب گرفت و با دجالگری گفت:
چه بخواهیم، چه نخواهیم در عصری که هر روز در آن، دریچه جدیدی از علوم سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی باز می‌شود و شاهراههای اطلاعاتی و ارتباطی بسیار زیاد و متنوعی خلق می‌شود نمی‌توان مانع ایجاد کرد بلکه باید با شناخت دقیق و علمی و تشکیل کمیته‌های مختلف، موضوعات را مدیریت و به آن جهت داد.
رفسنجانی یکی از موانع اصلی وحدت میان حوزه و دانشگاه را تندروی و افراطی‌گری از هر دو طرف دانست و تأکید کرد: تریبونهای بلندگودار در حوزه‌ها، باید به‌ویژه برای جوانان جاذب و مفید باشد و سیاستهای محدودکننده و تک‌صدایی، نتیجه معکوس خواهد داد.
در حد وضعیت موجود، مدیریت حوزه‌های علمیه، پیش نمی‌روند هم‌چنین مدیریت دانشگاهها نیز باید متناسب با شرایط روز جهانی متحول شوند چون در دانشگاهها هم بعضاً موانعی برای استفاده از همه ظرفیتهای دانشجویی وجود دارد.
رفسنجانی که وضعیت انفجاری جامعه را به‌خوبی حس می‌کند گفت: افکار عمومی بیدار و هوشیار، دیگر تفکر و ادبیات افراطی را نمی‌پذیرد و شکل نمی‌گیرد و چنان‌چه به این نوع تفکر در جامعه قانع باشیم نه تنها در جا خواهیم زد بلکه عقب‌گرد خواهیم داشت.
به‌رغم وجود حدود 20 کانال تلویزیونی در کشور چون مباحث یکجانبه مطرح می‌شود مخاطبان زیادی را جذب نمی‌کند. فحاشی، توهین و اهانت و هیاهو، هیچگاه پاسخ تفکر و استدلال نبوده و نخواهد بود. سیاستهای محدودکننده و تک صدایی، نتیجه معکوس خواهد داد».
