بروکینگز روز ۲۶تیر ۱۴۰۴ به‌نقل از وال‌استریت ژورنال گزارش داد که در پی جنگ ۱۲روزه میان ایالات متحده و رژیم ایران، واشنگتن اکنون در آستانه تصمیم‌گیری درباره نحوه ادامه مسیر با تهران قرار گرفته است.
بر پایه این گزارش، برنامه هسته‌یی رژیم در جریان حملات، به‌شدت آسیب دیده و احتمالاً سال‌ها عقب‌افتاده است. با این حال، رژیم ایران حاضر به پذیرش شکست نشده و هم‌چنان نشانه‌‌یی از عقب‌نشینی از پروژه‌های هسته‌یی و منطقه‌یی خود بروز نداده است.
خامنه‌ای در پیامی ویدیویی که چند روز پس از بمباران‌ها منتشر شد، با ظاهری نحیف مدعی شد آمریکا برای نجات اسراییل وارد جنگ شده و جمهوری اسلامی «به آمریکا سیلی زده» است. اظهاراتی که به‌گفته ناظران، نشان‌دهنده تلاش برای حفظ چهره داخلی در برابر عقب‌نشینی‌های نظامی است.
در مقابل، استیو ویتکاف، فرستاده ویژه کاخ‌سفید در امور ایران، اعلام کرد که مذاکراتی با مقام‌های رژیم از جمله عباس عراقچی در راه است. یکی از مقامات ارشد دولت آمریکا به بروکینگز گفته است که رژیم خواهان کاهش تحریم‌ها و دریافت کمک برای یک برنامه به‌اصطلاح غیرنظامی هسته‌یی است.
اما طرف آمریکایی در مقابل، خواسته‌هایی بسیار گسترده‌تر مطرح کرده است: حذف تمام مواد و زیرساخت‌های باقی‌مانده هسته‌یی، اعمال محدودیت‌های سخت‌گیرانه بر برنامه موشکی رژیم و پایان کامل حمایت از گروه‌های تروریستی در منطقه. هم‌چنین، بازگشت کامل بازرسان بین‌المللی و بازرسی‌های نامحدود نیز از جمله شروط اصلی واشنگتن عنوان شده است.
ویتکاف تأکید کرده است که برای به‌دست آوردن امتیاز از رژیم، آمریکا به «زرادخانه کامل فشار» نیاز دارد که باید شامل حمایت عمومی و بین‌المللی از مردم ایران نیز باشد.
تحلیلگران بروکینگز می‌گویند پس از حملات نظامی موفق آمریکا و اسراییل، رژیم حاکم بر ایران در آسیب‌پذیرترین وضعیت خود از زمان انقلاب ۱۳۵۷ قرار گرفته است. این وضعیت، فرصتی کلیدی برای اعمال فشار نهایی و تغییر موازنه قدرت در منطقه تلقی می‌شود.
