خشم و نفرت عمومی از حاکمیت پلید آخوندی و سیاست‌های میهن بر باد ده آن از یک‌سو و چشم‌انداز فوران این خشم و نفرت در جامعه آن‌چنان وحشتی به جان تمامی باندهای نظام انداخته که روزنامه ابتکار وابسته به باند مغلوب در مقاله‌ای به تاریخ سه‌شنبه ۹شهریور نوشت: «امروز این کشتی که همگان بر آن سوارند در حال غرق شدن است. امروز تفاوتی میان موافق و مخالف، اکثریت و اقلیت، مؤمن و غیرمومن، کرد و ترک و عرب و بلوچ و لر و لک و فارس وجود ندارد. امروز تمامیت جغرافیایی به نام ایران در مخاطره قرار گرفته است».
این روزنامه در مقاله خود با اشاره به وضعیت اسفبار مردم؛ ترس و وحشت خود از آینده را بیان داشته و ادامه می‌دهد: «ناکارآمدی، کرونا، منازعه سخت سیاسی، فشار بی‌امان اقتصادی، ضربات هراس‌انگیز گروه‌هایی بر بدنه اجتماعی، هدر رفت منابع و ثروت کشور، از میان رفتن زیرساخت‌های زیرمحیطی و اکو سیستم‌های دیرپای فلات ایران، حجم بالای اختلاس‌ها و دزدی‌ها از بیت‌المال، حبس و حصر و داغ و درفش به‌دلیل موجه و غیرموجه، عدم اعتماد عمومی، عصبیت اجتماعی، وضعیت داغ بر داغ و درد پشت درد، همه و همه موجب شده تا ایرانی‌ها نیز چون همسایگان‌شان در چهار سوی، سر به گریبان باشند و از آینده ناامید».
این هشدار وحشت‌آلود در حالی بیان می‌شود که روزنامه حکومتی مستقل نیز در مقاله‌یی به همین تاریخ از نافرمانیهای مدنی در پیش سخن گفته و می‌نویسد «با سقوط طبقه متوسط به سمت طبقه زیرین جامعه، این طبقه از مطالبات آرمانی ایدئولوژیکی خود چشم پوشیده؛ با فشار مضاعف اقتصادی قدرت خرید طبقه متوسط کاهش یافته و این طبقه به طبقه زیرین نزدیک شده که این ادغام و دگردیسی می‌تواند در درازمدت باعث نافرمانیهای مدنی شود».
