مقاومت زنان در برابر حجاب تحمیلی رژیم آخوندی، کارگزاران رژیم را به هراس و وحشت انداخته است و هر از گاهی یکی از سران و مهره‌های دانه درشت رژیم به صحنه می‌آید و نسبت به مقاومت زنان ابراز وحشت و سوز و گداز می‌کنند.
سؤال این است که چرا رژیم نسبت به مقوله خمینی ساخته به‌اصطلاح ”بد حجابی و بد پوششی“ ! این‌قدر حساس است که ناچار است تنور بحث ”بدحجابی و بدپوششی“ را به‌عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی نظام گرم نگه دارد؟
واقعیت این است که از بدو تأسیس و تشکیل نظام قرون‌وسطایی آخوندی، بارزترین و اولین نمود سرکوب و وحشیگری آخوندها علیه مردم، سرکوب زنان بوده است.
نظام آخوندی همواره پوشش زنان را بهانه‌یی برای این سرکوب کرده است و نماد وحشیگری و برخورد ارتجاعی رژیم و مزدورانش از بدو تأسیس این نظام جهنمی، رویکرد ضدبشری و زن‌ستیزانه نسبت به زنان بوده است.
بنابراین سخت‌گیری رژیم نسبت به زنان و سرکوب آنان، صرف‌نظر از این‌که بیانگر ایدئولوژی عقب مانده و متعفن آخوندها است، یکی از نمودها و بارزترین وجه دیکتاتوری آخوندی است.
رژیم آخوندی هرگز نمی‌تواند از مقوله سرکوب زنان کوتاه بیاید، زیرا آزاد گذاشتن زنان در امر پوشش و رفتار فردی، ضربه به یکی از خاکریزهایی است که رژیم در مقابل مردم به‌وجود آورده است.
می‌توان گفت آزادی پوشش یکی از مقولاتی است که به وجود و لاوجود رژیم برمی‌گردد و کلام آخر این‌که نمی‌توان سرکوب زنان تحت عناوینی مانند ”بدحجابی و بدپوششی“ را منتزع و جدا از دیگر مقوله‌های مرتبط با نظام سیاسی ولایت‌فقیه دانست.
طبیعی است تا آنجا که به رژیم برمی‌گردد و می‌تواند، از مقوله سرکوب زنان و تحمیل حجاب اجباری بر آنان کوتاه نمی‌آید. آنجا هم که رژیم ولایت‌فقیه نمی‌تواند سیاست زن‌ستیزانه را پیش ببرد، به‌دلیل مقاومت زنان در برابر نهادهای سرکوب و تحمیل اجباری و به‌دلیل ضعف مفرط رژیم و طلسم‌شکستگی ولی‌فقیه است ولاغیر.
ضعف و زبونی رژیم در مقوله اخص زنان در این روزها نیز، ناشی از ضعف و همین طلسم‌شکستگی است.
در نتیجه مقاومت زنان در برابر سرکوب و ضعف و زبونی رژیم در برابر این مقاومت است که آخوند غلامحسین محسنی اژه‌ای سخنگوی قوه قضاییه نظام ولایت، در یک برنامه تلویزیونی نسبت به مقاومت زنان در برابر مقررات ارتجاعی و زن‌ستیزانه آخوندها سوزو گداز می‌کند و می‌گوید: «اگر با این افراد که تعدادشان کم نیست برخورد نشود مشکلات بیشتر ایجاد می‌شود».
دادستان جنایتکار رژیم در همین برنامه تلوزیونی 31خرداد گفته است، اولویت باید با برخورد با مسائلی باشد که ”ضد فرهنگ“ است.
در جهت همین رهنمودهای جنایتکارانه و زن‌ستیزانه قوه قضاییه رژیم و به‌دلیل ترس از مقاومت زنان، سرکرده نیروی انتظامی رژیم پاسدار اسماعیل احمدی مقدم 3خرداد 93 گفته است، سال گذشته تعداد ۱۸ هزار نفر از زنان تحت عنوان آخوند‌ساخته و زن‌ستیزانه «بدحجابی» از سوی این نهاد سرکوب رژیم به قوه قضاییه معرفی شده‌اند.
اضافه بر قوه قضاییه و نیرویهای ویژه سرکوب زنان که به فکر چاره‌جویی در مقابل عدم تمکین زنان به قوانین زن‌ستیزانه نظام آخوندی هستند، مقاومت زنان به حدی افزایش یافته است که سایر نهادهای حکومتی را به فکر چاره‌جویی انداخته است و مسئولان حکومتی پشت درهای بسته درباره حجاب زنان گفتگو و چاره‌جویی می‌کنند.
اخیراً مرکز تحقیقات استراترژیک ریاست‌جمهوری رژیم، نشستی غیرعلنی از مسئولان وزارت کشور، وزارت ارشاد، نمایندگان مجلس و چند نهاد دیگر رژیم درباره حجاب برگزار کرد.
حسام الدین آشنا رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری در گفتگو با خبرگزاری ایسنا از نشست غیرعلنی این مرکز با مسئولان مربوطه در مورد مسأله حجاب خبر داد.
به گفته این کارگزار دولت آخوند حسن روحانی، برخی از شرکت کنندگان در این جلسه شواهدی ارائه داده‌اند که نشان می‌دهد «یک نقطه عطف درتغییر الگوی جامعه پذیری سیاسی و دینی جوانان» (بخوانید عدم تمکین زنان و جوانان از مقررات و قوانین سرکوبگرانه نظام آخوندی) به‌وجود آمده که این مشکل با احاله مأموریت به وزارت کشور و نشان‌دادن کارت زرد به وزیر کشور حل نمی‌شود.
خبرگزاری حکومتی ایسنا 4تیر 93 ازقول حسام الدین آشنا نوشت: ”تحقیقات پیمایشی شورای فرهنگ عمومی اعم از نظرسنجی‌های ملی و استانی و همچنین مشاهدات میدانی و بررسیهای کیفی توسط استادان دانشگاه علامه طباطبایی و الزهرا نشان می‌دهد که در طی یک دهه گذشته وضعیت حجاب در کشور، شامل نگرش ذهنی به حجاب و واقعیت عینی آن، حدود 20 درصد تغییر کرده است.
یکی دیگر از عوامل بسیار مؤثر در این زمینه، تغییر گروه مرجع جوانان و تحولات تلخ در جریان اعتماد بین‌نسلی است. برخی از شرکت کنندگان شواهدی ارائه کردند که نشان می‌دهد سال 1388 یک نقطه عطف در تغییر الگوی جامعه‌پذیری سیاسی و دینی جوانان بوده است و این مشکل با احاله مأموریت به وزارت کشور یا نشان‌دادن کارت زرد به وزیر کشور حل نمی‌شود“.
در مقابل این تمهیدات چاره جویانه و در عین‌حال سرکوبگرانه رژیم، زنان نیز نه تنها در مقابل سرکوب رژیم تمکین نمی‌کنند، بلکه در صحنه با مزدوران رژیم مقابله می‌کنند و در رسانه‌های اجتماعی و در فضای مجازی نیز با راه‌انداختن کارزارهای گوناگون در مقابل تحمیلات ارتجاعی آخوندی، اعتراض خود را بارز و رژیم آخوندی را مفتضح و رسوا می‌سازند.
سؤال این است که چرا رژیم نسبت به مقوله خمینی ساخته به‌اصطلاح ”بد حجابی و بد پوششی“ ! این‌قدر حساس است که ناچار است تنور بحث ”بدحجابی و بدپوششی“ را به‌عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی نظام گرم نگه دارد؟
واقعیت این است که از بدو تأسیس و تشکیل نظام قرون‌وسطایی آخوندی، بارزترین و اولین نمود سرکوب و وحشیگری آخوندها علیه مردم، سرکوب زنان بوده است.
نظام آخوندی همواره پوشش زنان را بهانه‌یی برای این سرکوب کرده است و نماد وحشیگری و برخورد ارتجاعی رژیم و مزدورانش از بدو تأسیس این نظام جهنمی، رویکرد ضدبشری و زن‌ستیزانه نسبت به زنان بوده است.
بنابراین سخت‌گیری رژیم نسبت به زنان و سرکوب آنان، صرف‌نظر از این‌که بیانگر ایدئولوژی عقب مانده و متعفن آخوندها است، یکی از نمودها و بارزترین وجه دیکتاتوری آخوندی است.
رژیم آخوندی هرگز نمی‌تواند از مقوله سرکوب زنان کوتاه بیاید، زیرا آزاد گذاشتن زنان در امر پوشش و رفتار فردی، ضربه به یکی از خاکریزهایی است که رژیم در مقابل مردم به‌وجود آورده است.
می‌توان گفت آزادی پوشش یکی از مقولاتی است که به وجود و لاوجود رژیم برمی‌گردد و کلام آخر این‌که نمی‌توان سرکوب زنان تحت عناوینی مانند ”بدحجابی و بدپوششی“ را منتزع و جدا از دیگر مقوله‌های مرتبط با نظام سیاسی ولایت‌فقیه دانست.
طبیعی است تا آنجا که به رژیم برمی‌گردد و می‌تواند، از مقوله سرکوب زنان و تحمیل حجاب اجباری بر آنان کوتاه نمی‌آید. آنجا هم که رژیم ولایت‌فقیه نمی‌تواند سیاست زن‌ستیزانه را پیش ببرد، به‌دلیل مقاومت زنان در برابر نهادهای سرکوب و تحمیل اجباری و به‌دلیل ضعف مفرط رژیم و طلسم‌شکستگی ولی‌فقیه است ولاغیر.
ضعف و زبونی رژیم در مقوله اخص زنان در این روزها نیز، ناشی از ضعف و همین طلسم‌شکستگی است.
در نتیجه مقاومت زنان در برابر سرکوب و ضعف و زبونی رژیم در برابر این مقاومت است که آخوند غلامحسین محسنی اژه‌ای سخنگوی قوه قضاییه نظام ولایت، در یک برنامه تلویزیونی نسبت به مقاومت زنان در برابر مقررات ارتجاعی و زن‌ستیزانه آخوندها سوزو گداز می‌کند و می‌گوید: «اگر با این افراد که تعدادشان کم نیست برخورد نشود مشکلات بیشتر ایجاد می‌شود».
دادستان جنایتکار رژیم در همین برنامه تلوزیونی 31خرداد گفته است، اولویت باید با برخورد با مسائلی باشد که ”ضد فرهنگ“ است.
در جهت همین رهنمودهای جنایتکارانه و زن‌ستیزانه قوه قضاییه رژیم و به‌دلیل ترس از مقاومت زنان، سرکرده نیروی انتظامی رژیم پاسدار اسماعیل احمدی مقدم 3خرداد 93 گفته است، سال گذشته تعداد ۱۸ هزار نفر از زنان تحت عنوان آخوند‌ساخته و زن‌ستیزانه «بدحجابی» از سوی این نهاد سرکوب رژیم به قوه قضاییه معرفی شده‌اند.
اضافه بر قوه قضاییه و نیرویهای ویژه سرکوب زنان که به فکر چاره‌جویی در مقابل عدم تمکین زنان به قوانین زن‌ستیزانه نظام آخوندی هستند، مقاومت زنان به حدی افزایش یافته است که سایر نهادهای حکومتی را به فکر چاره‌جویی انداخته است و مسئولان حکومتی پشت درهای بسته درباره حجاب زنان گفتگو و چاره‌جویی می‌کنند.
اخیراً مرکز تحقیقات استراترژیک ریاست‌جمهوری رژیم، نشستی غیرعلنی از مسئولان وزارت کشور، وزارت ارشاد، نمایندگان مجلس و چند نهاد دیگر رژیم درباره حجاب برگزار کرد.
حسام الدین آشنا رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری در گفتگو با خبرگزاری ایسنا از نشست غیرعلنی این مرکز با مسئولان مربوطه در مورد مسأله حجاب خبر داد.
به گفته این کارگزار دولت آخوند حسن روحانی، برخی از شرکت کنندگان در این جلسه شواهدی ارائه داده‌اند که نشان می‌دهد «یک نقطه عطف درتغییر الگوی جامعه پذیری سیاسی و دینی جوانان» (بخوانید عدم تمکین زنان و جوانان از مقررات و قوانین سرکوبگرانه نظام آخوندی) به‌وجود آمده که این مشکل با احاله مأموریت به وزارت کشور و نشان‌دادن کارت زرد به وزیر کشور حل نمی‌شود.
خبرگزاری حکومتی ایسنا 4تیر 93 ازقول حسام الدین آشنا نوشت: ”تحقیقات پیمایشی شورای فرهنگ عمومی اعم از نظرسنجی‌های ملی و استانی و همچنین مشاهدات میدانی و بررسیهای کیفی توسط استادان دانشگاه علامه طباطبایی و الزهرا نشان می‌دهد که در طی یک دهه گذشته وضعیت حجاب در کشور، شامل نگرش ذهنی به حجاب و واقعیت عینی آن، حدود 20 درصد تغییر کرده است.
یکی دیگر از عوامل بسیار مؤثر در این زمینه، تغییر گروه مرجع جوانان و تحولات تلخ در جریان اعتماد بین‌نسلی است. برخی از شرکت کنندگان شواهدی ارائه کردند که نشان می‌دهد سال 1388 یک نقطه عطف در تغییر الگوی جامعه‌پذیری سیاسی و دینی جوانان بوده است و این مشکل با احاله مأموریت به وزارت کشور یا نشان‌دادن کارت زرد به وزیر کشور حل نمی‌شود“.
در مقابل این تمهیدات چاره جویانه و در عین‌حال سرکوبگرانه رژیم، زنان نیز نه تنها در مقابل سرکوب رژیم تمکین نمی‌کنند، بلکه در صحنه با مزدوران رژیم مقابله می‌کنند و در رسانه‌های اجتماعی و در فضای مجازی نیز با راه‌انداختن کارزارهای گوناگون در مقابل تحمیلات ارتجاعی آخوندی، اعتراض خود را بارز و رژیم آخوندی را مفتضح و رسوا می‌سازند.
