تجمعها و تحصنهای مستمر معلمان پیش دبستانی که از مدتی پیش شروع شد، سرانجام مجلس ارتجاع را ناگزیر به تسلیم و عقب‌نشینی کرد و در جلسه 28مرداد 94 کلیات طرح اشتغال آنها تصویب شد.
حرکت اعتراضی معلمان در چند روز آخر به‌صورت تحصن شبانه روزی جلو مجلس ارتجاع برگزارمی شد، که اساساً معترضان زنان معلم بودند که تعدادی از آنها همراه فرزندانشان در تحصن شبانه روزی شرکت می‌کردند. پس از شروع این حرکت اعتراضی در تهران، معلمان از شهرهای مختلف نیز در این حرکت همراه آن شدند.
این همبستگی عمومی و سراسری در نهایت مجلس رژیم را وادار به عقب‌نشینی کرد.
بی‌تردید این پیروزی مرهون تلاش پیگیر و خستگی‌ناپذیر این قشر از مردممان است که حرکت اعتراضی آنان و خواست برحق آنها باعث انگیزش تعداد زیادی از معلمان در شهرستانها هم شد.
واقعیت این است آن مادر معلمی که همراه فرزندش در گرمای طاقت‌فرسای تابستان، شبانه روز را جلو مجلس رژیم سر می‌کند، ناملایمات دیگر از جمله احتمال حمله را نیز به جان می‌خرد و با ایستادگی حساب و کتابهای ارتجاعی رژیم و نیروهای سرکوبگرش را به هیچ می‌گیرد و برهم می‌زند، قبل از هر چیز بیانگر این است که دیگر کارد به استخوان او رسیده و ترسی از سرکوب و دودودمهای این‌چنینی نیروهای رژیم را ندارد.
نیروهای سرکوبگر رژیم نیز به‌رغم میلشان در جریان این حرکت موفقیت‌آمیز معلمان، توان مقابله با این حرکت را نداشتند چرا که وحشت داشتند هر گونه اقدامی این شعله اعتراضی را فروزانتر کند.
عزم جزم معلمان برای رسیدن به خواست برحق خود بود که در مجلس رژیم نیز شکاف ایجاد کرد، و تعدادی از نمایندگان مجلس از ترس حمایت سایر معلمان از معلمان پیش دبستانی، و تبدیل این حرکت به یک حرکت اعتراضی گسترده و سراسری، ناگزیر شدند در مورد حقوق معلمان اشک تمساح بریزند و خود را موافق خواستهای آنان نشان بدهند.
در این زمینه یکی از نمایندگان مجلس رژیم به نام آصفری در جلسه 28مرداد مجلس رژیم گفت: ”... آیا واقعاً اخراج اینها انصاف هستش؟ برادرای عزیز این تعداد خواهرهایی که امروز جلوی در تجمع کردند علت تجمعشان ببینید چی هست وقتی که من قانونگذار، شمای دولت، حق آنها را دنبال نمی‌کنید، مردم مجبور هستند بیایند به این طریق دنبال حق و حقوق خودشان را بگیرند. اینها کسانی نیستند که از آنطرف آب آمده باشند اینها خانواده‌های ما هستند. اینها ناموس ما هستند نمی‌توانیم از کنار اینها بی‌تفاوت بگذریم... “.
تجربه پیروزمند تحصن و اعتراض معلمان پیش دبستانی جلو مجلس رژیم، جلوه‌ای از پایداری و اراده استوار هموطنمان برای بیرون کشیدن حق خود از حلقوم نظام ولایت‌فقیه و مطالبه برحق از دولت ضد‌مردمی آخوند حسن روحانی است.
آری، وقتی سمبه مقاومت و پایداری در برابر رژیم آخوندی پر زور باشد، لاجرم رژیم زهر خورده آخوندی و نهادهای آن از قبیل مجلس رژیم، ناگزیر هستند ولو به‌طور موقت هم که شده عقب‌نشینی کنند.
این مقاومت و پایداری معلمان و به‌خصوص زنان معلم نمودی از پایداری عموم مردم ایران در مقابل این رژیم است.
در شرایطی که رژیم به‌خاطر زهر اتمی ضربه خورده است و تعادل قبلی‌اش را از دست داده است، می‌بایست هموطنانمان از این شرایط و فرصت استفاده کنند، و از این رژیم غارتگر و ضد‌مردمی خواستار حقوق پایمال شده‌شان باشند.
هم‌چنان که روزانه شاهدیم در جای جای میهن کارگران، معلمان، کسبه و سایر اقشار مردم، صدای اعتراضشان را علیه سیاستهای غارتگرانه و ضد‌مردمی این نظام فاسد و سرکوب بلند کرده‌اند.
همان‌طور که همبستگی معلمان با معلمان پیش دبستانی باعث تقویت موضع آنان در مقابل رژیم شد، و مجلس رژیم را ناگزیربه یک گام عقب‌نشینی کرد، بدون تردید و به قطع و یقین همبستگی سراسری اقشار مردم در اعتراض به سیاستهای ضد‌مردمی رژیم موثرتر خواهد بود، و اقشار مختلف مردم را به خواست اصلی‌شان یعنی سرنگونی نظام ولایت‌فقیه نزدیک تر می‌کند.
حرکت اعتراضی معلمان در چند روز آخر به‌صورت تحصن شبانه روزی جلو مجلس ارتجاع برگزارمی شد، که اساساً معترضان زنان معلم بودند که تعدادی از آنها همراه فرزندانشان در تحصن شبانه روزی شرکت می‌کردند. پس از شروع این حرکت اعتراضی در تهران، معلمان از شهرهای مختلف نیز در این حرکت همراه آن شدند.
این همبستگی عمومی و سراسری در نهایت مجلس رژیم را وادار به عقب‌نشینی کرد.
بی‌تردید این پیروزی مرهون تلاش پیگیر و خستگی‌ناپذیر این قشر از مردممان است که حرکت اعتراضی آنان و خواست برحق آنها باعث انگیزش تعداد زیادی از معلمان در شهرستانها هم شد.
واقعیت این است آن مادر معلمی که همراه فرزندش در گرمای طاقت‌فرسای تابستان، شبانه روز را جلو مجلس رژیم سر می‌کند، ناملایمات دیگر از جمله احتمال حمله را نیز به جان می‌خرد و با ایستادگی حساب و کتابهای ارتجاعی رژیم و نیروهای سرکوبگرش را به هیچ می‌گیرد و برهم می‌زند، قبل از هر چیز بیانگر این است که دیگر کارد به استخوان او رسیده و ترسی از سرکوب و دودودمهای این‌چنینی نیروهای رژیم را ندارد.
نیروهای سرکوبگر رژیم نیز به‌رغم میلشان در جریان این حرکت موفقیت‌آمیز معلمان، توان مقابله با این حرکت را نداشتند چرا که وحشت داشتند هر گونه اقدامی این شعله اعتراضی را فروزانتر کند.
عزم جزم معلمان برای رسیدن به خواست برحق خود بود که در مجلس رژیم نیز شکاف ایجاد کرد، و تعدادی از نمایندگان مجلس از ترس حمایت سایر معلمان از معلمان پیش دبستانی، و تبدیل این حرکت به یک حرکت اعتراضی گسترده و سراسری، ناگزیر شدند در مورد حقوق معلمان اشک تمساح بریزند و خود را موافق خواستهای آنان نشان بدهند.
در این زمینه یکی از نمایندگان مجلس رژیم به نام آصفری در جلسه 28مرداد مجلس رژیم گفت: ”... آیا واقعاً اخراج اینها انصاف هستش؟ برادرای عزیز این تعداد خواهرهایی که امروز جلوی در تجمع کردند علت تجمعشان ببینید چی هست وقتی که من قانونگذار، شمای دولت، حق آنها را دنبال نمی‌کنید، مردم مجبور هستند بیایند به این طریق دنبال حق و حقوق خودشان را بگیرند. اینها کسانی نیستند که از آنطرف آب آمده باشند اینها خانواده‌های ما هستند. اینها ناموس ما هستند نمی‌توانیم از کنار اینها بی‌تفاوت بگذریم... “.
تجربه پیروزمند تحصن و اعتراض معلمان پیش دبستانی جلو مجلس رژیم، جلوه‌ای از پایداری و اراده استوار هموطنمان برای بیرون کشیدن حق خود از حلقوم نظام ولایت‌فقیه و مطالبه برحق از دولت ضد‌مردمی آخوند حسن روحانی است.
آری، وقتی سمبه مقاومت و پایداری در برابر رژیم آخوندی پر زور باشد، لاجرم رژیم زهر خورده آخوندی و نهادهای آن از قبیل مجلس رژیم، ناگزیر هستند ولو به‌طور موقت هم که شده عقب‌نشینی کنند.
این مقاومت و پایداری معلمان و به‌خصوص زنان معلم نمودی از پایداری عموم مردم ایران در مقابل این رژیم است.
در شرایطی که رژیم به‌خاطر زهر اتمی ضربه خورده است و تعادل قبلی‌اش را از دست داده است، می‌بایست هموطنانمان از این شرایط و فرصت استفاده کنند، و از این رژیم غارتگر و ضد‌مردمی خواستار حقوق پایمال شده‌شان باشند.
هم‌چنان که روزانه شاهدیم در جای جای میهن کارگران، معلمان، کسبه و سایر اقشار مردم، صدای اعتراضشان را علیه سیاستهای غارتگرانه و ضد‌مردمی این نظام فاسد و سرکوب بلند کرده‌اند.
همان‌طور که همبستگی معلمان با معلمان پیش دبستانی باعث تقویت موضع آنان در مقابل رژیم شد، و مجلس رژیم را ناگزیربه یک گام عقب‌نشینی کرد، بدون تردید و به قطع و یقین همبستگی سراسری اقشار مردم در اعتراض به سیاستهای ضد‌مردمی رژیم موثرتر خواهد بود، و اقشار مختلف مردم را به خواست اصلی‌شان یعنی سرنگونی نظام ولایت‌فقیه نزدیک تر می‌کند.
