در جهان ناوگانهای حمل ونقل عمومی سهم بسیار زیادی از جابه‌جایی مسافران را بر عهده دارند، این امر در چند زمینه تأثیر بسیار زیادی دارد. جابه‌جایی با وسایل نقلیه‌ٔ عمومی کم‌هزینه‌تر است، این سیستم دارای یک ارگان مادر است که می‌تواند استانداردهای آن‌را کنترل و افزایش دهد و از همه مهم‌تر در یک ناوگان استاندارد میزان سوانح و تصادف‌ها کمتر است و هر سانحه یا تصادفی قابل بررسی و کسب تجربه برای ممانعت از تکرار آن است. اما در ایران تحت حاکمیت آخوندها اوضاع بسیار آشفته است.
میانگین مرگ‌ومیر در اثر تصادفات در اروپا ۹نفر در هر ۱۰۰هزار نفر است. اما اقتصاد آنلاین به‌نقل از طباطبایی یک مدرس دانشگاه تهران، این رقم را در ایران ۲۰نفر در هر ۱۰۰هزار نفر اعلام کرده است» یعنی بیش از ۲برابر میانگین اروپا.
طبق این آمار حکومتی در ایران ۱۷هزار نفر سالانه در تصادفات جاده‌یی جان خودشان را از دست می‌دهند؛ اما طبق معمول این آمار واقعی نیست. سرهنگ هاشمی سرکرده‌ٔ سابق پلیس‌راه رژیم گفته است: «در آمارهای ترافیکی با تقسیم‌بندی تلفات رانندگی به حوادث ترافیکی نوع یک و دو و بندهای جدید، سعی کردند بسیاری از مرگ‌ها را جزو تلفات رانندگی حساب نکنند تا بلکه آمار پایین بیاید ولی این اتفاق رخ نداد»
اما کارگزاران حکومتی با وقاحت سیاست همیشگی مقصر جلوه دادن مردم را پیش گرفتند، مدیرکل ایمنی ترافیک رژیم گفته است:
«عامل انسانی، علت اصلی اکثر سوانح جاده‌ٔ است».
اما این کارگزار حکومتی نمی‌گوید، ساخت خودروهایی هم‌چون پراید که از حداقل شرایط ایمنی برخوردار نیستند چه تأثیری در کشتار مردم ایران دارد؟
اما به‌ناچار به وضعیت خراب جاده‌ها اعتراف کرده و می‌گوید:
«نمی‌گویم جاده‌های کشور همه خوب هستند یا مشکلی ندارند... این ایراد در جاده‌های کشور به دلایلی مانند قیمت بالای قیر وجود دارد و نمی‌توانیم همه‌ٔ این‌ها را نگه‌داری کنیم»
اما باز هم نمی‌گوید پس چرا در کار صادرات قیر هستند و قیری که برای ترمیم جاده‌های کشور نیاز است را صادر می‌کنند؟
