بان کیمون دبیرکل سازمان مللمتحد در گزارش به شورای حقوقبشر سازمان مللمتحد نسبت به ادامه نقض حقوقبشر در ایران هشدار داد. بان کیمون در این گزارش به شکست دعاوی مدره نمایی رژیم تأکید کرد و نوشت: ”دولت جدید، هیچ پیشرفتی را در امور حفاظت حقوقبشر، و حق بیان، نداشته و بهرغم انتظارات اولیه، روحانی با جناح رقیب تفاوتی ندارد. حسن روحانی بهرغم وعدههایش برای آزادی و ایجاد آزادی بیان، شکست خورده است. از زمان به قدرت رسیدن روحانی، یک رشد شدید در اعدامها در ایران مشاهده میشود“.
بهدنبال گزارش بان کیمون کارگزاران ریز و درشت رژیم با هراس به صحنه آمدند و نسبت به این موضعگیری دبیرکل مللمتحد سوز و گداز کردند.
ولایتی مشاور خامنهای او را ضعیفترین دبیرکل تاریخ سازمان مللمتحد خواند و او را ”فاقد وجاهت“ در اظهارنظر در مورد محکومان قضایی رژیم آخوندی دانست.
علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت مجلس رژیم موضعگیری بان کیمون را دخالت در امور داخلی رژیم دانست و عبدالرضا مصری عضو هیأترئیسه مجلس بان کیمون را مجری دستورات دیگران دانست.
آقا محمدی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس رژیم صحبتهای بان کیمون را ”خیلی آمرانه و اهانت آمیز“ نسبت رژیم آخوندی و به آخوند حسن روحانی دانست.
نقوی حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس رژیم نیز گزارش بان کیمون را دخالت در امور داخلی رژیم دانست و گفت که قوانین ضدبشری قضاییه رژیم بر اساس ترتیبات قانونی نظام ولایتفقیه است.
یکی از کارشناسان باند ولیفقیه به نام فواد ایزدی صحبتهای بان کیمون را نقض حاکمیت رژیم دانست و اعتراف کرد رژیم آخوندی در شرایط ضعیفی است و برخورد نرم رژیم باعث شده است که مقامات غربی برخوردشان را با رژیم سختتر کنند.
گوینده تلویزیون رژیم نیز خاطره پس گرفتن دعوت رژیم برای شرکت در کنفرانس ژنو2 (کنفرانس در مورد سوریه) را یادآوری کرد و گفت این اولین بار نیست بان کیمون علیه رژیم موضع میگیرد.
موضعگیری علیه صحبتهای بان کیمون در مورد نقض حقوقبشر در حاکمیت ولایتفقیه، منحصر به نمایندگان مجلس رژیم نیست، بلکه عمده امام جمعههای ریز و درشت رژیم نیز که حسب المعمول خط را از بیت خامنهای میگیرند، محوریترین بخش سخنانشان سوز و گداز نسبت به حرفهای بان کیمون در مورد نقض حقوقبشر در رژیم آخوندی بود.
امامی کاشانی امام جمعه موقت رژیم در تهران گفت: «تکفیریها نیز عاملان آمریکاییها و غرب هستند که به نام دفاع از حقوقبشر هر جنایت و آدمکشی میکنند که اسم آن را حقوقبشر میگذارند و بهدنبال این هستند که از جاهای مختلف عیبتراشی کنند“.
یکی دیگر از امام جمعههای رژیم نیز در رد اظهارات بان کیمون گفت: ”این ادعای بیپایه و اساس بارها از سوی دولتمردان آمریکایی و همتایان قبلی دبیرکل سازمان مللمتحد تکرار شده است اما اظهارات اخیر بانکیمون نشانگر ظرفیت پایین دبیرکل بود که اینگونه تحتتاثیر غرب و آمریکا و برخلاف واقعیتهای موجود قرار میگیرد“. دری نجف آبادی وزیر اطلاعات اسبق آخوندها و امام جمعه اراک نیز بان کیمون را به سوءاستفاده ازمقام خود متهم کرد و گفت: ”هیجان زدگی از یک پست سیاسی در دنیا بیانیهیی علیه ایران صادر میکند نکتهای است که آن را از ادعاهای مشابه قبلی متمایز میکند“ و...
جای سؤال دارد چرا رژیم از یک موضعگیری حقوقبشری دبیرکل سازمان ملل به هراس افتاده است در حالی که بهطور معمول و در عرف دیپلوماسی جهانی، وقتی یک کشور به اظهارات یک مقام بینالمللی و یا کشور دیگری اعتراض دارد، در قالب اعتراض دیپلوماتیک به او اعتراض میکند و مسأله تمام میشود، اما در رژیم آخوندی این قدر داد و فریاد به راه میافتد و کارگزاران رژیم ریز و درشت به صحنه میآیند و ابراز نگرانی میکنند؟
پاسخ این سؤال را باید در این واقعیت دانست که وضعیت رژیم آخوندی بهغایت بیثبات و لرزان است، طوری که نمیتواند کوچکترین شکافی در رژیم قرونوسطایی خود در زمینه رعایت اولیهترین معیارهای حقوقبشری را بپذیرد.
طینت و ماهیت این رژیم بر اساس سرکوب و نقض حقوقبشر بنا نهاده شده و به قول معروف نسبت این رژیم با دموکراسی، حقوقبشر و حقوق مردم، رابطه جن و بسم الله است.
رژیم خوب میداند به رسیمت شناختن یکی از موازین حقوقبشری در رژیم آخوندی مساوی است با خیزشهای مردمی و سرنگونی نظام.
یکی دیگر از دلایل هراس رژیم از طرح نقض حقوقبشر در ایران و موضعگیری دبیرکل ملل متحد، بحران اتمی و نوشیدن جرعههای زهر است که در این رابطه باند ولیفقیه نگران است بعد از کوتاه آمدن در زمینه دستیابی به بمب اتم، قدرتهای جهانی موضوع نقض حقوقبشر را وارد مذاکرات خود با رژیم کنند و روزنامههای باند خامنهای به دفعات در این زمینه به حکومت آخوند حسن روحانی هشدار دادهاند. در این رابطه است که کیهان ولیفقیه 23اسفند مینویسد: ”همان طور که پیشبینی میشد، غربیها اگر در مذاکرات 1+ 5 کم بیاورند، میروند سراغ حقوقبشر“.
بهدنبال گزارش بان کیمون کارگزاران ریز و درشت رژیم با هراس به صحنه آمدند و نسبت به این موضعگیری دبیرکل مللمتحد سوز و گداز کردند.
ولایتی مشاور خامنهای او را ضعیفترین دبیرکل تاریخ سازمان مللمتحد خواند و او را ”فاقد وجاهت“ در اظهارنظر در مورد محکومان قضایی رژیم آخوندی دانست.
علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت مجلس رژیم موضعگیری بان کیمون را دخالت در امور داخلی رژیم دانست و عبدالرضا مصری عضو هیأترئیسه مجلس بان کیمون را مجری دستورات دیگران دانست.
آقا محمدی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس رژیم صحبتهای بان کیمون را ”خیلی آمرانه و اهانت آمیز“ نسبت رژیم آخوندی و به آخوند حسن روحانی دانست.
نقوی حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس رژیم نیز گزارش بان کیمون را دخالت در امور داخلی رژیم دانست و گفت که قوانین ضدبشری قضاییه رژیم بر اساس ترتیبات قانونی نظام ولایتفقیه است.
یکی از کارشناسان باند ولیفقیه به نام فواد ایزدی صحبتهای بان کیمون را نقض حاکمیت رژیم دانست و اعتراف کرد رژیم آخوندی در شرایط ضعیفی است و برخورد نرم رژیم باعث شده است که مقامات غربی برخوردشان را با رژیم سختتر کنند.
گوینده تلویزیون رژیم نیز خاطره پس گرفتن دعوت رژیم برای شرکت در کنفرانس ژنو2 (کنفرانس در مورد سوریه) را یادآوری کرد و گفت این اولین بار نیست بان کیمون علیه رژیم موضع میگیرد.
موضعگیری علیه صحبتهای بان کیمون در مورد نقض حقوقبشر در حاکمیت ولایتفقیه، منحصر به نمایندگان مجلس رژیم نیست، بلکه عمده امام جمعههای ریز و درشت رژیم نیز که حسب المعمول خط را از بیت خامنهای میگیرند، محوریترین بخش سخنانشان سوز و گداز نسبت به حرفهای بان کیمون در مورد نقض حقوقبشر در رژیم آخوندی بود.
امامی کاشانی امام جمعه موقت رژیم در تهران گفت: «تکفیریها نیز عاملان آمریکاییها و غرب هستند که به نام دفاع از حقوقبشر هر جنایت و آدمکشی میکنند که اسم آن را حقوقبشر میگذارند و بهدنبال این هستند که از جاهای مختلف عیبتراشی کنند“.
یکی دیگر از امام جمعههای رژیم نیز در رد اظهارات بان کیمون گفت: ”این ادعای بیپایه و اساس بارها از سوی دولتمردان آمریکایی و همتایان قبلی دبیرکل سازمان مللمتحد تکرار شده است اما اظهارات اخیر بانکیمون نشانگر ظرفیت پایین دبیرکل بود که اینگونه تحتتاثیر غرب و آمریکا و برخلاف واقعیتهای موجود قرار میگیرد“. دری نجف آبادی وزیر اطلاعات اسبق آخوندها و امام جمعه اراک نیز بان کیمون را به سوءاستفاده ازمقام خود متهم کرد و گفت: ”هیجان زدگی از یک پست سیاسی در دنیا بیانیهیی علیه ایران صادر میکند نکتهای است که آن را از ادعاهای مشابه قبلی متمایز میکند“ و...
جای سؤال دارد چرا رژیم از یک موضعگیری حقوقبشری دبیرکل سازمان ملل به هراس افتاده است در حالی که بهطور معمول و در عرف دیپلوماسی جهانی، وقتی یک کشور به اظهارات یک مقام بینالمللی و یا کشور دیگری اعتراض دارد، در قالب اعتراض دیپلوماتیک به او اعتراض میکند و مسأله تمام میشود، اما در رژیم آخوندی این قدر داد و فریاد به راه میافتد و کارگزاران رژیم ریز و درشت به صحنه میآیند و ابراز نگرانی میکنند؟
پاسخ این سؤال را باید در این واقعیت دانست که وضعیت رژیم آخوندی بهغایت بیثبات و لرزان است، طوری که نمیتواند کوچکترین شکافی در رژیم قرونوسطایی خود در زمینه رعایت اولیهترین معیارهای حقوقبشری را بپذیرد.
طینت و ماهیت این رژیم بر اساس سرکوب و نقض حقوقبشر بنا نهاده شده و به قول معروف نسبت این رژیم با دموکراسی، حقوقبشر و حقوق مردم، رابطه جن و بسم الله است.
رژیم خوب میداند به رسیمت شناختن یکی از موازین حقوقبشری در رژیم آخوندی مساوی است با خیزشهای مردمی و سرنگونی نظام.
یکی دیگر از دلایل هراس رژیم از طرح نقض حقوقبشر در ایران و موضعگیری دبیرکل ملل متحد، بحران اتمی و نوشیدن جرعههای زهر است که در این رابطه باند ولیفقیه نگران است بعد از کوتاه آمدن در زمینه دستیابی به بمب اتم، قدرتهای جهانی موضوع نقض حقوقبشر را وارد مذاکرات خود با رژیم کنند و روزنامههای باند خامنهای به دفعات در این زمینه به حکومت آخوند حسن روحانی هشدار دادهاند. در این رابطه است که کیهان ولیفقیه 23اسفند مینویسد: ”همان طور که پیشبینی میشد، غربیها اگر در مذاکرات 1+ 5 کم بیاورند، میروند سراغ حقوقبشر“.