روز چهارشنبه کمیسیون ملی بررسی نشت نفت از حفاری‌های عمیق و حفاری‌های دور از ساحل، بخشی از نتایج تحقیقات خود را که حاوی نکات کلیدی است منتشر کرد. این کمیسیون که به دستور باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، برای بررسی انفجار در چاه‌های نفت خلیج مکزیک تشکیل شده است در نتایج تحقیقات خود اعلام کرد که «مشکلات سیستماتیک» باعث این انفجار و نشت گسترده نفت شده است. در بخشی از گزارش کمیسیون ملی تحقیقات در مورد حادثه انفجار و نشت نفت در خلیج مکزیک آمده است: «بررسیهای این کمیسیون میزان تاسف از وقوع این تراژدی را دوچندان می‌کند، چرا که اکنون مشخص شده است که این فاجعه قابل‌اجتناب بود».
در بخش دیگری از نتایج این تحقیقات آمده است: «انفجار در حفاری‌های ماکوندو حاصل اشتباهات مشخص و بی‌دقتی‌هایی است که توسط شرکتهای بی.پی، هالیبرتن و ترانس اوشن صورت گرفته و ادارات دولت آمریکا از اقتدار، منابع کافی و تواناییهای فنی لازم برای پیشگیری از آنها برخوردار نبودند». در ادامه این گزارش قید می‌شود که وقوع این انفجار محصول تصمیمات نابخردانه و غیرمنطقی مدیریت شرکتهای نفتی یا مقامات دولتی نبوده است که بتوان انتظار داشت در آینده دیگر چنین اتفاقی نیافتد. ریشه اصلی در نظام و روش کار است و بدون انجام اصلاحات گسترده و جدی در روش کار شرکتهای نفتی و ادارات و سیاستهای دولتی این وقایع ممکن است باز هم تکرار شوند. به گفته این کمیسیون، برای پرهیز از تکرار این نوع فجایع زیست‌محیطی «اصلاحات گسترده» ضروری است.
بر اثر وقوع انفجار در محل حفاری‌های عمیق «هوریزون» در روز 20آوریل سال ۲۰۱۰ در آب‌های خلیج مکزیک 11نفر از کارکنان این حفاری‌ها کشته و 17نفر مجروح شدند. این انفجار باعث گسترده‌ترین مورد از نشت نفت در تاریخ آمریکا شد. مدت 3ماه نفت خام این چاه‌های زیردریایی به آب‌های خلیج مکزیک سرازیر شد تا این‌که بالاخره نشت نفت مهار شد. با این حال نزدیک به 5میلیون بشکه نفت در عرض این مدت به آب‌های خلیج مکزیک وارد شد و بخش‌هایی از سواحل و باتلاقهای حاشیه آن را دربرگرفت و به‌دنبال آن زیان‌های زیست‌محیطی گسترده‌ای به بار آمد. کمیسیون ملی بررسی این حادثه چند مشکل جدی را به‌عنوان عامل آن برشمرده که از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد: ضعف سیستم مدیریت بحران، طراحی نادرست قطعات سیمانی که برای عمق چاه‌ها ساخته شده بود، نقص در روشهای ایمن‌سازی چاه، بی‌توجهی به نشانه‌های حاکی از وقوع انفجار، و واکنش غیرموثر به خود حادثه انفجار و پیامدهای آن.
در بخشی از این گزارش آمده است: «بسیاری از تصمیمات شرکتهای بی. پی، هالیبرتن و ترانس اوشن خطر و احتمال وقوع این انفجار را افزایش داده، ولی برای خود این شرکتها در وقت و مسلما هزینه کار صرفه‌جویی کرده است». مالک چاه‌های نفت «هوریزون» شرکت ترانس اوشن بود، ولی چاه‌ها در زمان وقوع انفجار در کرایه شرکت بی‌پی بودند. شرکت هالیبرتن نیز مسئولیت نصب سکوهای سیمانی مورد نیاز برای حفاری را برعهده داشت.
در بخش دیگری از نتایج این تحقیقات آمده است: «انفجار در حفاری‌های ماکوندو حاصل اشتباهات مشخص و بی‌دقتی‌هایی است که توسط شرکتهای بی.پی، هالیبرتن و ترانس اوشن صورت گرفته و ادارات دولت آمریکا از اقتدار، منابع کافی و تواناییهای فنی لازم برای پیشگیری از آنها برخوردار نبودند». در ادامه این گزارش قید می‌شود که وقوع این انفجار محصول تصمیمات نابخردانه و غیرمنطقی مدیریت شرکتهای نفتی یا مقامات دولتی نبوده است که بتوان انتظار داشت در آینده دیگر چنین اتفاقی نیافتد. ریشه اصلی در نظام و روش کار است و بدون انجام اصلاحات گسترده و جدی در روش کار شرکتهای نفتی و ادارات و سیاستهای دولتی این وقایع ممکن است باز هم تکرار شوند. به گفته این کمیسیون، برای پرهیز از تکرار این نوع فجایع زیست‌محیطی «اصلاحات گسترده» ضروری است.
بر اثر وقوع انفجار در محل حفاری‌های عمیق «هوریزون» در روز 20آوریل سال ۲۰۱۰ در آب‌های خلیج مکزیک 11نفر از کارکنان این حفاری‌ها کشته و 17نفر مجروح شدند. این انفجار باعث گسترده‌ترین مورد از نشت نفت در تاریخ آمریکا شد. مدت 3ماه نفت خام این چاه‌های زیردریایی به آب‌های خلیج مکزیک سرازیر شد تا این‌که بالاخره نشت نفت مهار شد. با این حال نزدیک به 5میلیون بشکه نفت در عرض این مدت به آب‌های خلیج مکزیک وارد شد و بخش‌هایی از سواحل و باتلاقهای حاشیه آن را دربرگرفت و به‌دنبال آن زیان‌های زیست‌محیطی گسترده‌ای به بار آمد. کمیسیون ملی بررسی این حادثه چند مشکل جدی را به‌عنوان عامل آن برشمرده که از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد: ضعف سیستم مدیریت بحران، طراحی نادرست قطعات سیمانی که برای عمق چاه‌ها ساخته شده بود، نقص در روشهای ایمن‌سازی چاه، بی‌توجهی به نشانه‌های حاکی از وقوع انفجار، و واکنش غیرموثر به خود حادثه انفجار و پیامدهای آن.
در بخشی از این گزارش آمده است: «بسیاری از تصمیمات شرکتهای بی. پی، هالیبرتن و ترانس اوشن خطر و احتمال وقوع این انفجار را افزایش داده، ولی برای خود این شرکتها در وقت و مسلما هزینه کار صرفه‌جویی کرده است». مالک چاه‌های نفت «هوریزون» شرکت ترانس اوشن بود، ولی چاه‌ها در زمان وقوع انفجار در کرایه شرکت بی‌پی بودند. شرکت هالیبرتن نیز مسئولیت نصب سکوهای سیمانی مورد نیاز برای حفاری را برعهده داشت.
