نگرانی گزارشگران سازمان ملل از ۶زندانی مجاهدین زیر حکم اعدام
ژنو - سازمان ملل متحد
ابراز نگرانی ۵گزارشگر ویژه سازمان ملل
درباره ۶زندانی زیر حکم اعدام به‌خاطر هواداری از سازمان مجاهدین
آنها در طول بازداشت تحت انواع شکنجه‌های جسمی و روانی
بدرفتاری و تهدید قرار گرفتند
به متهمان فقط چند دقیقه فرصت ارائهٔ دفاعیه داده شد
گزارشگر ویژه در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران
گروه کاری ناپدید شدن‌های اجباری
گزارشگر ویژه در مورد اعدام‌های فراقضایی و خودسرانه
گزارشگر ویژه در مورد آزادی مذهب یا عقیده
گزارشگر ویژه شکنجه و مجازات‌های ظالمانه و غیرانسانی
نامه ۵گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد
۵گزارشگر ویژه سازمان ملل شامل مای ساتو گزارشگر ویژه وضعیت حقوق‌بشر در ایران
گابریلاسیترونی گزارشگر گروه کاری ناپدید شدن‌های اجباری یا ناخواسته
موریس تیدبال-بینز گزارشگر ویژه اعدام‌های فراقضایی، صحرایی یا خودسرانه
نازیلا قانع گزارشگر ویژه آزادی مذهب یا عقیده
و آلیس جیل ادواردز گزارشگر ویژهٔ شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز
طی نامه‌یی نگرانی خود را از اعدام قریب‌الوقوع ۶زندانی سیاسی به جرم هواداری از سازمان مجاهدین اعلام کردند.
در نامه گزارشگران سازمان ملل آمده است: طبق اطلاعات دریافتی بابک علیپور، وحید بنی‌عامریان، اکبر دانشورکار، پویا قبادی، ابوالحسن منتظر و سید محمد تقوی سنگدهی که طبق گزارش‌ها پس از محاکمه‌ای ناعادلانه که با شکنجه همراه بوده است، در معرض خطر قریب‌الوقوع اعدام هستند.
آنها به جرم بغی(شورش مسلحانه) بر اساس ارتباط با سازمان مجاهدین خلق ایران به اعدام محکوم شده‌اند.
آنها بین ۲۲دسامبر ۲۰۲۳ و ۲۳فوریه ۲۰۲۴ در مکان‌های مختلف از جمله تهران و مرز چالدران، دستگیر شدند. گفته می‌شود که هیچ حکم بازداشتی ارائه نشده و در حین دستگیری از زور و تهدید بیش از حد استفاده شده است. آقای علیپور از پشت و از جمله [ضرباتی] به شکم مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و به اعدام تهدید شده است. آقای بنی‌عامریان و آقای منتظر با هم مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر شده‌اند و اولی مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. آقای دانشورکار در جریان یورش به خانه‌اش مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و تهدید به دستگیری همسر و فرزندش شده است. آقای قبادی و آقای تقوی در مرز چالدران دستگیر و مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته‌اند.
پس از دستگیری، این افراد در نهایت همگی به زندان اوین منتقل شدند. آنها مدت طولانی در حبس انفرادی و بدون ارتباط با دنیای بیرون بودند.
این ۶نفر در طول بازداشت تحت انواع شکنجه‌های جسمی و روانی، بدرفتاری و تهدید قرار گرفتند. گفته می‌شود بازجویان آقایان علیپور، بنی عامریان و آقای تقوی سنگدهی را به اعدام صحرایی تهدید کرده‌اند. آقای دانشورکار در حالی که به نیمکت بسته شده بود شلاق خورد، ضرب‌وشتم شدید آقای منتظر منجر به پارگی بخیه‌های ناشی از عمل جراحی قلب باز قبلی شده است. آقای قبادی و آقای تقوی سنگدهی در زمستان در سلول‌های بدون سیستم گرمایشی نگهداری می‌شدند.
هر ۶نفر در تاریخ ۶ اکتبر ۲۰۲۴ به‌طور مشترک در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به جرم باغی محاکمه شدند و هر متهم با اتهامات امنیتی مختلفی روبه‌رو بود. طبق گزارش‌ها، روند دادرسی فاقد ضمانت‌های دادرسی عادلانه بود. جلسات دادرسی بسیار کوتاه بود و به متهمان فقط چند دقیقه فرصت ارائه دفاعیه داده شد. طبق گزارش‌ها، حداقل ۳نفر از این افراد برای اولین بار در روز محاکمه با وکلای خود ملاقات کردند.
در ۳۰نوامبر ۲۰۲۴، هر ۶نفر به جرم باغی به اعدام محکوم شدند. برخی علاوه بر حکم اعدام، به حبس‌های طولانی‌مدت محکوم شدند: آقای بنی‌عامریان به ۱۰سال حبس، آقای دانشورکار به ۲۰سال حبس و آقای منتظر به ۱۰سال حبس محکوم شدند.
در ماه ژوئن ۲۰۲۵ و پس از حمله اسراییل به زندان اوین، هر ۶مرد به زندان تهران بزرگ(فشافویه) منتقل شدند. در هشتم ماه اوت ۲۰۲۵، آقای دانشورکار، آقای تقوی سنگدهی، آقای قبادی، آقای بنی‌عامریان و آقای علیپور به زندان قزلحصار در استان البرز منتقل شدند، زندانی که طبق گزارش‌ها در سلول‌های انفرادی محبوس هستند.
آقای ابوالحسن منتظر به بهانه درمان پزشکی به قزلحصار منتقل شد و نگرانی‌های فوری در مورد اعدام قریب‌الوقوع را ایجاد کرد، در حالی‌که این مرکز به‌عنوان محل اصلی اعدام در استان‌های تهران و البرز فعالیت می‌کند.
ما نگرانی عمیق خود را در مورد خطر قریب‌الوقوع اعدام در مورد آقایان علیپور، بنی‌عامریان، دانشورکار، قبادی، منتظر و تقوی سنگدهی ابراز می‌کنیم.
علاوه بر این، ما به‌شدت نگران اطلاعاتی هستیم که نشان می‌دهد روند قضایی در هر ۶پرونده الزامات دادرسی عادلانه و محاکمه عادلانه تحت قوانین بین‌المللی حقوق‌بشر را برآورده نکرده و چنین احکامی را ناعادلانه و مجازات اعدام را غیرقانونی می‌کند.
با توجه به عدم قطعیت پیرامون هر گونه بررسی یا محاکمه مجدد، ما عمیقاً نگران خطر قریب‌الوقوع اعدام هستیم.
ما ممکن است نگرانی‌های خود را در آینده نزدیک علناً ابراز کنیم، زیرا از نظر ما، اطلاعاتی که بیانیه مطبوعاتی بر اساس آن تهیه خواهد شد، به اندازه کافی قابل اعتماد است که نشان‌دهنده موضوعی است که نیاز به توجه فوری دارد.
