هفته گذشته خبر شیوع طاعون دامی در ایران، به‌سرعت منتشر شد و به همان سرعت هم از رسانه‌های حکومتی برچیده شد.
ایران ۷۱میلیون رأس دام سبک (گوسفند و بز) دارد
بر اساس آمار رسمی، تا قبل از شیوع طاعون؛ ۱۲میلیون رأس دام عشایر بدون خریدار مانده بود چرا که در جامعه فقر زده ایران، مصرف گوشت نسبت به سال گذشته ۵۰درصد کاهش یافته است.
سا ۹۰، مصرف ماهانه گوشت کم‌درآمدترین خانوارها ۷۰۰گرم در ماه بود. این رقم در سال۹۸ به ۳۰۰گرم کاهش یافت و در سال۱۴۰۰ گوشت از سفره دهک‌های پایین اساساً حذف شد.
اکنون مصرف‌کنندگان گوشت، عمدتاً طبقه مرفه حاکم و اطرافیانش است. در نتیجه مصرف بازار داخلی گوشت، از یک میلیون تن در سال به ۲۵۰هزار تن سقوط کرد آنهم در شرایطی که رژیم با وجود ۴میلیون و یکصدهزار دام فقط در شمال کشور، پیوسته گوشت یخ‌زده از خارج وارد می‌کند.
اکنون ۲۰درصد سوپر مارکت‌ها، ۱۰درصد واحدهای فروش فرآورده‌های گوشتی و ۱۰درصد قصابی‌های تهران تعطیل شده‌اند. درحالی‌که با نابودی صنعت دامداری، ۷۰هزار نفر از جمعیت یک میلیون و ۲۰۰هزار نفری عشایر ایران، سال گذشته ورشکسته شده و حاشیه‌نشین شهرها شدند.
ظاهراً طاعون رژیم از طاعون دامی کشنده‌تر است.
