متن نامه مشترک برندگان جایزه نوبل به دبیرکل سازمان ملل متحد
ما برندگان جایزه نوبل امضاء کننده این نامه، میخواهیم نگرانی خود را از ادامه نقض حقوقبشر در ایران ابراز کنیم.
گزارش ماه مارس 2017 شما بهعنوان دبیرکل مللمتحد در مورد وضعیت اسفناک ادامه یابنده نقض حقوقبشر در ایران برای ما بسیار شوکهکننده بود. شما در گزارشتان در بین موضوعات مختلف، از جمله به اعدامهای جمعی سال 1988 اشاره میکنید. در این اعدامها 30000انسان بیگناه در ایران به جرم آزادیخواهی قتلعام شدند. متأسفانه مسئولان این جنایت علیه بشریت کماکان از مصونیت از مجازات برخوردارند و مناصب کلیدی رسمی در ایران دارند.
پیش از این نیز ما انزجار خود را از قتلعام پناهندگان کمپهای لیبرتی و اشرف در عراق که از مخالفان سرکوب و نقض حقوقبشر در ایران بودند ابراز و از انتقال امن و سلامت آنها به خارج از عراق حمایت نمودیم. خوشبختانه تحت نظارت بینالمللی آنان به کشورهای دیگر از جمله آلبانی منتقل شدند. ما شاهد تلاشهای مستقیم شما بهعنوان کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل در کمک به موضوع ساکنان اشرف و لیبرتی بودهایم و از آن قدردانی میکنیم.
ما در کنار تعهدات علمی خود برای پیشرفت علم و بهبود حیات انسانی، دفاع از حقوقبشر در سراسر دنیا را نیز وظیفه خود میدانیم و معتقدیم برای ایجاد جهانی بهتر علم و حقوقبشر میباید همطراز هم ارتقاء پیدا کند. پایمال کردن گستاخانه اولیهترین حقوق انسانی در قرن بیست و یکم مطلقاً غیرقابلقبول است.
از شما، آقای دبیرکل، میخواهیم جمیع مساعی خود را از طریق شورای حقوقبشر سازمان ملل برای نظارت دقیق بر وضعیت حقوقبشر در ایران بهکار گرفته و این شورا جهان را نسبت به موارد نقض حقوقبشر در این کشور آگاه نماید و آن را قویاً محکوم کند. همچنین خواستار توقف اعدامها و دستگیریهای خودسرانه و شکنجه بشود. عاملان و آمران این اعدامها باید پاسخگو باشند.
ما برندگان جایزه نوبل امضاء کننده این نامه، میخواهیم نگرانی خود را از ادامه نقض حقوقبشر در ایران ابراز کنیم.
گزارش ماه مارس 2017 شما بهعنوان دبیرکل مللمتحد در مورد وضعیت اسفناک ادامه یابنده نقض حقوقبشر در ایران برای ما بسیار شوکهکننده بود. شما در گزارشتان در بین موضوعات مختلف، از جمله به اعدامهای جمعی سال 1988 اشاره میکنید. در این اعدامها 30000انسان بیگناه در ایران به جرم آزادیخواهی قتلعام شدند. متأسفانه مسئولان این جنایت علیه بشریت کماکان از مصونیت از مجازات برخوردارند و مناصب کلیدی رسمی در ایران دارند.
پیش از این نیز ما انزجار خود را از قتلعام پناهندگان کمپهای لیبرتی و اشرف در عراق که از مخالفان سرکوب و نقض حقوقبشر در ایران بودند ابراز و از انتقال امن و سلامت آنها به خارج از عراق حمایت نمودیم. خوشبختانه تحت نظارت بینالمللی آنان به کشورهای دیگر از جمله آلبانی منتقل شدند. ما شاهد تلاشهای مستقیم شما بهعنوان کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل در کمک به موضوع ساکنان اشرف و لیبرتی بودهایم و از آن قدردانی میکنیم.
ما در کنار تعهدات علمی خود برای پیشرفت علم و بهبود حیات انسانی، دفاع از حقوقبشر در سراسر دنیا را نیز وظیفه خود میدانیم و معتقدیم برای ایجاد جهانی بهتر علم و حقوقبشر میباید همطراز هم ارتقاء پیدا کند. پایمال کردن گستاخانه اولیهترین حقوق انسانی در قرن بیست و یکم مطلقاً غیرقابلقبول است.
از شما، آقای دبیرکل، میخواهیم جمیع مساعی خود را از طریق شورای حقوقبشر سازمان ملل برای نظارت دقیق بر وضعیت حقوقبشر در ایران بهکار گرفته و این شورا جهان را نسبت به موارد نقض حقوقبشر در این کشور آگاه نماید و آن را قویاً محکوم کند. همچنین خواستار توقف اعدامها و دستگیریهای خودسرانه و شکنجه بشود. عاملان و آمران این اعدامها باید پاسخگو باشند.
نامه پرفسور ریچارد رابرتس به دبیرکل ملل متحد:
از دولت عراق بخواهید غرامت اموال ساکنان اشرف و لیبرتی را که 600میلیون دلار ارزشگذاری شده پرداخت کند.
پرفسور ریچارد رابرتس، حمایت از جنبش دادخواهی شهیدان قتلعام ۶۷
پرفسور سر ریچار رابرتس برنده جایزه نوبل پزشکی در سال 1993 از آمریکا در روز 28ژوئن طی نامهای به دبیرکل سازمان ملل درباره نامه مشترک 21تن از دانشمندان برنده جایزه نوبل به گردهمایی بزرگ مقاومت ایران در پاریس با حضور بیش از 100هزار تن اشاره کرده و ضمن قدردانی از آخرین گزارش آنتونیو گوترز در مورد وضعیت حقوقبشر در ایران که به قتلعام بیش از 30000تن در سال ۶۷ در ایران به جرم آزادیخواهی، مینویسد: برندگان نوبل همچنین از تلاشهای مستقیم شما طی سالهای گذشته بهعنوان کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل در کمک به انتقال ساکنان اشرف و لیبرتی در عراق به آلبانی تقدیر میکنن و من باید اضافه کنم که ما خواهان این هستیم تا شما در مقام کنونیتان (بهعنوان دبیرکل ملل متحد) از دولت عراق بخواهید تا غرامت اموال ساکنان اشرف و لیبرتی را که 600میلیون دلار ارزش گذاری شده بود و در زمان حضورشان در عراق، دولت اجازه فروش نداد و غرامت آن را نیز پرداخت نکرد؛ ما به ازای آن را پرداخت کند تا ساکنان بتوانند مخارج استقرار کنونی خود در آلبانی را که از نقطهنظر انسانی بسیار ضروری و حیاتی است تأمین کنند“.