مردم خوزستان آب ندارند، کار ندارند، زندگی ندارند. فقیر، بی‌چیز، گرسنه. درست در روزهای نخستین خرداد که مردم غیزانیهٔ اهواز، به‌خاطر نداشتن حتی آب آشامیدنی، با پاسداران درگیر شدند و رژیم پاسخ آنها را با گلوله داد، در همین منطقه یک رخداد مهم اتفاق افتاده است. رخدادی در ۱۱۲سال پیش.
روز ششم خرداد۱۲۸۷متهٔ دستگاه حفاری در منطقهٔ مسجد سلیمان، لایه‌ای از زمین در عمق ۳۶۰متری را سوراخ کرد. یکباره ماده‌ای سیاه با شدت از دهانهٔ حفرهٔ کنده شده، به آسمان فوران کرد. این ماده نفت بود. چاه شمارهٔ یک کشف شد. نخستین چاه نفت در خاورمیانه. ویلیام ناکْس دارسی، مهرهٔ استعمار انگلیس که می‌دانست که این مادهٔ تیره، طلایی سیاه است. ۸سال پیش از آن، با مظفرالدین‌شاه قراردادی را امضا کرده بود که برای ۶۰سال امتیاز کشف و استخراج نفت سراسر ایران، به‌جز مناطق شمالی را به انگلیس می‌داد.
بر اساس قرارداد دارسی، تنها ۱۶درصد سود نفت استخراج شده ایران، به خود ایران داده می‌شد و بقیه، به یغما می‌رفت. در سال۱۳۱۱ رضا شاه قرارداد دارسی را لغو و یک سال بعد، د با شرکت نفت «ایران-انگلیس» قرارداد جدیدی بست که ۳۲سال دیگر همان امتیازها را به استعمار انگلیس، از جیب مردم و سرمایه‌های ایران، پیشکش کرد. بعدها دکتر مصدق دربارهٔ این اقدام رضا شاه گفت: «تاریخ عالم نشان نمی‌دهد که یکی از افراد مملکت به وطن خود ۱۶بیلیون و ۱۲۸میلیون ریال ضرر زده باشد و شاید مادر روزگار دیگر نزاید کسی را که به بیگانه چنین خدمتی کند!».
شاه رفت و شیخ آمد و غارتگری و یغمای نفت بیش‌از‌پیش ادامه یافت و به جیب آخوندهای غاصب و سارق انقلاب مردم ایران سرازیر و صرف سرکوب مردم و کشتار و قتل‌عام فرزندان مجاهد و مبارز مردم و صرف صدور تروریسم و جنگ‌افروزی در سوریه و عراق و صرف حزب‌الشیطان لبنان و برنامه‌های موشکی و اتمی خامنه‌ای می‌شود و یا به حساب‌های نجومی ولی‌فقیه و آقازاده‌ها و بنیادها و بانکها و مؤسسات مالی و چپاولگر سپاه ریخته می‌شود.
اینچنین سلطه شوم شاه و شیخ، از خرداد۱۲۸۷ تا امروز، طلای سیاه ایران را برای مردم ما، تبدیل به بلایی سیاه کرده است .
پس از ۱۱۲سال که خوزستان شاهد کشف نخستین منبع طلای سیاه در زمین‌شان بود، اکنون هموطنانمان در این خطه زرخیر از درآمدهای نفت بهره‌یی جز گلوله‌های پاسداران ولایت ندارند. خامنه‌ای پول نفت را به سوریه و بنزین را به ونزئلامی‌فرستد، ولی فریاد مرد غیزانیة اهواز در بحبوحه بحران کرونا، از تشنگی و بی‌آبی بلند است و فقر و ناداری در خوزستان زرخیز بیداد می‌کند.
