امروز 25اسفند 95 وزارت کار ضدکارگری رژیم، حداقل دستمزد کارگران برای سال 96 را تعیین و ابلاغ کرد. امسال تعیین حداقل دستمزد ناگهانی و در آخرین روزهای سال صورت گرفت، چرا؟
هر سال حداقل از یک ماه، یک ماه و نیم مانده به پایان سال، بحث حداقل دستمزد مطرح می‌شد و در رسانه‌های حکومتی هر چند نمایشی و فرمایشی در این باره بحث و گفتگو صورت می‌گرفت، اما امسال، رژیم که از اول تصمیم خودش را گرفته بود و در عین‌حال از واکنشهای اعتراضی کارگران نگران بود، تنها 5روز به عید مانده، آن را اعلام کرد تا کارگران را در برابر عمل انجام شده قرار بدهد و فرصت واکنشهای اعتراضی را از آنها سلب کند.
حالا به واقع معنای عملی میزان اعلام شده به‌عنوان حداقل دستمزد برای کارگران چیست؟
حداقل دستمزد سال ۹۶ به‌طور دقیق ۹۲۹ هزار و ۹۳۱ تومان اعلام شده، یعنی کمتر از 930هزار تومان که نسبت به حداقل دستمزد 812هزار تومان در سال95، تنها 14 و نیم درصد افزایش پیدا کرده که این تقریباً معادل همان نرخ تورم جعلی و ساختگی دولت روحانی است که حتی خود خامنه‌ای هم آن را زیر سؤال برده. تعیین حداقل دستمزد 930هزار تومان در حالی است که خط فقر بیش از 3میلیون تومان اعلام شده، یعنی این حقوق 3برابر کمتر از خط فقر است، و حتی کمتر از به‌اصطلاح خط بقاست، یعنی یک خانوادهٴ کارگری با این حقوق حتی نمی‌تواند به زندگی ادامه بدهد.
بر اساس ماده ۴۱ قانون کار خود رژیم، حداقل دستمزد باید بر اساس نرخ تورم به‌گونه‌یی تعیین شود که معیشت و زندگی برای کارگران، قابل تأمین باشد؛ این در حالی است که منابع خود رژیم می‌نویسند که یک خانوار کارگری که به‌طور متوسط شامل 3 و نیم نفر است، ۲میلیون و ۴۸۹ هزار تومان است. بنابراین با حداقل دستمزدی که تعیین شده، یک خانوادهٴ کارگری یا محکوم به مرگ تدریجی است یا برای این‌که چرخ زندگی‌شان بگردد، باید دنبال مشاغل دوم و سوم و کارهایی نظیر دستفروشی باشند، یا بچه‌های خود را از مدرسه بیرون بکشند و به‌دنبال کار بفرستند.
لازم است اضافه کنم که برای سایر گروه‌های کارگری که بیش از حداقل دستمزد دریافت می‌کنند، تنها یک افزایش ۱۲ درصدی در نظر گرفته شده به اضافهٴ روزانه ۶۷۶۸ ریال یعنی در ماه کمتر از 20هزار تومن که معلوم نیست کارگران با این پول می‌خواهند چه مساله‌یی حل کنند. تازه از این چندر غاز تحت عنوان حقوق، میزانی تحت عنوان بیمه و بازنشستگی هم کم می‌شود.
مقایسه حداقل دستمزد کارگران در ایران با سایر کشورهای دنیا، به‌خصوص کشورهای همسایه، خیلی مسایل را روشن می‌کند.
اگر 930هزار تومان را به نرخ دلار حساب کنید، چیزی حدود 246دلار می‌شود، این میزان حقوق کارگران، ایران را در مقایسه با سایر کشورها در قعر جدول قرار می‌دهد. اگر حداقل دستمزد را به ساعت حساب کنیم، هر کارگر ایرانی کمی بیشتر از یک دلار در ساعت مزد می‌گیرد، در حالی که این میزان در کشورهای غربی حدود 10دلار و در ترکیه بیش از 3دلار است. حتی چین که یکی از پایین‌ترین دستمزدها در دنیاست حداقل دستمزد در سال گذشته، ماهانه حدود 270 دلار یعنی یک و دو دهم برابر دستمزد کارگر ایرانی است. تازه اگر دستمزد را به‌طور مرتب بدهند که نمی‌دهند، بنابراین قابل پیش‌بینی است که کارگران ایران زیر بار این تصمیم ظالمانه و یک طرفه نروند و بر ضد آن حرکتهای اعتراضی را سازماندهی کنند.
هر سال حداقل از یک ماه، یک ماه و نیم مانده به پایان سال، بحث حداقل دستمزد مطرح می‌شد و در رسانه‌های حکومتی هر چند نمایشی و فرمایشی در این باره بحث و گفتگو صورت می‌گرفت، اما امسال، رژیم که از اول تصمیم خودش را گرفته بود و در عین‌حال از واکنشهای اعتراضی کارگران نگران بود، تنها 5روز به عید مانده، آن را اعلام کرد تا کارگران را در برابر عمل انجام شده قرار بدهد و فرصت واکنشهای اعتراضی را از آنها سلب کند.
حالا به واقع معنای عملی میزان اعلام شده به‌عنوان حداقل دستمزد برای کارگران چیست؟
حداقل دستمزد سال ۹۶ به‌طور دقیق ۹۲۹ هزار و ۹۳۱ تومان اعلام شده، یعنی کمتر از 930هزار تومان که نسبت به حداقل دستمزد 812هزار تومان در سال95، تنها 14 و نیم درصد افزایش پیدا کرده که این تقریباً معادل همان نرخ تورم جعلی و ساختگی دولت روحانی است که حتی خود خامنه‌ای هم آن را زیر سؤال برده. تعیین حداقل دستمزد 930هزار تومان در حالی است که خط فقر بیش از 3میلیون تومان اعلام شده، یعنی این حقوق 3برابر کمتر از خط فقر است، و حتی کمتر از به‌اصطلاح خط بقاست، یعنی یک خانوادهٴ کارگری با این حقوق حتی نمی‌تواند به زندگی ادامه بدهد.
بر اساس ماده ۴۱ قانون کار خود رژیم، حداقل دستمزد باید بر اساس نرخ تورم به‌گونه‌یی تعیین شود که معیشت و زندگی برای کارگران، قابل تأمین باشد؛ این در حالی است که منابع خود رژیم می‌نویسند که یک خانوار کارگری که به‌طور متوسط شامل 3 و نیم نفر است، ۲میلیون و ۴۸۹ هزار تومان است. بنابراین با حداقل دستمزدی که تعیین شده، یک خانوادهٴ کارگری یا محکوم به مرگ تدریجی است یا برای این‌که چرخ زندگی‌شان بگردد، باید دنبال مشاغل دوم و سوم و کارهایی نظیر دستفروشی باشند، یا بچه‌های خود را از مدرسه بیرون بکشند و به‌دنبال کار بفرستند.
لازم است اضافه کنم که برای سایر گروه‌های کارگری که بیش از حداقل دستمزد دریافت می‌کنند، تنها یک افزایش ۱۲ درصدی در نظر گرفته شده به اضافهٴ روزانه ۶۷۶۸ ریال یعنی در ماه کمتر از 20هزار تومن که معلوم نیست کارگران با این پول می‌خواهند چه مساله‌یی حل کنند. تازه از این چندر غاز تحت عنوان حقوق، میزانی تحت عنوان بیمه و بازنشستگی هم کم می‌شود.
مقایسه حداقل دستمزد کارگران در ایران با سایر کشورهای دنیا، به‌خصوص کشورهای همسایه، خیلی مسایل را روشن می‌کند.
اگر 930هزار تومان را به نرخ دلار حساب کنید، چیزی حدود 246دلار می‌شود، این میزان حقوق کارگران، ایران را در مقایسه با سایر کشورها در قعر جدول قرار می‌دهد. اگر حداقل دستمزد را به ساعت حساب کنیم، هر کارگر ایرانی کمی بیشتر از یک دلار در ساعت مزد می‌گیرد، در حالی که این میزان در کشورهای غربی حدود 10دلار و در ترکیه بیش از 3دلار است. حتی چین که یکی از پایین‌ترین دستمزدها در دنیاست حداقل دستمزد در سال گذشته، ماهانه حدود 270 دلار یعنی یک و دو دهم برابر دستمزد کارگر ایرانی است. تازه اگر دستمزد را به‌طور مرتب بدهند که نمی‌دهند، بنابراین قابل پیش‌بینی است که کارگران ایران زیر بار این تصمیم ظالمانه و یک طرفه نروند و بر ضد آن حرکتهای اعتراضی را سازماندهی کنند.
