شهر حمص تحت محاصره نیروهای امنیتی قرار دارد. نیروهای اپوزیسیون می‌گویند توپ‌باران و گلوله‌باران حمص بی‌وقفه ادامه دارد. نیروهای امنیتی خانه‌های مردم را به‌طور مستقیم نشانه می‌روند و هر کس که در خیابانها راه برود، هدف گلوله نظامیان قرار می‌گیرد. در شهر حمص، زیر آتش نیروهای اسد، دیگر نه نانی برای مردم پیدا می‌شود و نه شیری برای کودکان.
با وجود این‌که هیأت اتحادیه عرب در سوریه به‌سر می‌برد، رژیم حلقه‌دار بر گردن شهر بپاخاسته حمص را تنگ‌تر می‌کند. در این میان بی‌گناهان کشته می‌شوند.
ریما النهار، یک دختر ۱۶ساله تنها یکی از ۲۶نفری بود که روز شنبه توسط نیروهای امنیتی به قتل رسید. درحالی‌که بسیاری نیز مجروح شدند.
ابوعمر: من در بیمارستان صحرایی بودم که با چشمان خودم بیش از ۴۰ مجروح را دیدم.
ابورامی، یک معترض دیگر، محاصره بابا عمرو، در قلب مقاومت حمص را این‌گونه توصیف کرد:
«منطقه باباعمرو، برای دومین روز متوالی زیر توفانی از آتش سلاحهای سنگین و تانک و خودروهای زرهی قرار دارد. آنها به‌طور کور به سوی مردم شلیک می‌کنند»
پژواک فریادهای «کمک، کمک» مردم در میان ساختمانها و خیابانهای شهر می‌پیچد.
ابورامی: ما صدای آنها را که فریاد می‌کشند… می‌شنویم ”
با وجود این‌که به‌دلیل نبودن رسانه‌های خبری در سوریه، تأیید این تصاویر بسیار مشکل است، ولی ارتش آزاد سوریه می‌گوید آنها نیز می‌جنگند و مقاومت می‌کنند و با ساختن بمبهای دستی تانکهای رژیم اسد را هدف قرار می‌دهند.
ابوعمر: تعداد زیادی از افراد ارتش آزاد سوریه هستند که از تظاهر‌کنندگان حفاظت می‌کنند. در میان زنان و کودکان تروریستی وجود ندارد.
یکی از معترضان می‌گوید؛ ارتش آزاد سوریه با برخی سربازان در داخل ارتش در ارتباط است، ولی در مقایسه با ارتش، نیروهای مقاومت از کمبود سلاح رنج می‌برند. درحالی‌که رژیم تانک به شهرها اعزام کرده، آنها تنها سلاحهای سبک دارند.
بسیاری از شهروندان حمص می‌خواهند شهر را ترک کنند، زیرا توپ‌باران شهر بلاوقفه ادامه دارد و وضعیت انسان‌دوستانه به سرعت رو به وخامت می‌رود.
ابوعمر: نه دارویی برای مجروحان پیدا می‌شود، نه شیر برای کودکان و اطفال.
ولی روز شنبه با تاریک شدن هوا، مخالفان رژیم دوباره به خیابانهای حمص ریختند و با وجود حضور گسترده نیروهای امنیتی در اطرافشان، شعار «الشعب یرید اسقاط النظام» و «الله اکبر» سر می‌دادند.
رژیم اسد ناتوان از خاموش کردن مقاومت در حمص و دیگر شهرها حتی نمی‌تواند دخترکانی را که... لباس صورتی پوشیده‌اند، خاموش کند. یک دختر خردسال می‌گوید «گلوله ها نمی‌توانند اراده ما را سوراخ کنند. پرچم آزادی همیشه در اهتزاز خواهد بود».
ولی گلوله‌ها هم در پرواز هستند و نبرد حمص به لحظات حیاتی رسیده است.
با وجود این‌که هیأت اتحادیه عرب در سوریه به‌سر می‌برد، رژیم حلقه‌دار بر گردن شهر بپاخاسته حمص را تنگ‌تر می‌کند. در این میان بی‌گناهان کشته می‌شوند.
ریما النهار، یک دختر ۱۶ساله تنها یکی از ۲۶نفری بود که روز شنبه توسط نیروهای امنیتی به قتل رسید. درحالی‌که بسیاری نیز مجروح شدند.
ابوعمر: من در بیمارستان صحرایی بودم که با چشمان خودم بیش از ۴۰ مجروح را دیدم.
ابورامی، یک معترض دیگر، محاصره بابا عمرو، در قلب مقاومت حمص را این‌گونه توصیف کرد:
«منطقه باباعمرو، برای دومین روز متوالی زیر توفانی از آتش سلاحهای سنگین و تانک و خودروهای زرهی قرار دارد. آنها به‌طور کور به سوی مردم شلیک می‌کنند»
پژواک فریادهای «کمک، کمک» مردم در میان ساختمانها و خیابانهای شهر می‌پیچد.
ابورامی: ما صدای آنها را که فریاد می‌کشند… می‌شنویم ”
با وجود این‌که به‌دلیل نبودن رسانه‌های خبری در سوریه، تأیید این تصاویر بسیار مشکل است، ولی ارتش آزاد سوریه می‌گوید آنها نیز می‌جنگند و مقاومت می‌کنند و با ساختن بمبهای دستی تانکهای رژیم اسد را هدف قرار می‌دهند.
ابوعمر: تعداد زیادی از افراد ارتش آزاد سوریه هستند که از تظاهر‌کنندگان حفاظت می‌کنند. در میان زنان و کودکان تروریستی وجود ندارد.
یکی از معترضان می‌گوید؛ ارتش آزاد سوریه با برخی سربازان در داخل ارتش در ارتباط است، ولی در مقایسه با ارتش، نیروهای مقاومت از کمبود سلاح رنج می‌برند. درحالی‌که رژیم تانک به شهرها اعزام کرده، آنها تنها سلاحهای سبک دارند.
بسیاری از شهروندان حمص می‌خواهند شهر را ترک کنند، زیرا توپ‌باران شهر بلاوقفه ادامه دارد و وضعیت انسان‌دوستانه به سرعت رو به وخامت می‌رود.
ابوعمر: نه دارویی برای مجروحان پیدا می‌شود، نه شیر برای کودکان و اطفال.
ولی روز شنبه با تاریک شدن هوا، مخالفان رژیم دوباره به خیابانهای حمص ریختند و با وجود حضور گسترده نیروهای امنیتی در اطرافشان، شعار «الشعب یرید اسقاط النظام» و «الله اکبر» سر می‌دادند.
رژیم اسد ناتوان از خاموش کردن مقاومت در حمص و دیگر شهرها حتی نمی‌تواند دخترکانی را که... لباس صورتی پوشیده‌اند، خاموش کند. یک دختر خردسال می‌گوید «گلوله ها نمی‌توانند اراده ما را سوراخ کنند. پرچم آزادی همیشه در اهتزاز خواهد بود».
ولی گلوله‌ها هم در پرواز هستند و نبرد حمص به لحظات حیاتی رسیده است.
