سال 93 را در حالی پشت سر گذاشتیم که مردم ایران در رویارویی با دیکتاتوری غارتگر ولایتفقیه، هزاران حرکت اعتراضی داشتند. از داخل زندانها و شکنجهگاهها، تا مدارس و دانشگاهها، از کارخانهها تا کشتزارها، از کنارههای کارون تا دشت تفتیده هامون، از خیابانهای شهرها تا روستاها همه جا صحنههای اعتراض و درگیری و خشم و خروش علیه چپاولگریها یا اقدامات سرکوبگرانهٴ رژیم بود. بهدلیل سانسور شدید در مورد خبرهای حرکتهای اعتراضی مردم، هیچ آمار دقیقی از تعداد واقعی حرکتهای اعتراضی در دست نیست. اما در یک اعتراف کم سابقه حسینعلی امیری سخنگوی وزارت کشور آخوندها به اعتراضات گسترده در سطح کشور اعتراف کرد و گفت: ”تجمعات برای مطالبه حقوق و مزایا اگر بگویم سالانه حدود 3000 تجمع کارگری از این قبیل در سطح کشور برگزار میشود، اغراق نکردهام اما این اجتماعات نباید به امنیت کشور خدشه وارد کند. ما هم نباید راضی شویم که در پوشش این اجتماعات امنیت کشور مخدوش شود“. (روزنامه حکومتی مردمسالاری 26آبان 93).
هر چند که رسانههای حکومتی حتی یک درصد این تجمعات اعتراضی را هم اعلام نمیکنند، اما مقاومت ایران در حد امکان از طریق منابع خبری خود نه تنها اعتراضات کارگران میهن بلکه سایر اخبار اعتراضات و جنبشهای اجتماعی سایر اقشار مردم ایران را به هر میزان که به دستش برسد و بهرغم محدودیتها و سرکوب حکومتی منعکس میکند.
منظور از حرکتهای اعتراضی تجمع، تحصن، اعتصاب، درگیری و مقاومت در برابر یورشهای مزدوران رژیم است.
5700 حرکت اعتراضی ثبت شده
سرجمع همین خبرهای رسیده در سال 93 به قرار زیر است:
حرکتهای اعتراضی کارگران: 1138 مورد
حرکتهای اعتراضی دانشجویان: 413 مورد
حرکتهای اعتراضی اجتماعی برای کمبودهای خدماتی و گرانی ارزاق یا مالباختگان: 2114 مورد
اعتصابات و اعتراضات بازاریان و کسبه علیه اخاذیهای مالیاتی و گرانیهای دولتی: 262 مورد
حرکتهای اعتراضی معلمان: 185 مورد
حرکتهای اعتراضی کشاورزان: 133 مورد
حرکتهای اعتراضی کارمندان و پرستاران: 92 مورد
اعتصابات و اعتراضات زندانیان و خانوادههای آنان: 373 مورد
درگیری جوانان و زنان علیه تحمیلات ارتجاعی و اتهام خمینی ساختهٴ بدحجابی و نوع پوشش، تفکیک جنسیتی، و سایر محدودیتهای سرکوبگرانهٴ حکومتی که در موارد متعدد به گوشمالی مزدوران رژیم انجامیده است: 987 مورد
جمع این حرکتهای اعتراضی 5700 مورد بوده است که بهطور متوسط در هر روز حدود 15 حرکت اعتراضی و در هر دو ساعت بیش از 3حرکت اعتراضی را نشان میدهد.
کاستیهای ارزیابیها
برخی از حرکتهای اعتراضی اساساً در این محاسبه نیامدهاند از جمله مجموعه تظاهراتها و اعتراضات چهارشنبهسوری که در ابعاد میلیونی رودرروی تحریم چهارشنبهسوری توسط حاکمیت آخوندی انجام گرفت و تقریباً در تمامی شهرهای میهن در جریان بوده است.
همچنین اعتراضات بزرگی که بر سر جنایات اسیدپاشی علیه زنان میهن صورت گرفت و چندین شهر میهن برای روزهای متمادی درگیر آن بودند نیز قابل شمارش نیست.
اعتراضات معلمان در دهم اسفند که گزارشاتش به دست ما رسید، در همان روز حدود 40 شهر بود، اما طی روزهای بعد خبرهای رسیده از شهرهای کوچکتر هم از اعتصاب معلمان و تعطیلی مدارس در همان دهم اسفند خبر میداد که در این گزارش وارد نشدند و در بسیاری از شهرها بهدلیل شرایط امنیتی اساساً خبر اعتراضات را دریافت نکردیم.
تظاهرات چندین روزهٴ مردم اهواز علیه بیعملی رژیم در برابر خاک آلودگی هوا نیز ابعاد گستردهیی پیدا کرد. این اعتراضات علاوه بر اهواز در سایر شهرهای خوزستان هم جریان یافت. اما خبرهای به دست آمده ابعاد بسیار محدودتری نسبت به واقعیت صحنه و گستردگی آن در خود اهواز یا شهرهای خوزستان داشت.
یکی دیگر از کاستیهای این گزارش ابعاد گسترده درگیریهای مردم با نیروهای سرکوبگر در سال 93 است که در بسیاری موارد به گوشمالی مزدوران رژیم انجامیده است. هر چند که در این گزارش 987 مورد از آنها ثبت شدهاند اما باز هم بسیار کمتر از واقعیت است. شاخص آن هم یکی لوایحی است که در مجلس ارتجاع در سال 93 برای حمایت از بهاصطلاح آمران به معروف تصویب شد و دیگری سخنان هراسآلود نمایندگان مجلس ارتجاع و امام جمعههای رژیم از گوشمالی شدن مستمر مزدورانشان است.
برای اینکه تصویری از میزان وضعیت انفجاری جامعه داشته باشیم باز خوب است به اعتراف یکی از کارشناسان رژیم به نام خلعتبری با خبرگزاری حکومتی مهر در تاریخ 5اسفند 93 توجه کنیم. وی به دولت آخوند روحانی در مورد ”آمارسازی در نرخ تورم“ هشدار میدهد و میگوید: ’شاخص تورم ما پایین آمده ولی هزینهاش را خانوار داده و رفاه و رضایت خود را از دست داده است“. این کارشناس رژیم اضافه میکند: ”خیلی از ما میبینیم حتی یک تصادف کوچک در خیابان بحران ایجاد میکند“. این همان شرایط انفجاری جامعه است که به بیانهای مختلف کارگزاران رژیم از آن ابراز وحشت میکنند و هشدار میدهند.
یکی دیگر از کاستیهای این گزارش، همبستگیهای گسترده اجتماعی علیه اخاذیهای مالیاتی و حذف یارانههاست. مثلاً وقتی با بسیج گسترده تبلیغاتی از مراجع مرتجع حکومتی در قم تا ولیفقیه ارتجاع و رادیو تلویزیون و تمام باند رفسنجانی – روحانی در سال گذشته از مردم خواستند تا یارانه 14 دلاری (44500 تومان) را نگیرند، 97درصد دست رد به سینهٴ رژیم زدند و گفتند همین 14 دلار را میخواهیم و حاضر نیستیم در همین اندازه هم به شما کمک کنیم. یا آمار و ارقامی که وزیر اقتصاد رژیم از فرار مالیاتی میدهند. آن بخش از فرار مالیاتی که مربوط به پاسداران و باندهای غارتگر حکومتی است که رسمی است و اصلاً مالیات نمیدهند و یا آن را مادهٴ قانونی کردهاند یا به حکم ولیفقیه ارتجاع معاف شدهاند. مثل آستان قدس رضوی و بنیاد مستضعفان و قرارگاه ضد خاتم الانبیاء سپاه پاسداران و... آن بخش از فرار مالیاتی که جزو تحریم حکومت از جانب مردم است قابل شمارش در اعتراضات اجتماعی نیست.
بنابراین باید گفت آمار و ارقام موجود در این گزارش تنها بر اساس خبرهای اعتراضی رسیده است و بسیار کمتر از آمار واقعی اعتراضات در سال گذشته میباشد.
