بدترین نتیجه در طول تاریخ شرکت ایران در المپیک

خشم و نارضایتی عمومی بخصوص در میان جوانان و ورزشکاران، از نتایج خفت‌بار المپیک پکن چنان است که رسانه‌های حکومتی نیز به منظور آرام کردن این خشم و تنفر، به همدردی با مردم و ورزشکاران پرداخته‌اند. تلویزیون شبکه خبر رژیم روز30 مرداد گفت: این همه برای هیچی، 8 میلیارد تومن هزینه برای هیچ روزنامه اعتماد ملی 29 مرداد:”شکست مطلق :. ما خواب بودیم وقتی دیگران بیداربودند” روزنامه اعتماد ملی 28 مرداد: بحران درکاروان ایران، پکن 2008 ، کاش دری به تخته بخورد روزنامه آفتاب یزد 28 مرداد: علی کفاشیان: با هشت میلیارد تومان هزینه نسبت به المپیک قبل افت کرده ایم . روزنامه اعتماد 30 مرداد: ورزشکاران ایران درحسرت تشویق تماشاگران .سریال گم شدن بلیتها روزنامه آفتاب یزد 29مرداد: مدیریت غیر ورزشی ها بر ورزش، عامل ناکامی ما درالمپیک به دنبال این اعتراضات، علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی که مسئول مستقیم این شکست شناخته می‌شود روز چهارشنبه در تلویزیون رژیم گفت: کاروان ایران در بازیهای المپیک پکن ناکام نبوده. در جواب این ادعای وقیحانه، روزنامه اعتماد 31 مرداد: به طعنه نوشت : خسته نباشید آقای علی آبادی . حرفهای عجیب علی آبادی پس ازناکامی ایران درالمپیک و یکی از سایتهای حکومتی نوشت: « ای کاش محمد علی‌آبادی، دم فرو می بست و سخن نمی گفت تا چنین نمک بر زخم یک ملت نپاشد! روزنامه اعتماد 29 مرداد: با احسان مهاجر شجاعی یک روز قبل ازمسابقه 800 متر مصاحبه کرده که وی گفته است” درالمپیک مارا دست خدا سپردند” وی درقسمتی ازمصاحبه بعد درمورد مسئولین ورزش رژیم میگوید ”چون ورزشی نیستند ودرعمرشان ورزش قهرمانی نکرده اند نه قهرمان بوده اند ونه زیر دست مربی بزرگی کار کرده اند . اینها فایده ندارند ” درقسمتی دیگر ادامه می دهد ”گاهی واقعا ازشرایط خسته می شدم شما ببینید ما باید برای المپیک آماده می شدیم اما حتی یک پزشک مطلع نداشتیم مثلا باید خودمان ویتامین می خریدیم چون پزشک فدراسیون زیر بار مسئولیت مکمل هایی که میخواستم مصرف کنیم نمی رفت. میپرسیدم می توانیم ویتامین c بخوریم میگفت با مسئولیت خودت سرما خوردگی داشتیم ومی پرسیدیم چه بخوریم میگفت من مسئولیتی ندارم من آخر هم نفهمیدم ایشان چه مسئولیتی داشت .” همین روزنامه اعتماد 29 مرداد: درمطلب دیگری با تیتر ” چوب ندانم کاری ها را میخوریم” ازقول یک کشتی گیر سابق نوشته است: ”وقتی کسانی به اردوی ملی پوشان کشتی می آیند تا فقط همراه تیمها به سفرهای خارجی بروند وهیچ گونه منفعتی برای ملی پوشان ندارند عاقبت کارهمین میشود که درکشتی فرنگی شاهد آن هستیم روزنامه اعتماد ملی 29 مرداد: تحت عنوان” شکست مطلق” مینویسد ”ما خواب بودیم وقتی دیگران بیداربودند وشعارمیدادیم وقتی آنهاسخت کارمیکردند . ورزش ایران درالمپیک شکست خورده است پیش ازالمپیک هم شکست خورده بود. مدیران ورزش همچنان شعار میدادند مقابل دوربینهای تلویزیونی می ایستادند سینه سپر میکردند باد به غبغب می انداختند وداستانها میگفتند ازاینکه چه کردند که این گونه شد وحالا هریک درگوشه ای پنهان شده اند .” اما اوج وقاحت درسخنان علی آبادی است که گفته بود کاروان ایران در بازیهای المپیک پکن ناکام نبوده. درهمین رابطه یکی از سایتهای حکومتی تحت عنوان ”نمک برزخم مردم نپاش آقای علی آبادی « ای کاش محمد علی آبادی، دم فرو می بست و سخن نمی گفت تا چنین نمک بر زخم یک ملت نپاشد! نوشته است ”رییس سازمان ورزش که این روزها، میلیون ها نفر، انتظار عذرخواهی و کناره گیری اش را دارند، فقط به این سوال پاسخ دهد در حالی که اکثر ورزشکاران ما یکی پس از دیگری شکست خورده و حذف شده اند، اگر ناکامی نیست، سپس چیست؟ نکند آقایان قصد دارند حتی از این سرافکندگی ملی نیز برای خود مدال افتخار بسازند و احیانا منتی هم بر سر مردم بگذارند؟! نکته جالب توجه دیگر این بود که برخلاف همه کشورها در پکن هیچ کسی برای تشویق ورزشکارها حضور نداشت. روزنامه اعتماد 30 مرداد : تحت عنوان ”: ورزشکاران ایران درحسرت تشویق تماشاگران .سریال گم شدن بلیتها ” مینویسد ” منصوری سفیر رژیم در چین که خبر داده بود سفارت ازهشت ماه پیش تدارکات لازم را برای بازی ها المپیک دیده بود روز گذشته به تنهایی وبدون هیچ همراهی با تک بلیتی که دردستش بودبه صف تماشاگران ورودی به ورزشگاه دانشکده کشاورزی پیوست .” اما واقعیت و علت اصلی که طبعا رسانه‌ها و روزنامه‌های رژیم هیچ اشاره‌یی به آن نمی‌کنند، سرکوب و اختناق حاکم بر محیط ورزشی است که باعث می‌شود ورزشکاران شایسته به ظن کمترین ظن و حتی این که یکی از اعضای خانواده یا فامیل آنها از مجاهدین بوده، از دور رقابتها و حتی زمانی که برای مسابقات جهانی انتخاب شده‌اند، حذف شوند و سایر ورزشکاران هم که به این مسابقات اعزام می‌شوند هیچ انگیزه‌یی برای شرکت در مسابقه و جنگیدن برای کسب عنوان قهرمانی ندارند، تا آنجا که خود روزنامه‌های رژیم هم اعتراف می‌کنند که ورزشکاران ما مثل مرده و جنازه روی تشک می‌روند.