سه شنبه 12خرداد 94 - اعتصاب‌غذای ۲ زندانی در زندان مرکزی زاهدان در اعتراض به عدم درمان و شرایط قرون‌وسطایی که در این زندان حاکم است.
از روز سه‌شنبه ۴ خرداد ماه زندانی میر احمد نوحتانی حدوداً ۲۹ ساله از بند ۳ که ۹ سال است در زندان به‌سر می‌برد و زندانی مهدی توکلی حدوداً ۳۲ ساله از بند ۷ که ۱ سال است زندانی است در اعتراض به عدم درمان و شرایط سخت و طاقت‌فرسا که بر علیه زندانیان روا داشته می‌شود دست به اعتصاب‌غذا زدند. زندانی میر احمد نوحتانی علاوه بر اعتصاب‌غذا اقدام به دوختن لبهای خود نمود. خسروی رئیس زندان زاهدان به جای رسیدگی به خواسته‌های این ۲ زندانی، دستور داد آنها را به سلولهای انفرادی بند قرنطینه شکنجه‌گاه زندان زاهدان منتقل نمایند.
این ۲ زندانی بیمار می‌باشند و پیش از این در بند ۶ معروف به بند بهداری زندان زاهدان زندانی بودند و اخیراً به دلایل نامشخصی آنها را به بندهای مختلف زندان زاهدان منتقل نموده‌اند در حالیکه بندهای دیگر چندین برابر ظرفیت، زندانی در آن نگهداری می‌شوند و زندانیان بیماری که به این بندها منتقل شده‌اند همه امکانات اولیه از آنها سلب شده است و ناچار هستند که در راهروها و با ازدحام زیاد استراحت کنند. داروهای این بیماران قطع شده و در این بندها امکانات بهداشتی مانند سرویس بهداشتی و استحمام بسیار محدود می‌باشد. شرایط در این بندها به حدی سخت و طاقت‌فرسا شده است که زندانیان ناچار به اعتصاب‌غذا می‌شوند.
از روز سه‌شنبه ۴ خرداد ماه زندانی میر احمد نوحتانی حدوداً ۲۹ ساله از بند ۳ که ۹ سال است در زندان به‌سر می‌برد و زندانی مهدی توکلی حدوداً ۳۲ ساله از بند ۷ که ۱ سال است زندانی است در اعتراض به عدم درمان و شرایط سخت و طاقت‌فرسا که بر علیه زندانیان روا داشته می‌شود دست به اعتصاب‌غذا زدند. زندانی میر احمد نوحتانی علاوه بر اعتصاب‌غذا اقدام به دوختن لبهای خود نمود. خسروی رئیس زندان زاهدان به جای رسیدگی به خواسته‌های این ۲ زندانی، دستور داد آنها را به سلولهای انفرادی بند قرنطینه شکنجه‌گاه زندان زاهدان منتقل نمایند.
این ۲ زندانی بیمار می‌باشند و پیش از این در بند ۶ معروف به بند بهداری زندان زاهدان زندانی بودند و اخیراً به دلایل نامشخصی آنها را به بندهای مختلف زندان زاهدان منتقل نموده‌اند در حالیکه بندهای دیگر چندین برابر ظرفیت، زندانی در آن نگهداری می‌شوند و زندانیان بیماری که به این بندها منتقل شده‌اند همه امکانات اولیه از آنها سلب شده است و ناچار هستند که در راهروها و با ازدحام زیاد استراحت کنند. داروهای این بیماران قطع شده و در این بندها امکانات بهداشتی مانند سرویس بهداشتی و استحمام بسیار محدود می‌باشد. شرایط در این بندها به حدی سخت و طاقت‌فرسا شده است که زندانیان ناچار به اعتصاب‌غذا می‌شوند.
