روزنامه واشینگتن پست در مقاله‌ای راجع به قیام سراسری مردم ایران نوشت: رهبران رژیم ایران در مواجهه با اعتراضهای در بن‌بست هستند.
این روزنامه می‌نویسد آشوب چند روز اخیر در ایران یکبار دیگر طولانی‌تر شدن عمر رژیم جمهوری اسلامی را زیر سؤال برده است. وقایع اخیر یادآور انقلابی است که سطلنت را در سال 1979 کنار زد، واشگنتن پست در ادامه مطلب فوق وضعیت شاه را در روزهای واپسین حکومتش یادآوری می‌کند و می‌نویسد:
امروز جمهوری اسلامی توسط کسی هدایت می‌شود که مانند شاه (در آخرین روزهای حیات رژیمش) لرزان شده است. خامنه‌ای هم مانند شاه، از اینکه دست به سرکوب و اعدامهای گسترده معترضین بزند می‌ترسد.
سرکوب نمی‌تواند تظاهرات را آرام کند بلکه بیش از پیش نیروهای امنیتی را فرسوده می‌کند در این میان که جنبش اپوزیسیون به مخالفت با مقامها، ادامه می‌دهد محتمل است که رادیکالتر شود. علائم چنین رادیکالیزمی پیشاپیش واضح است یعنی شعارهای تظاهرات از مطالبه حفظ حرمت آرای انتخاباتی، به نفی تمامیت نظام اسلامی تبدیل شده است.
واشینگتن پست می‌نویسد:
کاندیداهایی که ریاست جمهوری احمدی‌نژاد را به چالش گرفتند یعنی میرحسین موسوی و مهدی کروبی ناظرانی گیج و مبهوت بنظر می‌رسند تا اینکه خود، صاحب عله‌ی وقایع اخیر باشند. با اینحال چنین چیزی دل خوش‌کنکی بیشتر برای این رژیم نخواهد بود چرا که هرچه این جنبش بیشتر ادامه یابد و حفظ شود محتمل‌تر است که رهبران خاص خودش را هم پیدا کند.
مقاله واشینگتن پست ضمن بررسی مسیر اعتلاء یابنده جنبش مقاومت طی شش ماه گذشته، به راههای عملی پیش روی اوباما می‌پردازد و می‌نویسد
دولت اوباما باید برای خود رهنمودی از رونالد ریگان بگیرد و به‌طور مستمر مشروعیت دولت تئوکراتیک را به چالش بگیرد و نقض حقوق‌بشر آن را برجسته سازد. این ایده که لحن تند به ضرر یک توافق اتمی کار می‌کند اشتباه است.
حتی اگر این رژیم نگرانیهای بین‌المللی راجع به برنامه اتمی‌اش را هم مد نظر قرار بدهد، آمریکا بایستی در حمایت از حقوق‌بشر و در عین‌حال فشارهای اقتصادی علیه سپاه پاسداران و سایر ارگانهای سرکوب، قاطعانه بایستد و این را هم؛ حکام آخوندی تهران باید به‌وضوح بدانند…
این روزنامه می‌نویسد آشوب چند روز اخیر در ایران یکبار دیگر طولانی‌تر شدن عمر رژیم جمهوری اسلامی را زیر سؤال برده است. وقایع اخیر یادآور انقلابی است که سطلنت را در سال 1979 کنار زد، واشگنتن پست در ادامه مطلب فوق وضعیت شاه را در روزهای واپسین حکومتش یادآوری می‌کند و می‌نویسد:
امروز جمهوری اسلامی توسط کسی هدایت می‌شود که مانند شاه (در آخرین روزهای حیات رژیمش) لرزان شده است. خامنه‌ای هم مانند شاه، از اینکه دست به سرکوب و اعدامهای گسترده معترضین بزند می‌ترسد.
سرکوب نمی‌تواند تظاهرات را آرام کند بلکه بیش از پیش نیروهای امنیتی را فرسوده می‌کند در این میان که جنبش اپوزیسیون به مخالفت با مقامها، ادامه می‌دهد محتمل است که رادیکالتر شود. علائم چنین رادیکالیزمی پیشاپیش واضح است یعنی شعارهای تظاهرات از مطالبه حفظ حرمت آرای انتخاباتی، به نفی تمامیت نظام اسلامی تبدیل شده است.
واشینگتن پست می‌نویسد:
کاندیداهایی که ریاست جمهوری احمدی‌نژاد را به چالش گرفتند یعنی میرحسین موسوی و مهدی کروبی ناظرانی گیج و مبهوت بنظر می‌رسند تا اینکه خود، صاحب عله‌ی وقایع اخیر باشند. با اینحال چنین چیزی دل خوش‌کنکی بیشتر برای این رژیم نخواهد بود چرا که هرچه این جنبش بیشتر ادامه یابد و حفظ شود محتمل‌تر است که رهبران خاص خودش را هم پیدا کند.
مقاله واشینگتن پست ضمن بررسی مسیر اعتلاء یابنده جنبش مقاومت طی شش ماه گذشته، به راههای عملی پیش روی اوباما می‌پردازد و می‌نویسد
دولت اوباما باید برای خود رهنمودی از رونالد ریگان بگیرد و به‌طور مستمر مشروعیت دولت تئوکراتیک را به چالش بگیرد و نقض حقوق‌بشر آن را برجسته سازد. این ایده که لحن تند به ضرر یک توافق اتمی کار می‌کند اشتباه است.
حتی اگر این رژیم نگرانیهای بین‌المللی راجع به برنامه اتمی‌اش را هم مد نظر قرار بدهد، آمریکا بایستی در حمایت از حقوق‌بشر و در عین‌حال فشارهای اقتصادی علیه سپاه پاسداران و سایر ارگانهای سرکوب، قاطعانه بایستد و این را هم؛ حکام آخوندی تهران باید به‌وضوح بدانند…
