حسن روحانی وقتی آمد، با وعده‌های گنده گنده آمد. شگرد احمدی‌نژاد این بود که ایران و پرداختن به امور ایران برایش کم بود، از مدیریت جهان پایین‌تر نمی‌آمد شگرد این یکی امامزاده هم این بود که در اجتماعات انتخاباتی‌اش وقتی جماعت مثلاً شعار می‌دادند، آزادی زندانی سیاسی، او می‌گفت همهٴ زندانیان باید آزاد شوند! اصلاً نباید زندانی داشته باشیم! یا وقتی در یک مصاحبه از چشم‌انداز بازگشایی یک انجمن صنفی از او سؤال شد، گفت: ”نه تنها این انجمن بلکه همه انجمنها را باید فعال کرد» و… انجمنها چنین و چنان باید بشوند. اما خوب است به‌طور نمونه‌وار ببینیم این شیخی که اسم دولت خودش را دولت امید و تدبیر گذاشته، چه گلی به‌سر این نظام زده است.
بگذارید از آزادی، که اولین مطالبهٴ مردم ایران است شروع کنیم، اما برای آن که حرف مادی و ملموس باشد، از ضد آن، یعنی از اختناق و سرکوب شروع می‌کنیم. در حکومت 100روزهٴ شیخ حسن روحانی آیا سرکوب و اعدام، حتی یک ذرهٴ کمتر شده است؟ در این زمینه از ملموسترین و قابل شمارش‌ترین نمود شروع می‌کنیم یعنی از اعدام!
اعدامها
اعدام، به‌عنوان شاخص بارزی از تشدید سرکوب و اختناق نسبت به پیش از روی کارآمده روحانی دو برابر شده:
بر اساس آمار ارگانهای حقوق‌بشری در سال 91 تعداد اعدامهای علنی توسط رژیم آخوندی 627نفر بوده که نسبت به سال 1390، 48درصد افزایش داشته است. یعنی در هر 14ساعت در سال 91 یک نفر را دار زده‌اند؛
اما آمار اعدامهای اعلام شده تنها طی 100روز ریاست آخوند حسن روحانی به 320 مورد رسیده است. یعنی هر 7ساعت و نیم یک نفر اعدام شده است. بنابراین تعداد اعدامها در حکومت روحانی، دو برابر بیشتر شده است.
در این میان افزایش شمار اعدام زندانیان سیاسی به‌مراتب بیشتر از دو برابر است.
زندانیان و زندانیان سیاسی:
روحانی در یک تجمع انتخاباتی، وقتی حضار شعار دادند، ”زندانی سیاسی آزاد باید گردد“ فریبکارانه گفت: ”چرا فقط زندانی سیاسی؟ کاری کنیم همه زندانیان آزاد شوند“. اما در عمل نه تنها هیچ زندانی سیاسی حتی از افراد وابسته به باندهای درونی رژیم آزاد نشد، بلکه دستگیری و فشار بر زندانیان سیاسی افزایش یافت. در واکنش به این تشدید فشارها و شرایط غیرانسانی حاکم بر زندانها، در حال حاضر در چند زندان کشور، زندانیان سیاسی و حتی زندانیان عادی، به‌طور همزمان در اعتصاب‌غذا به‌سر می‌برند.
زنان:
به‌رغم در باغ سبزی که روحانی در رابطه با مسألهٴ زنان در فعالیتهای انتخاباتی خود نشان می‌داد. در عمل نه تنها وضعیت زنان هیچ بهبودی نیافت. بلکه از جمله:
چندین زن اعدام شدند و حداقل سنگسار 4زن رسماً گزارش شده است.
سرکوب اجتماعی زنان، مطلقاً کاهش نیافته، حتی ممنوعیت حضور دختران و زنان در استادیومهای ورزشی نیز لغو نشده.
محدودیت و ممنوعیت شرکت دختران در هیچ‌یک از رشته‌های دانشگاهی لغو نشد و حتی کاهش نیافت.
بیکاری زنان بیشتر شد و در وزارتخانه‌ها، مقررات جدیدی در مورد حذف زنان از مشاغل دولتی وضع شد.
از جمله معاونت سرمایه‌های انسانی ریاست‌جمهوری در تاریخ 6آبان با ابلاغ بخشنامه‌ای، به وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی، پست مشاور بانوان در دستگاهها و وزارتخانه‌ها را حذف کرد. در این رابطه روزنامه حکومتی اعتماد نوشت: «پست مشاور بانوان دستگاهها و وزارتخانه‌ها حذف شده است، بخشهای دیگری هم در این راستا حذف شده‌اند»... .
وضعیت اقتصادی:
به سختی می‌توان گفت که کارنامه دولت آخوند روحانی آیا در زمینه اقتصادی فاجعه‌بارتر است یا کارنامه او در زمینه اجتماعی و مقولهٴ سرکوب و اختناق و اعدام؟ تفاوت شاید این‌جا باشد وخامت اوضاع اقتصادی چیزی است که تمامی آحاد مردم، هر جا که هستند و از هر قشر و طبقه‌ای، آن را به‌طور روزمره و با عدد رقم می‌بینند و با پوست و گوشت خود لمس می‌کنند و البته بخشی از آن را روزنامه‌ها و رسانه‌های رژیم ناگزیر اعتراف می‌کنند. برخی از عناوین و قسمتهای کوتاهی از گزارشات رسانه‌های حکومتی را از نظر می‌گذرانیم:
روزنامه اعتماد 29/مهر/92 ـ افزایش 71 درصدی قیمت برنج در یک سال!
مردم‌سالاری 4آبان92: افزایش 28 درصدی قیمت شیر و 17 درصدی قیمت لبنیات!
روزنامه اعتماد 29مهر 92: به گزارش بانک مرکزی در مهر ماه 92: متوسط قیمت خرده‌فروشی گروه لبنیات نسبت به هفته مشابه سال قبل ۱۹.۲ درصد، تخم مرغ ۲۶.۳درصد، گروه برنج ۷۱.۷ درصد، حبوبات ۷۹.۴ درصد، میوه‌های تازه 79 درصد، سبزیهای تازه ۸۵.۸ درصد، گوشت قرمز 8/36 درصد، گوشت مرغ ۴۶.۹ درصد، قند و شکر ۴۲.۵ درصد، چای ۳۷.۵ درصد و روغن نباتی ۴۵.۷ درصد افزایش داشته است.
به گزارش خبرگزاری ایسنا افزایش ۳۰ درصدی قیمت شیر خام و ۲۱ درصدی فرآورده‌های شیری، باعث کاهش 22درصدی مصرف شیر و لبنیات توسط مردم ایران شده است.
همچنین به گزارش خبرگزاری فارس، قیمت هر کیلوگرم گوشت به ۳۰ هزار تومان رسیده است.
روزنامه شرق 29مهر 92: هزینه‌های معیشتی در ماه‌های گذشته بین ۵۰ تا ۶۰ درصد افزایش داشته و برخی اقلام حتی تا ۲۰۰ درصد رشد قیمت را تجربه کرده‌اند، حال آن که دستمزد کارگران سالی یک‌بار و تنها بر اساس تورم و چیزی کمتر از آن تعیین می‌شود.
روزنامه کیهان ۲۹/۷/۹۲: مجمع واردات اعلام کرد: قیمت لوازم خانگی در مقایسه با تابستان سال گذشته 66درصد رشد داشته است.
خبرگزاری مهر ۲۱/۷/۹۲: قیمت آب هم پس از برق و گاز گران شد
تازه‌ترین قبض آب صادر شده توسط وزارت نیرو از افزایش 100 ریالی قیمت هر متر‌مکعب آب مشترکان شهری در سکوت کامل خبری حکایت دارد… ، در تازه‌ترین قبض آب صادر شده توسط وزارت نیرو (7مهرماه 92)، بندهای جدید اضافه شده که نرخ مصرف آب مشترکان شهری را با افزایش مواجه کرده است.
روزنامه بهار ۲۰/۷/۹۲: افزایش زیرپوستی قیمت خودروها
بیکاری
در روزهای اخیر رئیس مرکز آمار در دولت روحانی، اعلام کرد که نرخ بیکاری به مرحله بحران رسیده است! او افزود اگر نرخ بیکاری جوانان که هم‌اکنون 26 درصد است، 2 برابر نرخ بیکاری کل یعنی ۱۲.۲ درصد باشد به‌معنی این است که از این نظر نرخ بیکاری در منطقه بحران قرار گرفته‌ایم!
دروغ به شیوه گوبلزی، شگرد روحانی و کابینهٴ او
به یکی از شگردهای فریبکارانهٴ روحانی در دادن وعده‌های گنده و پوشالی، اشاره کردیم؛ اما در این میان از یکی از شگردهای این شیخک شیاد که با ادعای شفافیت به میدان آمده بود، نباید غافل شد، آن هم دروغ در روز روشن، انکار و حاشای بدیهی‌ترین واقعیتهاست و او می‌رود که در این زمینه هم رکودهای احمدی‌نژاد را هم که در زمان خود نامتصور بود، بشکند.
ماهواره و دسترسی مردم به اطلاعات آزاد:
روحانی در سفر به نیویورک طی سخنانی در انجمن آسیا و اندیشکده شورای روابط خارجی نیویورک وقیحانه ادعا کرد: «در ایران همه به‌راحتی به شبکه‌های ماهواره دسترسی دارند، حتی روی پشت بام‌های هر روستایی آنتن ماهواره می‌بینید». در حالی که چند روز بعد در یک مراسم و بی‌سابقه، در شیراز، تانکها از روی ۸۰۰ آنتن دریافت از ماهواره عبور کردند (اعتماد: ۸ مهر ۱۳۹۲).
به همین ترتیب وزیران و اعضای دولت روحانی نیز در دروغ و سفید جلوه دادن سیاه، هیچ دست کمی از خود او ندارند. از جمله:
ظریف و محمد خزاعی برای طفره رفتن از سؤال خبرنگاران گفتند: هیچ زندانی سیاسی در ایران را نمی‌شناسند!
ظریف در مصاحبه با لوموند حضور نیروهای رژیم در سوریه یا اعدامهای سیاسی را، به‌کلی تکذیب کرد.
اگر همهٴ آنچه را که گفته شد، جلو روحانی و دولت او بگذارید، در بهترین و خوش‌بینانه‌ترین صورت لابد خواهند گفت ما بر روی مؤلفة سیاست خارجی و لغو تحریمها متمرکز بودیم و مجالی برای پرداختن به امور داخلی نداشتیم! در این زمینه هم البته سخن بسیار است، اما برای اجتناب از طولانی‌تر شدن مطلب، تنها کافی است اشاره کنیم که تا همین حالا روحانی نتوانسته است حتی یک دلار از پولهای بلوکه شده را آزاد کند و حتی یک بند از هزاران بند تحریمها را شل کند و در آمریکا بحث بر سر این است که آیا آن طور که کنگره اصرار می‌ورزد، تحریمها را گسترش داده و شدیدتر سازند، یا فعلاً به همین اندازه اکتفا کنند تا ببینند رژیم ایران چه کار می‌کند، شاید عبارت و تیتر اول کیهان خامنه‌ای (11آبان) گویاتر از همهٴ سخنها باشد که: «آمریکا در مقابل امتیاز نقد، وعده نسیه هم نمی‌دهد!».
بگذارید از آزادی، که اولین مطالبهٴ مردم ایران است شروع کنیم، اما برای آن که حرف مادی و ملموس باشد، از ضد آن، یعنی از اختناق و سرکوب شروع می‌کنیم. در حکومت 100روزهٴ شیخ حسن روحانی آیا سرکوب و اعدام، حتی یک ذرهٴ کمتر شده است؟ در این زمینه از ملموسترین و قابل شمارش‌ترین نمود شروع می‌کنیم یعنی از اعدام!
اعدامها
اعدام، به‌عنوان شاخص بارزی از تشدید سرکوب و اختناق نسبت به پیش از روی کارآمده روحانی دو برابر شده:
بر اساس آمار ارگانهای حقوق‌بشری در سال 91 تعداد اعدامهای علنی توسط رژیم آخوندی 627نفر بوده که نسبت به سال 1390، 48درصد افزایش داشته است. یعنی در هر 14ساعت در سال 91 یک نفر را دار زده‌اند؛
اما آمار اعدامهای اعلام شده تنها طی 100روز ریاست آخوند حسن روحانی به 320 مورد رسیده است. یعنی هر 7ساعت و نیم یک نفر اعدام شده است. بنابراین تعداد اعدامها در حکومت روحانی، دو برابر بیشتر شده است.
در این میان افزایش شمار اعدام زندانیان سیاسی به‌مراتب بیشتر از دو برابر است.
زندانیان و زندانیان سیاسی:
روحانی در یک تجمع انتخاباتی، وقتی حضار شعار دادند، ”زندانی سیاسی آزاد باید گردد“ فریبکارانه گفت: ”چرا فقط زندانی سیاسی؟ کاری کنیم همه زندانیان آزاد شوند“. اما در عمل نه تنها هیچ زندانی سیاسی حتی از افراد وابسته به باندهای درونی رژیم آزاد نشد، بلکه دستگیری و فشار بر زندانیان سیاسی افزایش یافت. در واکنش به این تشدید فشارها و شرایط غیرانسانی حاکم بر زندانها، در حال حاضر در چند زندان کشور، زندانیان سیاسی و حتی زندانیان عادی، به‌طور همزمان در اعتصاب‌غذا به‌سر می‌برند.
زنان:
به‌رغم در باغ سبزی که روحانی در رابطه با مسألهٴ زنان در فعالیتهای انتخاباتی خود نشان می‌داد. در عمل نه تنها وضعیت زنان هیچ بهبودی نیافت. بلکه از جمله:
چندین زن اعدام شدند و حداقل سنگسار 4زن رسماً گزارش شده است.
سرکوب اجتماعی زنان، مطلقاً کاهش نیافته، حتی ممنوعیت حضور دختران و زنان در استادیومهای ورزشی نیز لغو نشده.
محدودیت و ممنوعیت شرکت دختران در هیچ‌یک از رشته‌های دانشگاهی لغو نشد و حتی کاهش نیافت.
بیکاری زنان بیشتر شد و در وزارتخانه‌ها، مقررات جدیدی در مورد حذف زنان از مشاغل دولتی وضع شد.
از جمله معاونت سرمایه‌های انسانی ریاست‌جمهوری در تاریخ 6آبان با ابلاغ بخشنامه‌ای، به وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی، پست مشاور بانوان در دستگاهها و وزارتخانه‌ها را حذف کرد. در این رابطه روزنامه حکومتی اعتماد نوشت: «پست مشاور بانوان دستگاهها و وزارتخانه‌ها حذف شده است، بخشهای دیگری هم در این راستا حذف شده‌اند»... .
وضعیت اقتصادی:
به سختی می‌توان گفت که کارنامه دولت آخوند روحانی آیا در زمینه اقتصادی فاجعه‌بارتر است یا کارنامه او در زمینه اجتماعی و مقولهٴ سرکوب و اختناق و اعدام؟ تفاوت شاید این‌جا باشد وخامت اوضاع اقتصادی چیزی است که تمامی آحاد مردم، هر جا که هستند و از هر قشر و طبقه‌ای، آن را به‌طور روزمره و با عدد رقم می‌بینند و با پوست و گوشت خود لمس می‌کنند و البته بخشی از آن را روزنامه‌ها و رسانه‌های رژیم ناگزیر اعتراف می‌کنند. برخی از عناوین و قسمتهای کوتاهی از گزارشات رسانه‌های حکومتی را از نظر می‌گذرانیم:
روزنامه اعتماد 29/مهر/92 ـ افزایش 71 درصدی قیمت برنج در یک سال!
مردم‌سالاری 4آبان92: افزایش 28 درصدی قیمت شیر و 17 درصدی قیمت لبنیات!
روزنامه اعتماد 29مهر 92: به گزارش بانک مرکزی در مهر ماه 92: متوسط قیمت خرده‌فروشی گروه لبنیات نسبت به هفته مشابه سال قبل ۱۹.۲ درصد، تخم مرغ ۲۶.۳درصد، گروه برنج ۷۱.۷ درصد، حبوبات ۷۹.۴ درصد، میوه‌های تازه 79 درصد، سبزیهای تازه ۸۵.۸ درصد، گوشت قرمز 8/36 درصد، گوشت مرغ ۴۶.۹ درصد، قند و شکر ۴۲.۵ درصد، چای ۳۷.۵ درصد و روغن نباتی ۴۵.۷ درصد افزایش داشته است.
به گزارش خبرگزاری ایسنا افزایش ۳۰ درصدی قیمت شیر خام و ۲۱ درصدی فرآورده‌های شیری، باعث کاهش 22درصدی مصرف شیر و لبنیات توسط مردم ایران شده است.
همچنین به گزارش خبرگزاری فارس، قیمت هر کیلوگرم گوشت به ۳۰ هزار تومان رسیده است.
روزنامه شرق 29مهر 92: هزینه‌های معیشتی در ماه‌های گذشته بین ۵۰ تا ۶۰ درصد افزایش داشته و برخی اقلام حتی تا ۲۰۰ درصد رشد قیمت را تجربه کرده‌اند، حال آن که دستمزد کارگران سالی یک‌بار و تنها بر اساس تورم و چیزی کمتر از آن تعیین می‌شود.
روزنامه کیهان ۲۹/۷/۹۲: مجمع واردات اعلام کرد: قیمت لوازم خانگی در مقایسه با تابستان سال گذشته 66درصد رشد داشته است.
خبرگزاری مهر ۲۱/۷/۹۲: قیمت آب هم پس از برق و گاز گران شد
تازه‌ترین قبض آب صادر شده توسط وزارت نیرو از افزایش 100 ریالی قیمت هر متر‌مکعب آب مشترکان شهری در سکوت کامل خبری حکایت دارد… ، در تازه‌ترین قبض آب صادر شده توسط وزارت نیرو (7مهرماه 92)، بندهای جدید اضافه شده که نرخ مصرف آب مشترکان شهری را با افزایش مواجه کرده است.
روزنامه بهار ۲۰/۷/۹۲: افزایش زیرپوستی قیمت خودروها
بیکاری
در روزهای اخیر رئیس مرکز آمار در دولت روحانی، اعلام کرد که نرخ بیکاری به مرحله بحران رسیده است! او افزود اگر نرخ بیکاری جوانان که هم‌اکنون 26 درصد است، 2 برابر نرخ بیکاری کل یعنی ۱۲.۲ درصد باشد به‌معنی این است که از این نظر نرخ بیکاری در منطقه بحران قرار گرفته‌ایم!
دروغ به شیوه گوبلزی، شگرد روحانی و کابینهٴ او
به یکی از شگردهای فریبکارانهٴ روحانی در دادن وعده‌های گنده و پوشالی، اشاره کردیم؛ اما در این میان از یکی از شگردهای این شیخک شیاد که با ادعای شفافیت به میدان آمده بود، نباید غافل شد، آن هم دروغ در روز روشن، انکار و حاشای بدیهی‌ترین واقعیتهاست و او می‌رود که در این زمینه هم رکودهای احمدی‌نژاد را هم که در زمان خود نامتصور بود، بشکند.
ماهواره و دسترسی مردم به اطلاعات آزاد:
روحانی در سفر به نیویورک طی سخنانی در انجمن آسیا و اندیشکده شورای روابط خارجی نیویورک وقیحانه ادعا کرد: «در ایران همه به‌راحتی به شبکه‌های ماهواره دسترسی دارند، حتی روی پشت بام‌های هر روستایی آنتن ماهواره می‌بینید». در حالی که چند روز بعد در یک مراسم و بی‌سابقه، در شیراز، تانکها از روی ۸۰۰ آنتن دریافت از ماهواره عبور کردند (اعتماد: ۸ مهر ۱۳۹۲).
به همین ترتیب وزیران و اعضای دولت روحانی نیز در دروغ و سفید جلوه دادن سیاه، هیچ دست کمی از خود او ندارند. از جمله:
ظریف و محمد خزاعی برای طفره رفتن از سؤال خبرنگاران گفتند: هیچ زندانی سیاسی در ایران را نمی‌شناسند!
ظریف در مصاحبه با لوموند حضور نیروهای رژیم در سوریه یا اعدامهای سیاسی را، به‌کلی تکذیب کرد.
اگر همهٴ آنچه را که گفته شد، جلو روحانی و دولت او بگذارید، در بهترین و خوش‌بینانه‌ترین صورت لابد خواهند گفت ما بر روی مؤلفة سیاست خارجی و لغو تحریمها متمرکز بودیم و مجالی برای پرداختن به امور داخلی نداشتیم! در این زمینه هم البته سخن بسیار است، اما برای اجتناب از طولانی‌تر شدن مطلب، تنها کافی است اشاره کنیم که تا همین حالا روحانی نتوانسته است حتی یک دلار از پولهای بلوکه شده را آزاد کند و حتی یک بند از هزاران بند تحریمها را شل کند و در آمریکا بحث بر سر این است که آیا آن طور که کنگره اصرار می‌ورزد، تحریمها را گسترش داده و شدیدتر سازند، یا فعلاً به همین اندازه اکتفا کنند تا ببینند رژیم ایران چه کار می‌کند، شاید عبارت و تیتر اول کیهان خامنه‌ای (11آبان) گویاتر از همهٴ سخنها باشد که: «آمریکا در مقابل امتیاز نقد، وعده نسیه هم نمی‌دهد!».
