روزنامه‌های حکومتی روز چهارشنبه ۱۳اسفند در زمینه بحرانهای خارجی به رویارویی خود بر سر تصویب لوایح اف ای تی اف (پالرمو و سی اف تی )در مجمع تشخیص مصلحت آخوندی پرداختند.
روزنامه حکومتی ایران وابسته به روحانی از آن به‌عنوان ضرورت پایان خود تحریمی نام برد و نوشت: «مهم این است که بالاخره اگر ایران این دو کنوانسیون را بپذیرد، امنیت ملی آن دچار زیان نمی‌شود زیرا تاکنون هزینه گزافی را بابت خودداری از این اقدام پرداخت کرده است. در حقیقت ما دچار نوعی خودتحریمی مضاعف بر تحریم‌های اعمال شده علیه خودمان هستیم. در شرایط کنونی ریسک سرمایه‌گذاری ایران عدد ۷ است یعنی بالاترین ریسک سرمایه‌گذاری در جهان تعریف شده است و بالاتر از آن عدد دیگری نیست. اگر این عدد کاهش یابد بسیاری از هزینه‌های ایران در بیمه کشتیرانی و صادرات و واردات کاهش پیدا می‌کند خب چرا نباید برای تصویب این معاهدات عجله کرد؟».
روزنامه حکومتی جهان صنعت با عنوان «ناگزیر از پذیرش لوایح FATF هستیم» نوشت: «اگر بخواهیم با اقتصاد و جامعه جهانی تعامل داشته باشیم خوب یا بد ناچاریم با نهادهای بین‌المللی، رژیم‌های بین‌المللی و هنجارهای بین‌المللی تعامل کنیم. قطعاً نمی‌توانیم از مزیت‌های اقتصاد جهانی بهره ببریم اما نهادها و قواعد تنظیم‌کننده اقتصاد جهانی را نپذیریم. بنابراین با مخالفت‌های بدون پشتوانه صرفاً پذیرش FATF را به تأخیر می‌اندازیم اما در نهایت مجبوریم آن را امضا کنیم. دلیلش هم این است که ما توانمندی اقتصادی نداریم که بگوییم نیازمند همکاری با اقتصاد جهانی نیستیم و هنجارهای این نظام بین‌المللی را نمی‌پذیریم. ضمن این‌که در حال حاضر تحت فشارهای بین‌المللی قرار داریم و برخلاف تصور برخی که فکر می‌کنند با روی کار آمدن بایدن فشارها بر ایران کاسته شده و ممکن است آمریکا به برجام بازگردد، اتفاقاتی مثل جلسه شورای حکام و صدور قطعنامه احتمالی علیه کشورمان و حوادثی که در مرز عراق و سوریه اتفاق افتاد و نیروهای طرفدار ایران هدف قرار گرفتند، نشان می‌دهد دولت آقای بایدن قصد تعامل رایگانی با ایران ندارد و نهایت فشار را در ادامه فشار حداکثری ترامپ بر ایران خواهد داشت. در ایران به این شیوه عمل می‌کنیم که حتماً باید به شرایط بحرانی برسیم که تصمیمی اتخاذ کنیم. در اغلب موارد وقتی با شرایط بحرانی و اجبار مواجه می‌شویم تصمیم مناسب را می‌گیریم. نباید نتیجه بی‌تدبیری برخی فشار مضاعفی بر کل کشور تحمیل کند. جامعه جهانی و نظام بین‌الملل هم بسیار بی‌رحم است اما اگر قدرت را مبنا قرار دهیم، ما کاری انجام نداده‌ایم که بتوانیم سرمایه اجتماعی خود را حفظ کنیم یا پایه‌های اقتصادی محکمی داشته باشیم که بتوانیم در برابر فشارها مقاومت کنیم. با این بنیانهای لرزان نمی‌توانیم به جنگ جامعه جهانی برویم پس ناگزیر از پذیرش FATF هستیم. ای‌کاش مجمع تشخیص مصلحت نظام هر چه زودتر به این نتیجه برسد و موافقت خود را با تصویب این لوایح اعلام کند.
روزنامه حکومتی ستاره صبح نوشت: «اقتصاد ایران در شرایط فعلی در گرو سیاست و به‌خصوص سیاست خارجی قرار گرفته است. در این شرایط نکته حائز اهمیت این است که آیا ما مایل به برقراری رابطه با دنیا هستیم یا خیر؟ اگر بنای تجارت با دنیا را داشته باشیم، سیستم بانکی ما باید قابلیت کار با سیستم بانکی جهانی را داشته باشد و به این منظور، ما باید مقررات بین‌المللی بانکی و بین‌المللی را پاس بداریم».
و کیهان خامنه‌ای درباره تصویب اف ای تی اف با عنوان « آب جوی آمد و غلام ببُرد! » نوشت: پافشاری و اصرار دولت برای تصویب دو کنوانسیون CFT و پالرمو عجیب و باور نکردنی و سؤال‌برانگیز به‌نظر می‌رسد...برخی از دولتمردان اعلام کرده‌اند که از بی‌تفاوتی FATF نسبت به پولشویی‌های کلان آمریکا و اروپا با خبرند و در مقابل این پرسش که پس چرا این همه برای تصویب آن اصرار می‌ورزید؟! پاسخی می‌دهند که تنها واژه برای توضیح آن «عذر بدتر از گناه» است! آقایان می‌گویند، همان‌گونه که آمریکا و سایر کشورهای اروپایی استانداردهای FATF را نادیده گرفته‌اند، ما نیز می‌توانیم اقدامی مشابه داشته باشیم... دولت، بارها و از جمله در جریان مذاکرات منجر به فاجعه برجام، میزان کاربلدی و تخصص خود را در این زمینه‌ها نشان داده است و ادعای اخیرش به داستان معروف آن غلام شبیه است که رفته بود آب از جوی بیاورد ولی «آب جوی آمد و غلام ببُرد»!
