کار بررسی برجام در کمیسیون مربوطه ظاهراً بیخ پیدا کرده است. در یکی از جلسات این کمیسیون که تیم مذاکره برای ادای توضیحات به قول خودشان تکراری و چندباره حاضر شده بود، بین عراقچی و نمایندگان دلواپسان مشاجره شد و به متهم کردن یکدیگر انجامید.
این جلسه که عمدتاً به توضیحات عراقچی اختصاص داشت، با گله‌گذاری عراقچی شروع شد که گویا برخی از نمایندگان گفته‌اند عراقچی در شأن مجلس نیست و خود ظریف باید در کمیسیون حاضر شود و توضیح بدهد.
عمده تلاش عراقچی به این اختصاص داشت که قطعنامه شورای امنیت را بی‌اهمیت و فاقد تأثیر جلوه بدهد و البته در این رابطه دچار ضد و نقیض‌گویی می‌شود. او از یک سو می‌گوید: برجام بخشی از قطعنامه است و ارزش قطعنامه را دارد… و از سوی دیگر ادعا می‌کند اگر قطعنامه نقض شود، ساز و کاری برای بازگشت تحریمها وجود ندارد و از آن نتیجه می‌گیرد که می‌توان قطعنامه را به آسانی نقض کرد، رژیم قبلاً هم این کار را کرده و از آنجا که از رژیم می‌ترسند نتوانسته‌اند اقدام نظامی علیه ما بکنند.
عراقچی در توجیهات خودش اعتراف کرد که رژیم از اول بنا دارد قرارهای شورای امنیت به‌خصوص در زمینه صدور تروریسم را زیر پا بگذارد و کماکان به ارسال سلاح برای تروریستهای دست‌نشانده خود در کشورهای مختلف ادامه بدهد. او گفت:
«ما اصراری نداشتیم که تحریمهای تسلیحاتی فوراً برداشته شود… ما که رعایت نمی‌کنیم، ما برای کمک به متحدان خودمان و ارسال سلاح هر کاری که لازم بدانیم خواهیم کرد. اگر این قرار است به نقض توافق تبدیل شود… پس اصلاً توافق نداریم چون ما حاضر نیستیم امنیت خودمان را فدای برجام بکنیم».
عراقچی می‌افزاید: «ایده‌ای که آنها مطرح کردند این بود که بین توافق و قطعنامه تفاوت قائل می‌شویم؛ موشکی و تسلیحاتی را در قطعنامه می‌آوریم و بقیه چیزها را در توافق. توافق را اگر نقض کردید تحریمها برمی‌گردد؛ قطعنامه را اگر نقض کردی نه! و بستگی به این دارد که شورای امنیت چه تصمیمی بگیرد»
این توجیهات عراقچی که گویا رژیم با قلدری، این حرفها را در مذاکره با 5+1 زده و آنها هم با گردن کج قبول کرده‌اند یا این‌که رژیم قطعنامه را به همین سادگی می‌تواند نقض کند و هیچ اتفاقی هم نمی‌افتد مورد اعتراض اعضای کمیسیون قرار می‌گوید. یکی از اعضای کمیسیون برجام گفت:
«توضیحاتی که الآن شما می‌فرمایید ”کان لم یکن شیئاً مذکوراً“ یعنی این‌که هیچ خاصیتی ندارد! بعد هم می‌گوئیم که شورای امنیت است و تصمیماتش برای همه هم الزام‌آور است. شاید ما دوست داشته باشیم که این‌طور باشد ولی این‌طور نیست. چه اتفاقاتی در آینده می‌تواند پیش بیاید؟ خود این، آیا نمی‌تواند بهانهٴ صدور یک قطعنامه دیگر برای ما در بحث تروریزم باشد؟ و محتویات همین قطعنامه‌هایی که لغو شده در آن بیاید؟ واقعاً چه عواقب آتی می‌تواند برای ما داشته باشد؟»
تفسیر دوگانه و شترمرغی عراقچی از قطعنامه شورای امنیت، مورد اعتراض آخوند نبویان عضو دیگر کمیسیون بررسی برجام قرار می‌گیرد و او می‌گوید:
«بالاخره ما نفهمیدیم که اگر قطعنامه‌های شورای امنیت، الزام حقوقی و بین‌المللی دارد چطور می‌شود بخشی از آن را بپذیرید و بخشی را نپذیرید؟ … اگر الزام بین‌المللی دارد، نسبت به همهٴ موارد الزام بین‌المللی دارد. منتهی اگر بفرمائید ما قبول نمی‌کنیم، آن یک حرف دیگر است. به قول شما شورای امنیت باید یک تصمیم دیگر بگیرد و منتظر باشیم که چه ممنوعیتهایی باز دوباره نسبت به سلاح و بحث موشکی و چیزهای دیگر بخواهد ایجاد بکند. پس دست شورای امنیت به قول حضرتعالی باز است».
ادامه این جلسه، به مشاجره بین طرفین تبدیل می‌شود؛
نبویان، با استناد به آنچه طرف آمریکایی منتشر کرده، عراقچی را به دروغگویی متهم می‌کند و عراقچی هم او را متهم می‌کند که از آمریکا حمایت می‌کند و جنجال و مشاجره بالا می‌گیرد.
باید دانست آنچه که از تلویزیون رژیم پخش شده، تازه از هفت صافی سانسور عبور کرده است. می‌شود حدس زد که دعوا در پشت پرده خیلی فراتر از زدن مارک دفاع از آمریکا و امثال این پیش رفته است. جنگ و دعواهایی که یک علت و یک تفسیر بیشتر ندارد: اثرات و نمودهای زهر هسته‌یی.
این جلسه که عمدتاً به توضیحات عراقچی اختصاص داشت، با گله‌گذاری عراقچی شروع شد که گویا برخی از نمایندگان گفته‌اند عراقچی در شأن مجلس نیست و خود ظریف باید در کمیسیون حاضر شود و توضیح بدهد.
عمده تلاش عراقچی به این اختصاص داشت که قطعنامه شورای امنیت را بی‌اهمیت و فاقد تأثیر جلوه بدهد و البته در این رابطه دچار ضد و نقیض‌گویی می‌شود. او از یک سو می‌گوید: برجام بخشی از قطعنامه است و ارزش قطعنامه را دارد… و از سوی دیگر ادعا می‌کند اگر قطعنامه نقض شود، ساز و کاری برای بازگشت تحریمها وجود ندارد و از آن نتیجه می‌گیرد که می‌توان قطعنامه را به آسانی نقض کرد، رژیم قبلاً هم این کار را کرده و از آنجا که از رژیم می‌ترسند نتوانسته‌اند اقدام نظامی علیه ما بکنند.
عراقچی در توجیهات خودش اعتراف کرد که رژیم از اول بنا دارد قرارهای شورای امنیت به‌خصوص در زمینه صدور تروریسم را زیر پا بگذارد و کماکان به ارسال سلاح برای تروریستهای دست‌نشانده خود در کشورهای مختلف ادامه بدهد. او گفت:
«ما اصراری نداشتیم که تحریمهای تسلیحاتی فوراً برداشته شود… ما که رعایت نمی‌کنیم، ما برای کمک به متحدان خودمان و ارسال سلاح هر کاری که لازم بدانیم خواهیم کرد. اگر این قرار است به نقض توافق تبدیل شود… پس اصلاً توافق نداریم چون ما حاضر نیستیم امنیت خودمان را فدای برجام بکنیم».
عراقچی می‌افزاید: «ایده‌ای که آنها مطرح کردند این بود که بین توافق و قطعنامه تفاوت قائل می‌شویم؛ موشکی و تسلیحاتی را در قطعنامه می‌آوریم و بقیه چیزها را در توافق. توافق را اگر نقض کردید تحریمها برمی‌گردد؛ قطعنامه را اگر نقض کردی نه! و بستگی به این دارد که شورای امنیت چه تصمیمی بگیرد»
این توجیهات عراقچی که گویا رژیم با قلدری، این حرفها را در مذاکره با 5+1 زده و آنها هم با گردن کج قبول کرده‌اند یا این‌که رژیم قطعنامه را به همین سادگی می‌تواند نقض کند و هیچ اتفاقی هم نمی‌افتد مورد اعتراض اعضای کمیسیون قرار می‌گوید. یکی از اعضای کمیسیون برجام گفت:
«توضیحاتی که الآن شما می‌فرمایید ”کان لم یکن شیئاً مذکوراً“ یعنی این‌که هیچ خاصیتی ندارد! بعد هم می‌گوئیم که شورای امنیت است و تصمیماتش برای همه هم الزام‌آور است. شاید ما دوست داشته باشیم که این‌طور باشد ولی این‌طور نیست. چه اتفاقاتی در آینده می‌تواند پیش بیاید؟ خود این، آیا نمی‌تواند بهانهٴ صدور یک قطعنامه دیگر برای ما در بحث تروریزم باشد؟ و محتویات همین قطعنامه‌هایی که لغو شده در آن بیاید؟ واقعاً چه عواقب آتی می‌تواند برای ما داشته باشد؟»
تفسیر دوگانه و شترمرغی عراقچی از قطعنامه شورای امنیت، مورد اعتراض آخوند نبویان عضو دیگر کمیسیون بررسی برجام قرار می‌گیرد و او می‌گوید:
«بالاخره ما نفهمیدیم که اگر قطعنامه‌های شورای امنیت، الزام حقوقی و بین‌المللی دارد چطور می‌شود بخشی از آن را بپذیرید و بخشی را نپذیرید؟ … اگر الزام بین‌المللی دارد، نسبت به همهٴ موارد الزام بین‌المللی دارد. منتهی اگر بفرمائید ما قبول نمی‌کنیم، آن یک حرف دیگر است. به قول شما شورای امنیت باید یک تصمیم دیگر بگیرد و منتظر باشیم که چه ممنوعیتهایی باز دوباره نسبت به سلاح و بحث موشکی و چیزهای دیگر بخواهد ایجاد بکند. پس دست شورای امنیت به قول حضرتعالی باز است».
ادامه این جلسه، به مشاجره بین طرفین تبدیل می‌شود؛
نبویان، با استناد به آنچه طرف آمریکایی منتشر کرده، عراقچی را به دروغگویی متهم می‌کند و عراقچی هم او را متهم می‌کند که از آمریکا حمایت می‌کند و جنجال و مشاجره بالا می‌گیرد.
باید دانست آنچه که از تلویزیون رژیم پخش شده، تازه از هفت صافی سانسور عبور کرده است. می‌شود حدس زد که دعوا در پشت پرده خیلی فراتر از زدن مارک دفاع از آمریکا و امثال این پیش رفته است. جنگ و دعواهایی که یک علت و یک تفسیر بیشتر ندارد: اثرات و نمودهای زهر هسته‌یی.
