آیا می‌دانید در سال ۱۳۵۷ایران دارای تنها ۳۶بانک و صندوق‌مالی بود؟
و آیا می‌دانید بنا به گزارش رسمی بانک مرکزی، شمار این مؤسسات در سال ۱۳۹۳به ۳۱بانک دولتی و خصوصی، ۳۶لیزینگ مجاز، بیش از۴۶۰لیزینگ غیرمجاز، نزدیک به هزار تعاونی اعتباری مجاز و ۷هزار مؤسسه مالی و اعتباری غیرمجاز رسید!
به این ترتیب این مؤسسات و بانکها با استفاده از تسهیلات و حمایت‌های دولتی، سپرده‌های مالی جامعه را جذب و حجم نقدینگی کشور را در چشم بهم‌زدنی چند برابر کردند.
آیا می‌دانید مطابق گزارش بانک مرکزی ۲۹درصد آن پول‌ها یعنی سپرده‌های بانکها، در وام‌های بالای ۵۰میلیارد تومانی فقط به ۱۷۳متقاضی مکتبی و پاسدار و ژن خوب داده شد که بسیاری‌شان هم هرگز به بانکها تأدیه نشد؟
به این ترتیب خامنه‌ای:
- با افزایش حجم پول در گردش، ارزش آن را به‌شدت پایین آورد.
- باعث افزایش قیمت کالاها شد.
- تورم اوج گرفت و مردم ماندند و سپرده‌هایی که به سرعت ارزش‌شان سقوط کرد یا در مواردی مانند سپرده‌گذاران صندوق‌های سپاه پولشان از دستشان رفت!
آیا می‌دانید این چرخه شوم، همان بلایی است که قوای متفقین هنگام اشغال ایران در سال‌های شروع دهه ۱۳۲۰بر سر جامعه و اقتصاد کشور آوردند؟
محمدعلی کاتوزیان در کتاب «اقتصاد سیاسی ایران از مشروطیت تا پایان سلسله پهلوی» توضیح داده است که در جریان جنگ جهانی دوم، متفقین «دولت ایران را عملاً وادار کردند تا منابع اقتصادی (یعنی پول و اعتبار) در اختیارشان قرار دهد. این اقدام به کاهش ارزش پول ایران و افزایش اعتبارات انگلیس و شوروی منجر شد»
یعنی:
اول، ارزش پول ایران بیش از ۱۰۰% کاهش یافت.
دوم، افزایش عرضه ناگهانی پول به میزان چهار برابر، یک حرکت تماماً تورمی بود که نیروهای اشغالگر را قادر ساخت مخارجشان را از جیب مردم ایران تأمین کنند.
سوم، بر پایه توافق‌های جداگانه با انگلیس و شوروی، ۶۰% از مازاد سالانه تجاری ایران با انگلیس و کل وام‌های سالانه داده شده به شوروی تا پایان جنگ باز پرداخت نمی‌شد.
اکنون همین را مقایسه کنید با بلایی که خامنه‌ای بر سر اقتصاد ایران آورده است.
«در ۱۳۳۲مصدق طی نطقی حساب‌شده و مستدل در مجلس، برآورد کرد که از هنگام اشغال ایران در ۱۳۲۰قیمتها ده برابر افزایش‌یافته است».
راستی تفاوت خامنه‌ای با اشغالگر خارجی چیست؟
