در ادامه ارزیابی کارنامه دوساله دولت روحانی، مهره‌ها و رسانه‌یی از رژیم از ورشکسته شدن بسیاری از صاحبان مشاغل، تعطیلی کارخانه‌ها و بیکاری و پایین آمدن سطح معیشت بسیاری از مردم خبر می‌دهند.
وضعیت اقتصادی به قدری وخیم است که هاشمی رفسنجانی نیز در زمینه‌هایی احساس خطر کرده و در دیدار با اعضای یکی از باندهای وابسته به خود به نام ”اعضای شورای مرکزی حرب اعتدال وتوسعه “نسبت به عدم مهار نقدینگی که باعث تورم و رکود خواهد شد و نیز بیکاری به دولت آخوند حسن روحانی هشدار داده است.
او می‌گوید: ”ما امروز بیشترین نقدینگی را در تاریخ ایران داریم. دولت باید دولت با تدبیر و برنامه‌این نقدینگی را مهار کند در غیراینصورت باعث تورم و رکود می‌شود و حاصل این دو چیزی جز فلاکت نیست“.
رفسنجانی در زمینه بیکاری نیز گفته است: ”باید در این زمینه فکر اساسی شود، چرا که 10 میلیون بیکار داریم که برای جامعه فاجعه است و زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی فراوانی است“. (کیهان 14شهریور 94)
اعتراف رفسنجانی نسبت به این وضعیت، مبین دروغگویی، کوچک‌نمایی در آمار، توسط روحانی و مقامات دولت او است.
یحیی آل اسحاق رئیس سابق اتاق بازرگانی و وزیر اسبق بازرگانی در دولت رفسنجانی، وضعیت تولید و اشتغال را در حال حاضر آن‌چنان وخیم و بحرانی می‌داند که به دولت روحانی هشدار می‌دهد اگر به ”آماس‌های خطرناک اشتغال و معیشت پایان ندهد“ دیگری روی آن سوار می‌شود.
حرف این کارگزار رژیم این است که وضعیت در زمینه معیشت واشتغال آن‌چنان وخیم است که می‌تواند موجب تزلزل دولت روحانی شود و ازاین روی به او توصیه می‌کند که: ”دولت باید فکری برای این بیکاری بکند وگرنه آماس ایجاد می‌شود. ضمن این‌که قدرت خرید مردم به‌ویژه طبقات متوسط نیز از دیگر چالشهای دولت روحانی است. بیش از ٥٠ درصد جامعه ما را قشر متوسط تشکیل می‌دهد که این مسأله‌ای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است. درآمد و هزینه این جامعه متوسط با الگوی مصرف، دیدگاه و انتظارات خاص خود، همخوانی ندارد. دهک‌های پنج به پایین جامعه که دیگر هیچ‌چیزشان با هم نمی‌خواند و در فشار هستند. اگر دولت نتواند تعادلی بین درآمد با هزینه و مصرف مردم ایجاد کند، آماس و خطر دیگری هم برای دولت روحانی شکل خواهد گرفت“ (روزنامه شرق 11شهریور 94)
آل اسحاق همچنین از تعطیلی کارخانه‌ها صحبت می‌کند و می‌گوید تعداد واحدهای تعطیل شده 28000هزار واحد تولیدی است.
درحال حاضر 41هزار واحد صنعتی نیمه تمام وجود دارد که تکمیل آنها پشت بودجه مانده است. اما ازآنجایی که خزانه خالی است این واحدها نیمه تمام رهاشده‌اند. بخش کوچکی از صنایع و مؤسسات تولیدی هم در حال حاضر 20 درصد ظرفیت تولید می‌کنند. (رسالت5شهریور 94)
بحران تعطیلی صنایع، افت شدید تولید کارخانه‌ها و رشد آمار بیکاری در حالی است که طی دو سال گذشته آخوند روحانی مرتب درباره اوضاع اقتصادی حرف زده و وعده‌های پوشالی را در زمینه‌های مختلف اقتصادی به هم بافته است.
روشن است که آش وضعیت خراب اقتصادی آن‌چنان شور است که رفسنجانی هم باند خودش و آل اسحاق از باند موتلفه هم به زبان آمده‌اند. البته نیاز به توضیح نیست که درد آنها حل مسأله معیشت مردم نیست چنان‌چه از بین صحبتهایشان روشن ساخته‌اند که از چه می‌ترسند!
رفسنجانی ”10 میلیون بیکار داریم که برای جامعه فاجعه است و زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی فراوانی است“.
آل اسحاق: ”اگر دولت نتواند تعادلی بین درآمد با هزینه و مصرف مردم ایجاد کند، آماس و خطر دیگری هم برای دولت روحانی شکل خواهد گرفت ”.
وضعیت اقتصادی به قدری وخیم است که هاشمی رفسنجانی نیز در زمینه‌هایی احساس خطر کرده و در دیدار با اعضای یکی از باندهای وابسته به خود به نام ”اعضای شورای مرکزی حرب اعتدال وتوسعه “نسبت به عدم مهار نقدینگی که باعث تورم و رکود خواهد شد و نیز بیکاری به دولت آخوند حسن روحانی هشدار داده است.
او می‌گوید: ”ما امروز بیشترین نقدینگی را در تاریخ ایران داریم. دولت باید دولت با تدبیر و برنامه‌این نقدینگی را مهار کند در غیراینصورت باعث تورم و رکود می‌شود و حاصل این دو چیزی جز فلاکت نیست“.
رفسنجانی در زمینه بیکاری نیز گفته است: ”باید در این زمینه فکر اساسی شود، چرا که 10 میلیون بیکار داریم که برای جامعه فاجعه است و زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی فراوانی است“. (کیهان 14شهریور 94)
اعتراف رفسنجانی نسبت به این وضعیت، مبین دروغگویی، کوچک‌نمایی در آمار، توسط روحانی و مقامات دولت او است.
یحیی آل اسحاق رئیس سابق اتاق بازرگانی و وزیر اسبق بازرگانی در دولت رفسنجانی، وضعیت تولید و اشتغال را در حال حاضر آن‌چنان وخیم و بحرانی می‌داند که به دولت روحانی هشدار می‌دهد اگر به ”آماس‌های خطرناک اشتغال و معیشت پایان ندهد“ دیگری روی آن سوار می‌شود.
حرف این کارگزار رژیم این است که وضعیت در زمینه معیشت واشتغال آن‌چنان وخیم است که می‌تواند موجب تزلزل دولت روحانی شود و ازاین روی به او توصیه می‌کند که: ”دولت باید فکری برای این بیکاری بکند وگرنه آماس ایجاد می‌شود. ضمن این‌که قدرت خرید مردم به‌ویژه طبقات متوسط نیز از دیگر چالشهای دولت روحانی است. بیش از ٥٠ درصد جامعه ما را قشر متوسط تشکیل می‌دهد که این مسأله‌ای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است. درآمد و هزینه این جامعه متوسط با الگوی مصرف، دیدگاه و انتظارات خاص خود، همخوانی ندارد. دهک‌های پنج به پایین جامعه که دیگر هیچ‌چیزشان با هم نمی‌خواند و در فشار هستند. اگر دولت نتواند تعادلی بین درآمد با هزینه و مصرف مردم ایجاد کند، آماس و خطر دیگری هم برای دولت روحانی شکل خواهد گرفت“ (روزنامه شرق 11شهریور 94)
آل اسحاق همچنین از تعطیلی کارخانه‌ها صحبت می‌کند و می‌گوید تعداد واحدهای تعطیل شده 28000هزار واحد تولیدی است.
درحال حاضر 41هزار واحد صنعتی نیمه تمام وجود دارد که تکمیل آنها پشت بودجه مانده است. اما ازآنجایی که خزانه خالی است این واحدها نیمه تمام رهاشده‌اند. بخش کوچکی از صنایع و مؤسسات تولیدی هم در حال حاضر 20 درصد ظرفیت تولید می‌کنند. (رسالت5شهریور 94)
بحران تعطیلی صنایع، افت شدید تولید کارخانه‌ها و رشد آمار بیکاری در حالی است که طی دو سال گذشته آخوند روحانی مرتب درباره اوضاع اقتصادی حرف زده و وعده‌های پوشالی را در زمینه‌های مختلف اقتصادی به هم بافته است.
روشن است که آش وضعیت خراب اقتصادی آن‌چنان شور است که رفسنجانی هم باند خودش و آل اسحاق از باند موتلفه هم به زبان آمده‌اند. البته نیاز به توضیح نیست که درد آنها حل مسأله معیشت مردم نیست چنان‌چه از بین صحبتهایشان روشن ساخته‌اند که از چه می‌ترسند!
رفسنجانی ”10 میلیون بیکار داریم که برای جامعه فاجعه است و زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی فراوانی است“.
آل اسحاق: ”اگر دولت نتواند تعادلی بین درآمد با هزینه و مصرف مردم ایجاد کند، آماس و خطر دیگری هم برای دولت روحانی شکل خواهد گرفت ”.
