باب بلکمن نماینده پارلمان انگلستان در مقالهیی در تاون هال با عنوان «حمایت از مقاومت ایران بیانگر مخالفت جهانی با استمالت از رژیم است» نوشت: «مقاومت اصلی ایران اخیراً سلسلهای از کنفرانسهای بینالمللی را سازماندهی کرد . بحث در مورد قیامهای مداوم در ایران و چشمانداز سقوط رژیم دیکتاتوری مذهبی تمرکز اصلی این کنفرانسها بوده است. بخش اعظم جهان همچنان از این واقعیت ناآگاه است که حاکمان ایران تنها در سال۲۰۱۸ – ۱۳۹۷ اقدام به انجام چندین حمله تروریستی در خاک اروپا و آمریکا کردند. در تیرماه آن سال، دو عامل (مأمور) تحت فرماندهی یک دیپلمات ارشد رژیم ایران تلاش کردند مواد انفجاری را به گردهمایی سالانه شورای ملی مقاومت ایران در نزدیکی پاریس حمل کنند. اگر این توطئه موفق شده بود، لیست قربانیان ممکن بود دهها تن از قانونگذاران غرب و شخصیتهای سیاسی را شامل شود که در آن گردهمایی حضور داشتند. اسدالله اسدی، دیپلماتی که آن توطئه را طراحی کرد، هماکنون در انتظار محاکمه در بلژیک است این مورد باید چشم رهبران غرب را باز کند که تمایل داشتهاند تهدیدات رژیم را کم اهمیت جلوه دهند».
باب بلکمن در ادامه مقاله خود در تاون هال نوشت: «در جریان قیامهای ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷، مردم ایران شعار میدادند ”مرگ بر دیکتاتور“ و خواهان تغییر دموکراتیک در ایران شدند. در آبان۹۸ بهدستور ولیفقیه رژیم علی خامنهای، سپاه پاسداران بسوی جمعیت تظاهر کننده آتش گشود و حداقل ۱۵۰۰نفر را تنها در چند روز کشت. قتلعام آبان۹۸ بیانگر این واقعیت تکاندهنده بود که ادعای اصلاحات توسط این رژیم یک فریب است. در سال۱۳۶۷، رژیم مذهبی دست بهعملی زد که ممکنست بدترین جنایت علیه بشریت در نیمه دوم قرن بیستم باشد، تقریباً ۳۰۰۰۰زندانی سیاسی را در سلسلهای از اعدامهای دستجمعی کشت. اکثر قربانیان هواداران اپوزیسیون سازمانیافته مجاهدین خلق بودند، که دو قیام اخیر را هدایت و رهبری کرده بود. رژیم نباید اجازه یابد جنایاتش علیه بشریت را با مصونیت کامل ادامه دهد.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد، فرصت بسیار مناسبی دارد تا نسلکشی رژیم ایران و جنایاتش علیه بشریت را بررسی کند. امسال، حامیان قطعنامه باید به تحقیقات درباره قتلعام ۱۳۶۷ فراخوان دهند. با اینکار، آنها میتوانند به حسابرسی بیشتر از رژیم پرداخته و نقطه پایانی بر مماشات با یک دیکتاتوری بیرحم حاکم بر ایران بگذارند». (تاون هال ۲۶شهریور۹۹)