«به‌جرأت می‌توان معروف‌ترین و پرمخاطب‌ترین اثر جک لندن را داستان «آوای وحش» او دانست. کتاب گزارشی است از سرگذشت سگ-گرگی که در خود، کششی به محیط جنگل احساس می‌کند و همین که اربابش به دست گروهی کشته می‌شود، روانه جنگل می‌شود تا به زندگی اجدادی خود بپیوندد و در میان برادران جنگلی، آوای وحش سر دهد…». (وب سایت فایندز- 30شهریور93)
کتاب معروف جک لندن در عصر ما تنها در یک جا مصداق واقعی و حقیقی پیدا می‌کند، آنهم در رژیم آخوندی است. گرگهای دو باند مافیایی نظام ولایت که دارند اربابان خود را یکی یکی از دست می‌دهند، هر روز که می‌گذرد، بیشتر با برادران جنگلی خود درگیر می‌شوند. کانون وحوش هم جایی است به‌نام مجلس شورای ارتجاع و دهها شورای وحش ریز و درشت دیگر. (ببخشید شورای شهر دیگر). اما محفلشان به تنها چیزی که نمی‌خورد، شور و مشورت و مشاوره است و کار شورایی و جمعی.
سری به شورای وحش تهران، یا همان شورای شهر تهران بزنیم. رئیس این محفل پاسدار مهدی چمران است با سوابق مشعشع «جانشین فرمانده ستاد جنگهای نامنظم» و «ریاست دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران»!
کتاب معروف جک لندن در عصر ما تنها در یک جا مصداق واقعی و حقیقی پیدا می‌کند، آنهم در رژیم آخوندی است. گرگهای دو باند مافیایی نظام ولایت که دارند اربابان خود را یکی یکی از دست می‌دهند، هر روز که می‌گذرد، بیشتر با برادران جنگلی خود درگیر می‌شوند. کانون وحوش هم جایی است به‌نام مجلس شورای ارتجاع و دهها شورای وحش ریز و درشت دیگر. (ببخشید شورای شهر دیگر). اما محفلشان به تنها چیزی که نمی‌خورد، شور و مشورت و مشاوره است و کار شورایی و جمعی.
سری به شورای وحش تهران، یا همان شورای شهر تهران بزنیم. رئیس این محفل پاسدار مهدی چمران است با سوابق مشعشع «جانشین فرمانده ستاد جنگهای نامنظم» و «ریاست دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران»!
به این می‌گویند «جمع نقیضین». سایت حکومتی رهروان ولایت در اینباره می‌گوید:
در این‌گونه قضایا که متناقضین هستند، عقل آدمی بی‌درنگ و بدون هیچ استدلالی حکم می‌کند که این دو قضیه نمی‌توانند هر دو صادق باشند. در علم منطق به این‌گونه قضایا که نیازی به استدلال و برهان ندارد و در نزد عقل، روشن و واضح هستند، «بدیهیأت» گفته می‌شود… (سایت رهروان ولایت 2-12-93)
… مجلس شورای وحش ارتجاع- 8 صبح سه‌شنبه 5بهمن 95 – خبرگزاری کار ایران، ایلنا
-تعدادی از اعضا: در مورد حادثه پلاسکو چند تذکر داشتیم.
- چمران: نمی‌شود. الآن موقع این کار نیست.
- رحمت‌الله حافظی: شما آقایان می‌خواهید همین جا بنشینید و حرفی نزنید.
- چمران: باشد، اما هر نماینده بیش از ٣ دقیقه صحبت نکند. آقایان دوربین و رسانه می‌خواهند.
حافظی: اگر مشروح جلسه شنبه پخش می‌شود ما صحبتی نداریم.
عباس جدیدی با گمان این‌که نوبت اوست است، شروع به صحبت کردن می‌کند که…
-محسن پیرهادی: من خودم حواسم به نوبتها هست. امروز حوصله ندارم و اعصابم خرده.
- عباس جدیدی (با عصبانیت): حواست باشه چه جوری با من حرف می‌زنی. مگه تو کی هستی که اینطوری با من حرف می‌زنی؟ دور برت داشته؟ نمی‌دونم این صندلی داغ چه حکایتی داره که هرکس روش می‌شینه جوگیر میشه!… آرتیست‌های سینما هم عرض‌اندام می‌کنن. این افراد نمی‌تونن شاخ بز را هم جدا کنن…
خبرگزاری کار ایران، ایلنا- 5بهمن 95
این فقط یک پرده از جنگل وحوش شورای وحش تهران بود. پردهٴ دیگر را هم ببینید:
… شورای وحش تهران- 29اردیبهشت 94، ساعت 8 صبح
- مرتضی طلایی، نایب‌رئیس شورای شهر تهران: اگر یک سند در خصوص مداخله ما در انتخابات داشتید، می‌پذیرم.
- سالاری: برای حرفهام سند دارم.
- مرتضی طلایی: سند ارائه کنید.
(احمد حکیمی‌پور، اسماعیل دوستی و محسن سرخو هم وارد ماجرا شدند. چمران نگذاشت آنها حرف بزنند. اسماعیل دوستی به چمران اهمیت نداد)
-اسماعیل دوستی: چند روزیه که بعضی از اعضا عصبانی هستن. اگر شما دلواپسید، ما نیستیم.
- رضا تقی پور، سخنگوی شورای شهر: اینا (اصلاح طلبها) می‌خوان همه چیز رو دوباره از اول شروع کنن.
(درگیری لفظی بین سالاری و سروری)
- اسماعیل دوستی: باز هم دوستان عصبانی شدن.
- تقی‌پور (با عصبانیت شدید): چرت و پرت می‌گید، اگه لات‌بازی دربیارید ۱۰ تای شما رو حریفم.
(کاشانی و رضازاده، تقی‌پور را کشان کشان به گوشه‌یی کشاندند)
(چمران خلاف روال همیشگی‌اش که اغلب خودش عصبی می‌شد، این بار خونسرد بود).
-مختاباد، رئیس کمیته هنری! شورای شهر: اعضای شورای شهر یک چیزی می‌گویند و بعد می‌خوابند… (سایت فرارو – 30اردیبهشت 94)
اما آیا فقط جنگل شورای وحش تهران این‌طور است؟ به تصاویری از جلسه‌ی شورای شهر اراک در تاریخ 19آذر 92 نگاه کنید. درگیری وحوش زیر عکس بزرگ خمینی دجال و خامنه‌ای شیاد.
آری، هر چه آوای وحش برادران جنگلی شورای شهر و برادران قاچاقچی مجلس ارتجاع در جنگل بزرگ نظام ولایت بالا و بالاتر می‌رود، دایناسورها و کفتاران عمامه به‌سر با از دست دادن اربابانشان هر چه بیشتر با هم گلاویز شده و هر چه بیشتر در باتلاق نظام پوسیده خود فرو می‌روند. تا روزی که مردم و مقاومت سرفراز مردم ستمدیده این جانواران وحشی را برای همیشه در گور ابدی خود جای دهد و ایران را از چنگال آنان آنها رها سازد.
