بروکسل -۱۲اسفند۱۳۹۴
اجلاس «سیاست در قبال ایران»
به ریاست ژرارد دپره وزیر دولت بلژیک رئیس گروه دوستان ایران آزاد در پارلمان اروپا با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
سخنرانی ژرارد دپره – وزیر دولت بلژیک و رئیس گروه دوستان ایران آزاد در پارلمان اروپا
همکاران عزیز، خانم‌ها و آقایان، خوشحالم که ریاست این جلسه را برعهده دارم که توسط گروه دوستان ایران آزاد برگزار شده است؛ و این‌که خوشآمد می‌گوییم به خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور مقاومت ایران.
خانم رجوی بسیار خشنودیم که شما امروز در میان ما هستید، ما احترام بسیاری قائلیم برای رهبری شما در اپوزیسیون دموکراتیکی که جانفشانیهای بسیاری برای مردمش کرده است و به همین دلیل شما از حمایت تعداد بسیار، بسیار زیادی از اعضای گروه‌های مختلف سیاسی در پارلمان اروپا برخوردارید. همچنین خوشحالم که آقای کندی را امروز در کنار خود داریم. او عضو کنگرهٴ آمریکا به‌مدت بیش از 16سال بوده و از حامیان سرسخت و دیرینهٴ اپوزیسیون ایران است؛ می‌خواهم از شما تشکر کنم آقای کندی که دعوت ما را پذیرفتید.
همکاران عزیز
همکاران عزیز، باید بگویم که ما بسیار نگرانیم از وضعیت حقوق‌بشر در ایران. قدرتهای بزرگ مدتهای طولانی مذاکره کردند تا به توافقی با (رژیم) ایران دست یابند بر سر مسألهٴ اتمی و این چیز خوبی است. چون توافقی که حاصل شد، دست‌کم به تمایل رژیم آخوندها برای تولید بمب اتمی نقطهٴ پایان می‌گذارد. ولی نباید فراموش کنیم و می‌خواهم آن‌را یادآور شوم که این شورای ملی مقاومت ایران بود که برنامه اتمی نظامی و مخفی رژیم ایران را فاش ساخت در اوت 2002. رژیم ایران، باید بدانیم و یادآوری کنیم که تمام جهان را فریب داد با مخفی نگه‌داشتن این برنامه طی سالیان طولانی. ولی به یمن مقاومت ایران تحت هدایت شما خانم رجوی، حقیقت آشکار شد و رژیم ایران ناچار به پذیرش توافقی در زمینه اتمی شد.
اما آنچه موجب نگرانی عمیق برای بسیاری از ما در پارلمان اروپاست، رویکرد اتحادیه اروپا و دولتهای اروپایی است که تقریباً به‌طور سیستماتیک چشمانشان را بر روی نقض حقوق‌بشر در ایران می‌بندند. تحت ریاست‌جمهوری به‌اصطلاح مدره روحانی، بیش از 2300 زندانی بدار آویخته شدند طی کمتر از ۲.۵سال. فقط در 2015، هزار نفر اعدام شدند. چندین قانون سرکوبگرانه علیه زنان تصویب شد و حقوق آنان را به‌شدت محدود کرد. اقلیتهای مذهبی مثل مسیحیان و بهاییان، سرکوب شدند. و ما به‌عنوان نمایندگانی که آزادانه انتخاب شده‌ایم، (نمایندگان) بیش از 500 میلیون شهروند اروپایی، باید بی‌وقفه یادآور شویم که در ایران امروز دموکراسی حاکم نیست، بلکه کاریکاتوری از دموکراسی است و در واقع یک حکومت مذهبی است. و می‌خواهم مستقیماً شهروندان ایرانی را مخاطب قرار بدهم و به آنها بگویم: دموکراسی وجود ندارد، وقتی تنها کاندیداهایی که حق معرفی خود در انتخابات را دارند، توسط حکومت انتخاب شده‌اند. دموکراسی وجود ندارد، وقتی اپوزیسیون از حق زندگی در کشور خود برخوردار نیست و از حق آزادی بیان و معرفی کاندیداهای خودش در رأی‌گیری شهروندان. دموکراسی وجود ندارد، وقتی مطبوعات به‌سکوت کشانده می‌شوند، تظاهرات ممنوعند یا با خشونت سرکوب می‌شوند، وقتی دادگستری تحت فرمان حکومت است و مخالفان سیاسی زندانی و اعدام می‌شوند. و ما باید بی‌وقفه به دولتها و وزرایمان که یکی پس از دیگری به تهران می‌روند یادآوری کنیم که موضوع فقط تجارت نیست، اروپا فقط یک قدرت اقتصادی و تجاری نیست. اروپا قبل از هر چیز یک دموکراسی بنا شده بر پایه ارزشهایی است که باید از احترام آنها در همه جای جهان دفاع کند. از این زاویه لحظات خشنودی طی مدت اخیر داشتم، دو هفته قبل حدود 20تن از همکارانم در کمیسیون امور خارجی، وزیر خارجه (رژیم) ایران جواد ظریف را به‌حضور پذیرفتند. آنها از او سؤالات بسیاری پرسیدند درباره نقض حقوق‌بشر در ایران، همچنین سؤال کردند درباره اتحاد بین رژیم ایران و روسیه و نیز درباره سیاستهای مخرب رژیم ایران در سوریه. این دیدار واقعاً برای وزیر خارجه رژیم ایران شوکه‌کننده بود، چون انتظار نداشت با این میزان سؤال و انتقاد مواجه شود. دولتهای ما باید اعلام کنند که هر گونه ارتقاء روابط با رژیم ایران بایستی مشروط شوند به پایان اعدام‌های علنی و بهبود قابل‌توجه حقوق‌بشر. اگر دولتهای غربی و اروپایی این‌قدر بر سر چرخش این رژیم خوشبین هستنند، چرا نباید حسن‌نیت سران رژیم ایران را به آزمایش بکشند؟ و این آزمایش، پایان دادن به پذیرش است؛ اگر خود را مدره معرفی می‌کند باید همین‌طور هم عمل کند. نمی‌توان ادعای لیبرال و مدره‌بودن داشت و هم‌زمان به حمایت از دیکتاتوری مثل بشار اسد ادامه داد. و تا زمانی‌که بشار اسد در قدرت است، همواره جانهای انسانی بیشتری از دست خواهد رفت و افراد بیشتری به گروه‌های افراط‌گرا مانند داعش خواهند پیوست. بشار اسد باید برود و رژیم ایران باید حمایت از او را متوقف کند.
در پایان، ما رهبران اروپایی خود را فرا می‌خوانیم که به رژیم ایران فشار بیاورند تا حقوق‌بشر و حقوق زنان رعایت شود، زندانیان سیاسی را آزاد شوند و حمایت از تروریسم متوقف شود، به‌خصوص توقف حمایت از بشار اسد. همچنین بر این عقیده‌ام که رهبران اروپایی ما باید دیالوگ با اپوزیسیون ایران شروع کنند. ترس اصلی رژیم ایران، خانم رجوی و جنبش اوست؛ حمله موشکی علیه ساکنان کمپ لیبرتی که بی‌دفاع هستند، نشانهٴ قدرتمندی از همین ترس است. دولتهای اروپایی ما نباید همهٴ تخم‌مرغ‌هایشان را در سبد آخوندها بگذارند. باید در کنار مردم ایران قرار بگیرند که خواهان دموکراسی هستند و باید مقاومت ایران را به‌رسمیت بشناسند. از توجه شما متشکرم.
اجلاس «سیاست در قبال ایران»
به ریاست ژرارد دپره وزیر دولت بلژیک رئیس گروه دوستان ایران آزاد در پارلمان اروپا با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
سخنرانی ژرارد دپره – وزیر دولت بلژیک و رئیس گروه دوستان ایران آزاد در پارلمان اروپا
همکاران عزیز، خانم‌ها و آقایان، خوشحالم که ریاست این جلسه را برعهده دارم که توسط گروه دوستان ایران آزاد برگزار شده است؛ و این‌که خوشآمد می‌گوییم به خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور مقاومت ایران.
خانم رجوی بسیار خشنودیم که شما امروز در میان ما هستید، ما احترام بسیاری قائلیم برای رهبری شما در اپوزیسیون دموکراتیکی که جانفشانیهای بسیاری برای مردمش کرده است و به همین دلیل شما از حمایت تعداد بسیار، بسیار زیادی از اعضای گروه‌های مختلف سیاسی در پارلمان اروپا برخوردارید. همچنین خوشحالم که آقای کندی را امروز در کنار خود داریم. او عضو کنگرهٴ آمریکا به‌مدت بیش از 16سال بوده و از حامیان سرسخت و دیرینهٴ اپوزیسیون ایران است؛ می‌خواهم از شما تشکر کنم آقای کندی که دعوت ما را پذیرفتید.
همکاران عزیز
همکاران عزیز، باید بگویم که ما بسیار نگرانیم از وضعیت حقوق‌بشر در ایران. قدرتهای بزرگ مدتهای طولانی مذاکره کردند تا به توافقی با (رژیم) ایران دست یابند بر سر مسألهٴ اتمی و این چیز خوبی است. چون توافقی که حاصل شد، دست‌کم به تمایل رژیم آخوندها برای تولید بمب اتمی نقطهٴ پایان می‌گذارد. ولی نباید فراموش کنیم و می‌خواهم آن‌را یادآور شوم که این شورای ملی مقاومت ایران بود که برنامه اتمی نظامی و مخفی رژیم ایران را فاش ساخت در اوت 2002. رژیم ایران، باید بدانیم و یادآوری کنیم که تمام جهان را فریب داد با مخفی نگه‌داشتن این برنامه طی سالیان طولانی. ولی به یمن مقاومت ایران تحت هدایت شما خانم رجوی، حقیقت آشکار شد و رژیم ایران ناچار به پذیرش توافقی در زمینه اتمی شد.
اما آنچه موجب نگرانی عمیق برای بسیاری از ما در پارلمان اروپاست، رویکرد اتحادیه اروپا و دولتهای اروپایی است که تقریباً به‌طور سیستماتیک چشمانشان را بر روی نقض حقوق‌بشر در ایران می‌بندند. تحت ریاست‌جمهوری به‌اصطلاح مدره روحانی، بیش از 2300 زندانی بدار آویخته شدند طی کمتر از ۲.۵سال. فقط در 2015، هزار نفر اعدام شدند. چندین قانون سرکوبگرانه علیه زنان تصویب شد و حقوق آنان را به‌شدت محدود کرد. اقلیتهای مذهبی مثل مسیحیان و بهاییان، سرکوب شدند. و ما به‌عنوان نمایندگانی که آزادانه انتخاب شده‌ایم، (نمایندگان) بیش از 500 میلیون شهروند اروپایی، باید بی‌وقفه یادآور شویم که در ایران امروز دموکراسی حاکم نیست، بلکه کاریکاتوری از دموکراسی است و در واقع یک حکومت مذهبی است. و می‌خواهم مستقیماً شهروندان ایرانی را مخاطب قرار بدهم و به آنها بگویم: دموکراسی وجود ندارد، وقتی تنها کاندیداهایی که حق معرفی خود در انتخابات را دارند، توسط حکومت انتخاب شده‌اند. دموکراسی وجود ندارد، وقتی اپوزیسیون از حق زندگی در کشور خود برخوردار نیست و از حق آزادی بیان و معرفی کاندیداهای خودش در رأی‌گیری شهروندان. دموکراسی وجود ندارد، وقتی مطبوعات به‌سکوت کشانده می‌شوند، تظاهرات ممنوعند یا با خشونت سرکوب می‌شوند، وقتی دادگستری تحت فرمان حکومت است و مخالفان سیاسی زندانی و اعدام می‌شوند. و ما باید بی‌وقفه به دولتها و وزرایمان که یکی پس از دیگری به تهران می‌روند یادآوری کنیم که موضوع فقط تجارت نیست، اروپا فقط یک قدرت اقتصادی و تجاری نیست. اروپا قبل از هر چیز یک دموکراسی بنا شده بر پایه ارزشهایی است که باید از احترام آنها در همه جای جهان دفاع کند. از این زاویه لحظات خشنودی طی مدت اخیر داشتم، دو هفته قبل حدود 20تن از همکارانم در کمیسیون امور خارجی، وزیر خارجه (رژیم) ایران جواد ظریف را به‌حضور پذیرفتند. آنها از او سؤالات بسیاری پرسیدند درباره نقض حقوق‌بشر در ایران، همچنین سؤال کردند درباره اتحاد بین رژیم ایران و روسیه و نیز درباره سیاستهای مخرب رژیم ایران در سوریه. این دیدار واقعاً برای وزیر خارجه رژیم ایران شوکه‌کننده بود، چون انتظار نداشت با این میزان سؤال و انتقاد مواجه شود. دولتهای ما باید اعلام کنند که هر گونه ارتقاء روابط با رژیم ایران بایستی مشروط شوند به پایان اعدام‌های علنی و بهبود قابل‌توجه حقوق‌بشر. اگر دولتهای غربی و اروپایی این‌قدر بر سر چرخش این رژیم خوشبین هستنند، چرا نباید حسن‌نیت سران رژیم ایران را به آزمایش بکشند؟ و این آزمایش، پایان دادن به پذیرش است؛ اگر خود را مدره معرفی می‌کند باید همین‌طور هم عمل کند. نمی‌توان ادعای لیبرال و مدره‌بودن داشت و هم‌زمان به حمایت از دیکتاتوری مثل بشار اسد ادامه داد. و تا زمانی‌که بشار اسد در قدرت است، همواره جانهای انسانی بیشتری از دست خواهد رفت و افراد بیشتری به گروه‌های افراط‌گرا مانند داعش خواهند پیوست. بشار اسد باید برود و رژیم ایران باید حمایت از او را متوقف کند.
در پایان، ما رهبران اروپایی خود را فرا می‌خوانیم که به رژیم ایران فشار بیاورند تا حقوق‌بشر و حقوق زنان رعایت شود، زندانیان سیاسی را آزاد شوند و حمایت از تروریسم متوقف شود، به‌خصوص توقف حمایت از بشار اسد. همچنین بر این عقیده‌ام که رهبران اروپایی ما باید دیالوگ با اپوزیسیون ایران شروع کنند. ترس اصلی رژیم ایران، خانم رجوی و جنبش اوست؛ حمله موشکی علیه ساکنان کمپ لیبرتی که بی‌دفاع هستند، نشانهٴ قدرتمندی از همین ترس است. دولتهای اروپایی ما نباید همهٴ تخم‌مرغ‌هایشان را در سبد آخوندها بگذارند. باید در کنار مردم ایران قرار بگیرند که خواهان دموکراسی هستند و باید مقاومت ایران را به‌رسمیت بشناسند. از توجه شما متشکرم.
