بر اساس گزارش مرکز آمار ایران «در بین جمعیت حدود ۲۴میلیونی شاغل، ۲۰میلیون و ۳۳۱هزار نفر را مردان و چهار میلیون و ۴۲۰هزار نفر را زنان تشکیل می‌دهند. در این بین سهم مردان از اشتغال به ۸۲درصد و زنان به ۱۸درصد می‌رسد». (خبرآنلاین ۹۸۰۷۱۶)
در یک داده آماری دیگر« معاونت بررسی‌های اقتصادی اتاق بازرگانی تهران بر اساس آمار خود خبر از « مشکل‌تر شدن ورود به بازار کار برای زنان به نسبت مردان» داد و نوشت: «در بهار ۱۳۹۸جمعیت فعال مردان با افزایش ۱۲۷هزار نفری همراه بوده است. در عین‌حال، جمعیت فعال زنان طی این مدت با کاهش بیش از ۱۷۰هزار نفری همراه بوده که موجب کاهش کل جمعیت فعال کشور طی بهار ۹۸شده است. سهم زنان از رشد جمعیت فعال کشور طی این مدت منفی ۰.۶واحد درصد بوده است.» (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۹۸۰۷۱۷)
نکته مهم این است که رژیم آخوندی نه تنها در تبلیغات رسمی خود خانه‌داری را وظیفه اصلی زنان قلمداد می‌کند بلکه شرایط کار را به گونه‌ای سخت می‌کند که زنان ترجیح می‌دهند برای حفظ شئونات خود در چنین شرایط تحقیرآمیزی کار نکنند. در مورد علت روند نزولی جمعیت زنان شاغل در کشور یکی از مهمترین دلایل آن دستمزدهای بسیار کمتر از مردان در واحدهای خدماتی و تولیدی است. در این رابطه خبرگزاری حکومتی ایلنا در ۱۴مهر ۹۸نوشت: «در ایران به‌رغم این‌که جمعیت زنانی که وارد دانشگاه می‌شوند از جمعیت مردان متقاضی تحصیلات عالی بیشتر شده، اما هم‌چنان زنان در جست و جوی کار نا کام می‌مانند و حتی بدتر از آن ممکن است شرایط به گونه‌ای باشد که آنها اصلاً به فکر کار کردن نیفتند.... (از جمله این‌که) «زنان تقریباً در همه مشاغل کمتر از مردان حقوق می‌گیرند.... آن‌قدر که در شرایط بد اقتصادی که حقوق ماهانه کفاف نمی‌دهد. بسیاری از آنها ترجیح می‌دهند کار را ترک کنند و در خانه بنشینند».
