به گزارش سایت سازمان ملل روز جمعه ۱۱شهریور مأموریت کارگروه کمک به خانواده‌های افراد ناپدید شده برای تعیین سرنوشت و محل نگهداری بستگان ناپدید شده آنها، کمک به دولتها و نظارت بر اجرای تعهدات آنها ناشی شده از اعلامیه حفاظت از همه افراد در برابر ناپدید شدن اجباری و ارائه کمک به کشورها برای پیشگیری و ریشه‌کنی ناپدیدسازیهای اجباری است.
این کارگروه از زمان آغاز به کار خود در سال۱۹۸۰، در مجموع ۵۹۶۰۰ پرونده را به ۱۱۲کشور ارسال کرده است. تعداد پرونده‌های تحت بررسی فعال که هنوز روشن، بسته یا متوقف نشده‌اند به ۴۶۷۵۱ در مجموع ۹۷کشور می‌رسد. در بازه زمانی این گزارش، ۱۰۴مورد تعیین‌تکلیف شد.
گزارش حاضر منعکس‌کننده فعالیتها و ارتباطات و پرونده‌هایی است که توسط کارگروه ناپدیدسازی اجباری یا غیرداوطلبانه از ۲۲می ۲۰۲۱ تا ۱۳می ۲۰۲۲مورد بررسی قرار گرفته است... .
این کارگروه ۱۹ فراخوان فوری در مورد افرادی که دستگیر، بازداشت، ربوده شده یا از آزادی خود محروم شده بودند یا به‌زور ناپدید شده بودند یا در معرض تهدید ناپدید شدن بودند، ارسال کرد که رژیم ایران نیز یکی از این کشورها است.
این کارگروه ۵۱ نامه مشترک با دیگر دارندگان مأموریت گزارشگر ویژه در مورد اتهامات در رابطه با کشورهای زیر ارسال کرد: [اعداد داخل پرانتز تعداد نامه‌های مشترک می‌باشد -م] الجزایر (۲)، آرژانتین (۱)، بحرین (۱)، ... هند (۱)، ایران (جمهوری اسلامی) (۴)، . عراق (۱)...
موارد مربوط به رژیم ایران:
تعداد موارد تعیین‌تکلیف نشده در آغاز بازه زمانی این گزارش: ۵۴۸مورد
تعداد پرونده‌هایی که در بازه زمانی این گزارش به دولت ارسال شده است: فرآیندهای فوری: موردی نبود؛ موارد استاندارد: یازده مورد
تعداد پرونده‌هایی که در بازه زمانی این گزارش تعیین‌تکلیف شده است: توسط دولت یک مورد؛ توسط منابع دو مورد
تعداد موارد تعیین‌تکلیف نشده در پایان بازه زمانی این گزارش: ۵۵۶مورد
کارگروه ناپدیدسازی اجباری یا غیرداوطلبانه نگرانیهای ابراز شده در مورد پنهان‌سازی مداوم مکانهای دفن افرادی که به‌زور ناپدید شده‌اند و گفته می‌شود بین ژوئیه و سپتامبر ۱۹۸۸ در سراسر کشور اعدام شده‌اند را تکرار می‌کند. کارگروه یادآوری می‌کند که ناپدیدسازی اجباری تا زمان مشخص شدن سرنوشت و محل نگهداری فرد مورد نظر ادامه دارد و بار دیگر بر حمایت خود را از تحقیقات بین‌المللی در مورد این موضوع تأکید می‌کند.
کارگروه هم‌چنین نسبت به گزارشهای مربوط به ناپدید شدن اجباری اعضای اقلیت قومی عرب در جمهوری اسلامی ایران و عدم تحقیقات و فعالیت‌های جستجوی متعاقب آن برای روشن شدن سرنوشت و محل نگهداری آنها نگران است. این کارگروه یادآوری می‌کند که ناپدیدسازی اجباری نباید به‌عنوان یک اقدام سرکوبگرانه یا ابزاری برای ممانعت از برخورداری مشروع حق اجرا، دفاع یا ارتقای حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی استفاده شود.
کارگروه امیدوار است که دعوتی که در سال۲۰۰۲ از رژیم ایران ارائه کرده است، به‌زودی، به‌طور ایده‌آل در سال۲۰۲۳، هم‌چنین در پرتو دعوت دائمی که توسط دولت برای همه رویه‌های موضوعی ویژه ارائه شده است، محقق شود.
