در بخشی از گزارش سالانه حقوق‌بشر ایران در سال میلادی ۲۰۲۴ به تشدید نقض حقوق‌بشر در ایران اشاره شده و آمده است:
مقامات، حقوق مربوط به آزادی بیان، آزادی تشکل‌یابی و آزادی تجمعات مسالمت‌آمیز را بیش‌از‌پیش سرکوب کردند. زنان و کودکان دختر، افراد جامعهٔ همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا، بیناجنسی و فراجنسیتی(ال‌جی‌بی‌تی) و اقلیت‌های اتنیکی و مذهبی با تبعیض و خشونت سیستماتیک روبه‌رو شدند. مقامات، سرکوب زنانی که به قوانین حجاب اجباری تن نمی‌دهند و همین‌طور سرکوب جامعهٔ بهایی و پناهجویان و مهاجران افغانستانی را تشدید کردند. هزاران نفر صرفاً به خاطر استفاده از حقوق انسانی خود، به‌طور خودسرانه بازداشت و بازجویی شده و مورد آزار و اذیت و یا تحت پیگرد قضایی ناعادلانه قرار گرفتند. رویه‌های دادرسی هم‌چنان به‌طور سیستماتیک ناعادلانه بودند. ناپدیدسازی قهری، شکنجه و سایر رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز به‌طور گسترده و سیستماتیک اعمال می‌شد. مجازات‌های بی‌رحمانه و غیرانسانی از جمله شلاق و قطع عضو، اجرا شد. مجازات اعدام به‌شکل خودسرانه اعمال گردید و اقلیت‌های اتنیکی و مهاجران را به نسبت جمعیت‌شان بیشتر تحت تأثیر قرار داد. برای کسانی که در جنایات گذشته و جاری علیه بشریت از جمله کشتار زندانیان در سال ۱۳۶۷ و سایر جنایات بین‌المللی دست داشته‌اند، مصونیت سیستماتیک از مجازات هم‌چنان برقرار مانده است.
