سخنرانی نخست وزیر سابق ایتالیا، و ۵ تن از وزیران پیشین از کشورهای فرانسه، ایرلند، لهستان و آلبانی
کارلو کوتارلی- نخست‌وزیر ایتالیا (می ۲۰۱۸) -رئیس پیشین صندوق بین‌المللی پول
بسیار از شما متشکرم. برای من افتخار بزرگی است که همراه با چنین سخنرانان برجسته‌یی در این رویداد شرکت کنم. ما اینجا هستیم تا درباره موضوعی بحث کنیم که از منظر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی از اهمیت فوق‌العاده‌یی برخوردار است. طی هزاره‌های گذشته، این‌را فقط برای تعداد معدودی از کشورها می‌توانیم بگوییم، ایران در مرکز فرهنگ و توسعهٔ اقتصادی جهان بوده است. بنابراین دیدن این‌که مردم ایران چنین دورهٔ زمانی سختی را طی دهه‌های گذشته پشت سر گذاشته‌اند، به‌طور خاص غم‌انگیز، ناراحت‌کننده و نگران‌کننده است. من در سخنان خودم، در وهلهٔ اول روی اقتصاد ایران تمرکز می‌کنم، زیرا مزیت مقایسه‌یی من در این قسمت است. اما بگذارید در ابتدا به‌طور غیرمستقیم بر مشکلاتی تأکید کنم که مردم ایران با آن روبه‌رو هستند. یک نکته در عملکرد اقتصاد ایران وجود دارد، هنگامی که با مسائل مربوط به‌آزادی، با دولتها و با دموکراسی که توسط همهٔ سخنرانان مطرح و برجسته شدند، مقایسه می‌شود.
در بررسی اقتصاد ایران، حتی اگر آنچه را که در سال۲۰۲۰ اتفاق افتاد کنار بگذاریم، یعنی تحولاتی که تحت‌تأثیر پاندمی کنونی قرار گرفته‌اند، تحولات اقتصادی اخیر در ایران بسیار ناامید کننده بود. تولید ناخالص داخلی ایران، طی سال‌های۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ حدود ۱۳٪ کاهش یافته است. تورم به۳۵٪ افزایش یافته و در حال حاضر نزدیک به۴۰٪ است. مازاد حساب جاری خارجی در سال۲۰۱۹ به‌کمی بیش از صفر کاهش یافت و در سال۲۰۲۰ برای اولین بار از سال۱۹۹۸ کسری موازنه پیدا کرد. نرخ بیکاری به‌طور رسمی حدود ۱۱٪ است و توسط مؤسسهٔ امور بین‌المللی و استراتژیک تخمین زده می‌شود که دو برابر آن باشد. طی ۲سال گذشته، فقر از ۱۱٪ به ۱۶٪ رسیده با ۳.۷میلیون نفر در صف فقر. به‌گفتهٔ بلومبرگ، نرخ ارز در برابر دلار آمریکا از اوایل سال۲۰۱۸ حدود ۸۰درصد کاهش یافته است. . طی چند دههٔ گذشته، عملکرد اقتصادی، ضعیف بوده است. شاید یک عدد منفرد بتواند خلاصهٔ همه اینها باشد. بین سال‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۱۹، میانگین نرخ رشد تولید ناخالص داخلی سرانه فقط ۲دهم درصد بوده که یکی از کم‌ترین میزان رشد در طول ۴۰سال در جهان است. در نتیجهٔ این تحولات، ایران از مسیر رشد اقتصادی کشورهای هم‌تراز خارج شده. در سال۱۹۷۵، درآمد سرانه ایران تقریباً یک‌سوم از ترکیه بیشتر بود. ۴۰سال بعد، درآمد سرانهٔ ایران تقریباً یک‌سوم از ترکیه کمتر است. رژیم ایران همهٔ اینها را تقصیر تحریم‌ها می‌داند، اما فقط تحریم نیست. همهٔ این نتایج به‌اشتباهات در سیاست‌های داخلی، عدم اصلاح اقتصادی و کاستی‌های شدید در چارچوب حاکمیت اقتصادی اشاره دارد.
سرانجام، بگذارید نتایج شاخص آزادی اقتصادی۲۰۲۱ بنیاد «هریتیج» را بسنجم. در مجموع، ایران در جایگاه۱۶۸ در جهان قرار دارد. این آخرین موقعیت در خاورمیانه و شمال آفریقا و آسیا است. ایران حدود ۱۰٪ کمتر از میانگین برای کارآیی نظارتی، ۱۷٪ کمتر از میانگین جهانی برای کار و آزادی امتیاز دارد.
به‌من اجازه بدهید در اینجا یک پرانتز سریع باز کنم تا برخی از موضوعات اصلی مربوط به‌اشتغال و بیکاری را در بازار کار اندازه‌گیری کنم. اولین مورد، سطح بالای بیکاری است که حتی در آمارهای رسمی حدود ۲۸٪ است. دوم، یک ارتباط شگفتی‌آور بین سطح تحصیلات و بیکاری وجود دارد. نرخ بیکاری در جوانان تحصیل کردهٔ دانشگاهی به‌ویژه در مردان و زنان بین ۲۵ تا ۲۹سال، بالا است. بر اساس سرشماری ۲۰۱۶-۲۰۱۷، این میزان برای مردان نزدیک به۳۵درصد و برای زنان ۴۵درصد است. آموزش بیشتر به‌این معنی است که تحصیلات بیشتر با بیکاری بالاتر همراه است. سومین ویژگی که می‌خواهم در مورد بازار کار برجسته کنم، محرومیت اجتماعی زنان است، مشارکت در کار فقط ۱۳٪ است. حالا بگذارید به‌جنبه‌های دیگر شاخص آزادی اقتصادی بنیاد «هریتیج» بازگردم. ایران ۲۳٪ زیر متوسط برای آزادی تجارت، ۳۳٪ کمتر از متوسط جهانی برای یکپارچگی دولت، ۴۰٪ زیر متوسط جهانی برای حقوق مالکیت و کارآیی قضایی، ۴۵٪ زیر متوسط برای آزادی پولی، ۸۰٪ زیر متوسط جهانی برای آزادی مالی و تا ۹۱٪ زیر میانگین جهانی برای آزادی سرمایه‌گذاری.
این آمار، این داده‌ها، این اطلاعات ما را به‌یک نتیجه‌گیری واضح در دههٔ گذشته می‌رساند. در دورهٔ انقلاب گذشته، اقتصاد ایران از سوءمدیریت اقتصادی شدیدی رنج برده که به‌پیامدهای اقتصادی سوءمدیریت سیاسی افزوده شده که منجر به‌تحریم‌های اقتصادی شد. اینها باید تغییر کنند. با تشکر از توجه شما. بسیار از شما متشکرم.
ریچارد کالیش - وزیر کشور لهستان (۲۰۰۵)
خانم مریم رجوی. من موافق هستم که شما آینده ایران هستید. خانم‌ها و آقایان، میهمانان گرامی، بسیار خوشحالم که در چنین رویداد مهمی شرکت می‌کنم؛ در اجلاس جهانی ایران آزاد.
برای هر کشوری، حقوق‌بشر باید مهم‌ترین ارزش باشد. طی چند دههٔ اخیر، سران و دیکتاتورها ایران را به‌نابودی کشانده‌اند و جنگ و تروریسم را به خاورمیانه آورده‌اند. در زمانی‌که حضور جوانان ایرانی به‌شدت برای شکوفایی اقتصادی کشور ضروریست، آنها در زندان هستند؛ زیرا خواهان حقوق بنیادین انسانی خود بوده‌اند. بنابراین زمان آن است که جامعهٔ بین‌المللی در همبستگی با مردم ایران قیام کند که خواهان آزادی و دموکراسی هستند تا میهن خود را بازسازی کنند و در شکوفایی زندگی کنند.
جامعهٔ بین‌المللی و به‌ویژه اتحادیه اروپا نمی‌تواند در برابر چنین رفتار شنیعی با مدافعان حقوق‌بشر در ایران ساکت بماند. تمامی جهان باید به‌فوریت خواهان آن باشد که مقامات (رژیم) ایران کسانی را که به‌خاطر فعالیت‌های صلح‌آمیز بازداشت کرده‌اند بلافاصله آزاد کنند.
در این سخنرانی من مایلم توجه همه را به وضعیت وخیم اقتصادی ایران جلب کنم که ارتباط مستقیم با اقدامات مقامات (رژیم) ایران دارد. وضعیت اقتصادی ایران اسفناک است. باید توجه داشت که چه‌طور اقدامات منفی مقامات در جامعه تأثیر می‌گذارد. ۶۰میلیون ایرانی زیر خط فقر و چندین میلیون نفر در خرابه‌ها زندگی می‌کنند. اختلاف زیادی بین مردان و زنان وجود دارد. در بحران پاندمی کووید۱۹، یازده میلیون نفر بیکار شدند. شش و نیم میلیون کارگر شغل خود را از دست داده‌اند
وضعیت ایران در آغاز دههٔ دوم قرن۲۱ به‌طور سیستماتیک رو به‌افول است و هیچ نشانه‌یی از تغییر در آینده نزدیک وجود ندارد.
در ایران باید دموکراسی برقرار شود و من به‌جامعهٔ ایران فکر می‌کنم. و اکنون در این‌باره خوش‌بین هستم. بسیار متشکرم و از این‌که از من برای سخنرانی دعوت کردید سپاسگزارم.
لوسیندا کریتون- وزیر امور اروپایی ایرلند (۲۰۱۳)
اجازه بدهید سخنانم را با قدردانی از شما به‌خاطر دعوت از من برای سخنرانی در این جلسهٔ مهم و به‌موقع شروع کنم. کار و تلاش‌های شما، از جمله سازماندهی اجلاس جهانی ایران آزاد امسال، بسیار حیاتی است؛ زیرا توجهات را به‌موارد گستردهٔ نقض حقوق‌بشر جلب می‌کند که رژیم ایران مرتکب می‌شود.
از طریق سیاست خارجی تجاوزکارانهٔ خودش، جمهوری اسلامی تهدیدی جدی برای خاورمیانه است و هم‌چنین برای جامعهٔ بین‌المللی به‌طور عام، چه از طریق برنامهٔ اتمیش و چه از طریق پشتیبانی مالی و لجستیکی از گروه‌های مختلف تروریستی، از قبیل حزب‌الله یا حوثی‌ها.
این رژیم بی‌ثباتی را در منطقه دامن می‌زند. در جبهه داخلی، رژیم ایران کنترل مطلق روی همه بخش‌های جامعه دارد، و متهم به‌موارد متعدد نقض حقوق‌بشر است برای من، روند غیردمکراتیک و نتایج انتخابات علامت روشنی است، البته اگر که نیازی به‌آن باشد، که طبقهٔ دست‌چین شدهٔ حاکم در ایران در وهلهٔ اول علاقه‌مند به‌اعمال قدرت خویش است و قیمت آنرا مردم ایران می‌پردازند. مردمی که قویاً به‌دنبال آزادی‌های بیشتر و پایانی بر استبداد هستند.
رژیم در حال حاضر با یکی از بحرانی‌ترین دورانهای خود از زمان به‌قدرت‌رسیدن روبه‌رو است. حکومت با تحریم‌های سنگین بین‌المللی مواجه است، در حالی‌که اقتصاد تضعیف شده و مردمِ هر چه بیشتری در ایران نارضایتی خود را نسبت به‌رژیم مذهبی حاکم ابراز می‌کنند.
وضعیت برای شهروندان عادی در یک‌کلام وخیم است. از سال۲۰۱۸ به‌این سو، کشور شاهد خیزش‌ها و تظاهرات سراسری بوده و همان‌طور که می‌دانیم، بیش از ۷۵درصد از ایرانیان مجبور هستند بقای خود را با درآمدهای متوسط پایین‌تر از خط فقر بین‌المللی حفظ کنند.
نتایج انتخابات بدون تردید نشان‌دهندهٔ یک شکاف عمیق بین سران (رژیم) و بخش‌های عظیمی از مردم است. مردم ایران خواهان شکوفایی اقتصادی هستند. آنها می‌خواهند در کشوری زندگی کنند که بتواند رابطهٔ خوبی با سایر کشورها حفظ کند.
مسیر طی شده توسط حکومت ایران درست عکس این‌را برای مردم به‌ارمغان آورده، زیرا ایدئولوژی رژیم و فساد و سوءمدیریت آن، کشور را در چیزی که اکنون دیگر یک بحران‌ِ بود و نبود است غرق کرده. البته انتخابات آزاد و منصفانه هرگز از زمان پایه‌ریزی جمهوری اسلامی وجود نداشته است. ولی انتخابات اخیر صحنهٔ یک‌سو استفادهٔ بسیار جدی از دستگاه رژیم بود که در آن رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهور بعدی تعیین شد... ... ... ... .
رئیسی به‌عنوان تضمین‌کنندهٔ بقای رژیم عمل می‌کند. هدف همین است. او کمک خواهد کرد تا جمهوری اسلامی بیش‌از‌پیش تبدیل به‌یک سیستم دیکتاتوری شود که در آن تندروها غالب هستند و به‌حفظ اهرم‌های قدرت ادامه می‌دهند. او قویاً در اعمال جنایتکارانهٔ رژیم طی سالیان دست داشته است.
او نقش کلیدی در قتل‌عام مخالفان رژیم در پایان دههٔ ۱۹۸۰ داشت که توسط خود رژیم انکار شده و هم‌چنین در سرکوب تظاهرات در سال۲۰۰۹. و به‌عنوان رئیس قضاییه، او هم‌چنین در محاکمهٔ مخالفان تا همین اواخر دست داشته و با وجود وضعیت فعلی، گزینش وی به‌احتمال زیاد هم‌زمان با وخیم‌تر شدن یا شدت‌یافتن موارد نقض حقوق‌بشر خواهد بود.
بنابراین من کاملاً درک می‌کنم و به‌طور کامل نگرانی‌های مختلفی را که بعد از انتصاب رئیسی در جامعهٔ بین‌المللی مطرح شده می‌فهمم. گزینش او بیانگر مانع دیگری بر سر راه عادی‌سازی روابط با ایران است.
بالا آمدن او مشکلات داخلی و منطقه‌یی را تشدید خواهد کرد، زیرا (رژیم) ایران به‌نحوی از انحا در خاورمیانه درگیر پیشبرد برنامهٔ موشک بالستیک، نقض حقوق‌بشر و البته حمایت و تأمین مالی فعالیت‌های تروریستی و افراطی است. در مجموع، انتصاب وی علامت روشنی به‌جهان فرستاده است که علامت مثبتی نیست. چه برای خود مردم ایران که در تلاش برای به‌دست‌آوردن حقوق و آزادی‌های بیشتر هستند و مستمراً از آن محروم می‌شوند و چه برای جامعهٔ بین‌المللی که خواهان عادی‌سازی روابط خود با ایران است.
راما یاد- وزیر حقوق‌بشر فرانسه (۲۰۰۷)
خانم رئیس‌جمهور، دوستان عزیز،
واکسن کوید کشف شد، دموکراسی آمریکا به طرز بی‌سابقه‌ای دچار اعوجاج شد ولی نهایتاً یک رئیس‌جمهور جایگزین دیگری شد، تغییرات آب و هوایی در دستور کار جهان قرار گرفت، مرکل از قدرت کناره‌گیری می‌کند. ولی ایران رسماً دچار هیچ تغییری نمی‌شود و یک رئیس‌جمهور منتصب جای یک رئیس‌جمهور منتصب دیگر را گرفت. همان دایره همیشگی. اعتراضات مردمی کماکان با بی‌اعتنایی مواجه می‌شوند. موضوعات خیلی کم اهمیت‌تر در جهان مورد توجه قرار می‌گیرند. ولی به‌نظر می‌رسد که فریاد مردم ایران هیچ انعکاسی نمی‌یابد. برای منافع تجاری مجدداً مذاکرات هسته‌یی را شروع می‌کنند و کسی به انتصاب یک رئیس‌جمهور جدید در ایران واکنشی نشان نمی‌دهد.
فکر نمی‌کنم که جامعه جهانی دچار ساده‌لوحی در رابطه با ایران باشد. همه چیز را در رابطه با نقض حقوق‌بشر در ایران می‌داند. همه چیز را در رابطه با قتل‌عام ۶۷ می‌داند. عفو بین‌الملل روزانه همه چیز را می‌گوید و مقر عفو بین‌الملل در لندن است.
باید در راهروهای موزه اشرف۳ قدم زد، چهره مصمم بنیانگذاران جنبش ایران را دید، چشم در چشم رجوی شد، در برابر تصاویر صدها جوان و زن و ورزشکاران به‌قتل رسیده توسط رژیم دچار سرگیجه شد، از دیدن دهها عکس گورهای دستجمعی تکان خورد، از دیدن عکسهای کشتارهای اشرف که مو را بر بدن سیخ می‌کنند جا خورد؛ کشتاری که حتی در بیمارستانها صورت گرفته، باید قیمت گزافی که این مبارزان آزادی پرداخته‌اند را فهم کرد. این اشرف۳ است: معبد خاطرات و سرزمین امید، فهم این‌که سرکوب و ایمان به آینده یعنی چه؟
بر این باور نیستم که جامعه جهانی از وجود یک اپوزیسیون با اعتبار بی‌خبر باشد. همه مجاهدین خلق را می‌شناسند، با گردهماییهای عظیمشان در همه پایتختهای جهان با هزاران شرکت‌کننده. فداکاریهای شما را می‌دانیم. قیمت گزافی که برای رسیدن به یک ایران آزاد پرداخته‌اید و کماکان می‌پردازید را می‌دانیم. برنامه شما در رابطه با مساوات زن و مرد را می‌دانیم. برنامه شما بر سر جدایی دین از دولت را می‌دانیم. اشرف را دیده‌ایم، شهری که در کمتر از دو سال، از هیچ ساخته شد، با هتلهایش، خانه‌هایش، بیمارستانهایش، مدارسش، نانواییهایش، در ۴۰ دقیقه‌ای تیرانا و ساحل دریای آدریاتیک، شهری کامل بر روی زمینی که چند ماه پیش پر از گل و لای بود.
جامعه جهانی هم‌چنین شاهد انقلابهای مردم ایران بود، بهارهای پارسی را به چشم دیده، هر روز دیده. همین جهان و همین جامعه جهانی از فریادهایی برای پایان دادن به دیکتاتوری که از اقصی‌نقاط ایران سر برآورد غافلگیر شد. موضوع این نبود که جهان و جامعه جهانی در جریان نبود، نمی‌خواست باور کند و نمی‌خواست ببیند. با دیدن جمعیتهایی که به خیابان می‌ریختند متعجب، بعد شوکه می‌شدند. بعد گفتند این یک انقلاب نبود، فقط یک شورش بود. بعد گفتند رهبری در کار نبود، این شورش ادامه نخواهد داشت و یا اصلاً دلایل آن قابل فهم نیست و باید به دیده شک به آن نگریست. ایرانیهایی را به صحبت واداشتند تا بگویند که به این شورش شکهایی دارند. بعضی‌ها تأکید کردند که این شورش منشاء سیاسی نداشته، این فقط دعوای درونی محافظه‌کاران بود و دمکراتهایی هم در ایران هستند. در یک‌کلام، جهان نمی‌خواهد بهارهای پارسی را ببیند. برخی حتی این جرأت را به خود دادند که بگویند ایرانیها فقط می‌خواهند شکمشان را سیر کنند و دغدغه آزادی ندارند.
این سیاست شترمرغ در بحبوحه اعتراضات، کوری جامعه جهانی‌ای را برملا می‌کند که می‌تواند ببیند ولی نمی‌خواهد ببیند و روی رژیم حساب باز کرده. همه اینها برای چی؟ برای یک توافق هسته‌یی که نمی‌فهمم چگونه می‌توان به آن باور داشت؟ به آنها هشدار داده بودیم که این توافقات راه به جایی نخواهند برد.
در پشت زمینه فجایعی که توسط داعش در اقصی‌نقاط جهان خلق شده، باید بر طبل صلح‌جویی بکوبیم و نه بر طبل افراط‌گرایی و رادیکالیسم و حکومت مذهبی. آزادی و دموکراسی باید موتور محرک ما باشند و تنها این ارزشها می‌توانند ما را به سمت صلح هدایت کنند.
انقلاب ایران طالب آن بود ولی حکومت خمینی آنرا از این آرمان عظیم و پرشکوه منحرف کرد. مذاکره با حکومتی بنیادگرا غیرممکن است.
زمان آن رسیده که جامعه جهانی مواضع قاطعی را پیشه کند که نقض آشکار حقوق‌بشر در ایران را محکوم کند، به‌خصوص تعداد بالای اعدامها در ایران را محکوم کند. باید تجارت با رژیم ایران را مشروط به خاتمه دادن به نقض حقوق‌بشر کرد.
باید هر چه بیشتر و هر چه مصمم‌تر باشیم برای به نتیجه رساندن این تغییر غیرقابل اجتناب. به این منظور باید حمایت کنیم از خواست مردم ایران برای تغییر رژیم و برقراری یک جمهوری غیرمذهبی متکی به جدایی دین از دولت، مساوات زن و مرد و آزادی بیان. این یک وظیفه انسانی و امری واجب برای امنیت است.
ما رویاپردازان بی‌خیال نیستیم. ما در بالاترین پستهای حکومتی کار کرده‌ایم. می‌دانیم دموکراسی چه چیزهایی را برای یک حکومت مستتر دارد، با محدودیتهای دیپلوماسی آشنا هستیم، می‌دانیم که ایران و تهران در یک روز ساخته نشده‌اند. ما هم خواهان این هستیم که شرکتهایمان به یمن قراردادهای تجاری ثروتمند شوند. ولی می‌دانیم که هیچ‌کدام از اینها با بستن چشم روی حقوق‌بشر محقق نمی‌شود. سمت و سوی تاریخ به سمت حقوق‌بشر است. باید در سمت بشریت قرار بگیریم.
شما در اینجا وجدانهای بشری را زنده کردید، سکوتها را در هم شکستید، بی‌اعتنایی‌ها را خرد کردید، واژه عدالت را مرتفع کردید، واژه تعهد را به اوج بردید. وفای به ایمانی که هر روز برجسته می‌کنید خارق‌العاده است. و آرمانی که با بهارهای پارسی در ایران به اوج رسیده، سقوط نخواهد کرد. ما نگهبانان هوشیار و همبسته این آرمان خواهیم بود. تبلیغات سیاسی نمی‌تواند باعث فراموشی دلایل خشم بشود. خیر!
خانم رجوی گرامی، این برای پوشاندن جاذبه زیاد فراخوان برای تغییر دمکراتیک کافی نیست. ایرانیها برای آزادی قیام کرده‌اند، آنها برای حقوق بنیادین خود قیام کرده‌اند، آنها عیله زورگویی‌های وسیع و علیه خودکامگی جان خود را به خطر انداخته‌اند. آنها برای مساوات حقوق زن و مرد فریاد زده‌اند. آنها خواهان تغییر رژیم هستند.
ازتان تشکر می‌کنم.
جان پری – وزیر پیشین از ایرلند
رئیس‌جمهور منتخب خانم رجوی، مردم ایران، همکاران محترم، خانم‌ها و آقایان.
پیام ما به‌اجلاس ایران آزاد، پیام همبستگی و حمایت برای میلیون‌ها ایرانی است که از دیکتاتوری مذهبی به‌تنگ آمده‌اند که پایه‌یی‌ترین حقوق و آزادی‌ها را از آنها سلب کرده است. یک پیام مهم دیگر در پیوستن به‌این اجلاس در رابطه با عدالت ملی و پاسخگویی فوری است.
من به‌دیگر سخنرانان می‌پیوندم تا از خواسته مردم ایران برای عدالت حمایت کنم و به‌دولت ایرلند و اتحادیه اروپا فراخوان می‌دهم تا از موقعیت برجستهٔ خود در ملل متحد استفاده کنند تا خواهان یک تحقیق مستقل توسط سازمان‌ملل در مورد قتل‌عام۱۳۶۷ بشوند که در آن ۳۰هزار زندانی سیاسی در ایران اعدام شدند. به‌خصوص که یکی از عوامل اصلی آن یعنی رئیسی قرار است رئیس‌جمهور (رژیم) ایران شود.
همین هفتهٔ گذشته، شاهد موج جدیدی از اعتراضات در سراسر ایران با شعارهای «مرگ بر خامنه‌ای» و «مرگ بر دیکتاتور» بودیم؛ (این اعتراضات) به‌دنبال قطع مستمر برق در کشور صورت گرفت. این بار دیگر به‌ما یادآوری می‌کند که این رژیم به‌دنبال منافع مردم نیست، بلکه میلیاردها دلار از ثروت کشور را صرف برنامهٔ اتمی و فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده در منطقه می‌کند.
با منصوب‌کردن رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهور بعدی، ولی‌فقیه نشان می‌دهد که دیکتاتوری هم‌چنان با تمام قوا حاکمیت خود را با سرکوب و تروریسم به‌پیش خواهد برد و یک برنامهٔ اتمی را ادامه خواهد داد که هیچ استفادهٔ مدنی ندارد. این نشان می‌دهد که رژیم ایران با گفتگو و کاهش تحریم‌ها قابل اعتماد نیست و تنها راه این است که قاطع بایستیم و (حکومت) تهران را وادار کنیم که رفتار غیرقابل قبول خود را متوقف کند.
اما امروز در این اجلاس ما دیدیم و شنیدیم که یک گزینهٔ دیگر در برابر این رژیم وجود دارد. یک گزینهٔ دمکراتیک که اولویتها و منافع مردم ایران را در اولویت قرار می‌دهد. یک آلترناتیو دمکراتیک که خواهان آن است که ایران در صلح با همسایگانش باشد و با جهان خارج همکاری دارد.
این آلترناتیو دمکراتیک توسط شورای ملی مقاومت نمایندگی می‌شود و با برنامهٔ ۱۰ماده‌یی رئیس‌جمهور منتخب این شورا مریم رجوی تضمین شده؛ و در این اجلاس ۳روزهٔ ایران آزاد به‌روشنی نشان داده شد که از حمایت قوی در میان ایرانیان برخوردار است و در سطح بین‌المللی به‌رسمیت شناخته شده است؛ این ادعاهای مکرر رژیم را از بین می‌برد که می‌گوید، کار اپوزیسیون دمکراتیک تمام است و حمایت مردمی ندارد.
زمان آن است که اتحادیه اروپا و رهبران اروپایی از جمله رهبران خود ما و وزیر خارجهٔ ما وزیر کوونی که در حال حاضر عضو (شورای امنیت) است این حقیقت را بپذیرند و اذعان کنند که بهترین مسیر پیشروی، ایستادن در کنار مردم ایران و شورای ملی مقاومت برای یک ایران آزاد و دمکراتیک است. بله، ایستادن در کنار میلیون‌ها نفر و نه آخوندها. بسیار خوشوقتم که در این کنفرانس بسیار مهم شرکت دارم و به‌واقع تحت‌تأثیر طیف گستردهٔ سخنرانان برجسته قرار گرفته‌ام و به همهٔ دست‌اندرکاران تبریک می‌گویم. بسیار متشکرم.
فاطمیر مدیو - رهبر حزب جمهوریخواه آلبانی، وزیر دفاع (۲۰۰۸)
خانم رجوی گرامی، دوستان عزیز ایرانی، دوستان گرامی از سراسر دنیا. من افتخار آشنایی و همکاری با دوستان ایرانی و با همهٔ شما، در مسیر آرمان بزرگ آزادی را داشته‌ام. هیچ چیز در زندگی انسان، مهم‌تر از آزادی نیست. متشکرم که بار دیگر این فرصت را به‌من دادید تا در این کنفرانس فوق‌العادهٔ بین‌المللی از سراسر جهان، سخنرانی کنم. ایران، کشوری با تاریخی بزرگ است و باید کشور ایرانیانی باشد که می‌خواهند در صلح و آزادی زندگی کنند. باید تبریک بگویم به همه ایرانیان، به مردم و مقاومت ایران، به‌خاطر برگزاری این اجتماع باشکوه.
مردم و مقاومت ایران، تاریخچه‌یی با حدود نیم قرن اعتراض، مقاومت و فداکاری برای کشورشان و آزادی دارند. ما این‌را در سال‌های ۱۹۹۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ دیدیم. بیش از ۱۵۰۰نفر در جریان اعتراضات مردمی در نوامبر۲۰۱۹ (آبان۹۸) کشته شدند.
اول: به‌نظر من ما باید به‌صورت متحد همهٔ این جنایات وحشیانهٔ رژیم علیه مردم ایران و مجاهدین را محکوم کنیم. اما من فکر نمی‌کنم این کافی باشد.
دوم: ما نباید تنها به سخنان عالی در مورد فداکاریهای مردم ایران بسنده کنیم، بلکه باید متحد باشیم و گفتگوهایی در پارلمانهای خود و کنگره داشته باشیم و دولتهایمان را تحت‌فشار قرار بدهیم تا قاطعانه در برابر جنایات وحشیانه رژیم ایران بایستند.
ما آلبانیایی‌ها تلاش کرده و می‌کنیم تا وظیفهٔ خود را انجام بدهیم، نه فقط در میزبانی از دوستان ایرانی‌مان، بلکه در برخورداری از سیاستی قاطع علیه تروریسم. ما سفیر رژیم ایران در آلبانی را همراه با ۳دیپلمات در دسامبر ۲۰۱۸ اخراج کردیم، به‌خاطر مشارکت آنها در توطئهٔ تروریستی علیه مجاهدین در تیرانا. من اعتقاد دارم همهٔ مأموران و مزدوران سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی رژیم ایران باید از آلبانی و سایر نقاط اروپا اخراج شوند.
در آوریل۲۰۲۱، کنگرهٔ آمریکا از قطعنامهٔ ۱۱۸در پشتیبانی از خواست مردم ایران برای یک جمهوری دمکراتیک، مبتنی جدایی دین و دولت و غیراتمی در ایران حمایت کرد (این قطعنامه). نقض حقوق‌بشر و تروریسم حکومتی حکومت ایران را نیز محکوم می‌کند. این قطعنامه هم‌چنین از برنامهٔ ۱۰ماده‌یی خانم رجوی پرزیدنت شورای ملی مقاومت، برای یک ایران آزاد حمایت می‌کند. نمایندگان کنگره آمریکا در این قطعنامه از گام مثبت و مهم دولت آلبانی قدردانی کردند، آن‌هم به‌خاطر اخراج چند دیپلمات (رژیم) ایران در واکنش به‌اخبار توطئه‌های فعالیت‌های تروریستی رژیم علیه اعضای مجاهدین در آلبانی. ما باید بر روی قطعنامهٔ مشابهی در پارلمانهای خودمان و پارلمان اروپا کار کنیم.
به‌تازگی (رژیم) ایران یک به‌اصطلاح انتخابات برگزار کرد و رئیسی را به‌عنوان رئیس‌جمهور گزینش کردند که به‌کشتار جمعی و جنایت علیه بشریت متهم شده است. این امر به‌طور آشکار نشان می‌دهد که رژیم ایران از اقدامات علیه مردم در داخل و تهدید بقیهٔ جهان دست برنخواهد داشت.
عفو بین‌الملل در ۱۹ژوئن۲۰۲۱ اعلام کرد: «رسیدن رئیسی به‌ریاست‌جمهوری به‌جای این‌که به‌خاطر جنایت علیه بشریت، قتل، ناپدیدسازی اجباری و شکنجه مورد تحقیق قرار گیرد، یک یادآوری تلخ از سلطهٔ مطلق مصونیت در ایران است».
به‌عنوان رئیس حزب جمهوریخواه آلبانی من از شورای ملی مقاومت به‌عنوان آلترناتیو این رژیم حمایت می‌کنم، برای استقرار صلح و آزادی در ایران. برنامهٔ ۱۰ماده‌یی خانم رجوی رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران، برای یک جمهوری دمکراتیک، مبتنی بر جدایی دین و دولت و غیراتمی در ایران، مسیر رسیدن به‌ایران آزاد است. بار دیگر از شما بسیار متشکرم و خدا همهٔ شما را حفظ کند.
