سایت دیفنس ژورنال انگلستان روز سهشنبه ۶ آبانماه در مطلبی بهقلم جورج آلیسون درباره دخالتهای ایران در صحرای غربی نوشت:
پس از بحثی در مجلس اعیان در ۲۷ اکتبر، دولت گفته است که فعالیتهای ادعایی ایران در صحرای غربی را زیر نظر دارد، اما مدرکی دال بر حمایت مستقیم ایران از جبهه پولیساریو ندیده است.
بارونس چپمن، معاون وزیر خارجه از دارلینگتون، به اعضای مجلس اعیان گفت: «بریتانیا مدرکی دال بر حمایت ایران از جبهه پولیساریو ندیده است. با این حال، ما همچنان فعالیتهای ایران در منطقه را زیر نظر داریم». او افزود که دولت «مدتهاست که حمایت بیثباتکنندهٔ سیاسی، نظامی و مالی ایران از نیروهای نیابتی و شرکایش را محکوم کرده است» و به همکاری با متحدان برای مقابله با چنین اقداماتی ادامه خواهد داد.
این بحث پس از گزارشهایی مبنی بر ارتباط بین سپاه پاسداران ایران و پولیساریو، جنبشی که بهدنبال استقلال صحرای غربی از مراکش است، انجام شد. لرد گادسون، که این سؤال را مطرح کرد، گفت: «شواهدی از یک جامعه دارای منفعت برای دو طرف بین رژیم فعلی ایران، سپاه پاسداران و پولیساریو وجود دارد» و پرسید که آیا دولت اطلاعات موجود را دوباره ارزیابی خواهد کرد یا خیر.
بارونس چپمن تأیید کرد که استفن فالکونر، معاون وزیر خارجه [در امور خاورمیانه و شمال آفریقا -م]، در ۵ اوت بهعنوان بخشی از تلاشها برای حمایت از یک چارچوب جدید برای گفتگو، پس از تصمیم بریتانیا برای بهرسمیت شناختن نیات اعلام شده مراکش در صحرای غربی، با نمایندگان پولیساریو دیدار کرده است. او گفت: «ما احساس میکنیم که با توجه به مدت زمانی که این درگیری ادامه داشته است، این راه درست و عملگرایانه رو به جلو بوده است. ما همچنان به دوستان خود در مراکش بسیار نزدیک هستیم و امیدواریم که این روند بهگونهیی پیش برود که صلح و ثبات را برای کل منطقه به ارمغان بیاورد».
لرد بروس از بناچی گفت که اگر چه تعامل بریتانیا با مراکش مورد استقبال است، اما اولویت باید جلوگیری از تبدیل شدن این درگیری به «یک جنگ نیابتی در صورت تصمیم طرفهای بدخواه برای مداخله» باشد. بارونس چپمن موافقت کرد و اظهار داشت که «روشی که بریتانیا در پیش گرفته، عملگرایانه و مطابق با تعهداتی است که در کنار مراکش پذیرفتهایم».
سایر اعضای مجلس اعیان ابراز نگرانی کردند که ایران میتواند از پولیساریو برای بیثبات کردن منطقه استفاده کند. لرد پولاک گفت که «وظیفه دولت است که از متحدان خود در برابر این بیثباتسازی توسط ایرانیها حمایت کند». بارونس چپمن پاسخ داد که «ما از آنچه [ایران] انجام میدهد، ابراز انزجار مینماییم و روشی که این کشور بهدنبال استفاده از نفوذ خود برای بیثبات کردن و مختل کردن چنین فرآیندهایی است، چیزی است که ما بهخوبی از آن آگاه هستیم».
لرد احمد از ویمبلدون گفت که انتظار میرود شورای امنیت سازمان ملل متحد روزهای آینده قطعنامه جدیدی در مورد صحرای غربی را مورد بحث قرار دهد و طرح خودمختاری مراکش را «یک راه عملی رو به جلو» توصیف کرد. او افزود که نقش بریتانیا باید «تسهیل این گفتگو و داشتن قطعنامهیی باشد که مسیر صلح را فراهم کند». بارونس چپمن در پایان بحث گفت که دولت «با عملگرایی مطلق» برای حمایت از پیشرفت در سازمان ملل و جلوگیری از بیثباتی بیشتر منطقهیی عمل میکند. او گفت: «اینجا دریچهای برای دیدن پیشرفت و دستیابی به ثباتی که مردم ساکن در آن بخش از جهان بهشدت به آن نیاز دارند، وجود دارد».