وحشت از فرجام کار

روحانی دوباره به صحنه آمد و ضمن تأکید بر شروع کارها و شنبه‌ سخت، هراس‌آلود تلاش کرد ثابت کند چیزی از مردم پنهان نکرده است: «دولت ما از ۳۰بهمن فهمیدیم... ما از همان روز اول چیزی را از مردم عزیز مان مخفی نکردیم».
علت وحشت چیست؟ چرا این‌ همه اصرار و فریبکاری؟
آخوند روحانی: «نباید این فاصله اجتماعی که می‌گوییم فاصله ملی برای ما درست کند».
روحانی که فاصلهٔ نجومی مردم با نظام را شیادانه فاصله ملی خواند، خوب می‌داند، بر اثر دروغ و پنهان‌کاری، اعتماد و تحمل همان اندک خودی‌های نظام هم به‌سرآمده.
بهرام پارسایی ـ مجلس آخوندی ۱۹فروردین ۹۹: «افزایش بی‌اعتمادی مردم به نظام رو به فزونی هست علت آن هم این تناقضاتی است و گزارشات غلطی هست که جامعه دارند می‌گیرند».
جهانگیری هم در هراس از تبعات قربانی کردن مردم پای اقتصاد و امنیت نظام گفت: «ما تبعات کرونا را باید جدی بگیریم... تبعات اقتصادی، تبعات سیاسی، تبعات اجتماعی».
کار به جایی رسید که یک عضو شورای شهر در هراس از فرجام کار، به رئیس ستاد کرونا گفت اگر نمی‌توانید راست بگویید بهتر است جمعی استعفا بدهید: «حتی اگر لازم باشد شخص جنابعالی و نمکی و جهان‌پور استعفا بدهند ولی واقعیت را به مردم بگوید. متأسفانه هم آقای رئیس‌جمهور هم وزیر بهداشت هم شما خیلی صریح و واضح حرف نمی‌زنید».(محمد سالاری، عضو شورای شهر تهران)
یک رسانه حکومتی در وحشت از شعله‌های فروزان خشمی که‌ تر و خشک نظام را می‌سوزاند نوشت: «مردم ایران ثابت کرده‌اند با هیچ حکومتی شوخی ندارند، اگر مردم به خیابان‌ها بیاییند خشک و تر با هم می‌سوزند، اگر حاکمیت اقدامات و برنامه جدی نداشته باشد مردم با اعتراض خشم خود را نشان می‌دهند ما شاهد خشم و اعتراض مردمی مانند دیماه خواهیم بود.(کمال اطهاری، کارشناس اقتصادی رژیم در گفتگو با رویداد ۲۴ ـ ۲۰فروردین ۹۹)